GAMA- ბრძოლა შიშველი ხელებით. 5

მთელი დღე ბედნიერი დავდიოდი ოთახიდან ოთახში, აკაკი ნამდვილად კარგად მოქმედებდა ჩემზე, ყველაფერს ახალისებდა თითქოს. სულ რამდენჯერმე შევხვდი, მაგრამ ვიცოდი მისგან რა მსურდა.

შურისძიების მსხვერპლი დასასრული. IV ნაწილი

-ანდრიას გამო! მინდოდა ჯერ საკუთარ გრძნობებში გავრკვეულიყავი, რადგან არ გეფიქრა რომ დემეტრეს მის გამო დავუახლოვდი -შენთვის ჩემი აზრი ასეთი მნიშვნელოვანია?-გაეღიმა ანას -კი!-ბრაზნარევი ტონით უთხრა თათიამ და მასაც გაეღიმანა.

ტრფობის ალში გახვეულნი ( თავი 15 )

Კულულები შუბლზე ჩამოეყარა,მაგრამ ეს მას ხელს არ უშლიდა.ქაღალდი თანდათან მუქი ხაზებით გაივსო.მალე ეს ხაზები ჩანახატად გადაიქცა.რამდენიმე წამით შეჩერდა და ნამუშევარს დახედა.კმაყოფილმა გაიღიმა და კვლავ განაგრძო ხატვა.

GAMA- ბრძოლა შიშველი ხელებით. 4

გასახდელში შევირბინე, სკამზე ჩამოვჯექი და ვეცადე პულსი დამეწყნარებინა. თვალს კარისკენ ვაპარებდი მეგონა რომ ყოველ წამს შემოაღებდა.

ფსკერი 5

შემდეგში, როცა მსგავსი სიტუაცია შეიქმნება, უმჯობესია არ შეიქმნას, ეცადე ხალხი არ გააღიზიანო. თორემ შენს დაცვას ვეღარ შევძლებ და იძულებული გავხდები დაგსაჯო! გასაგებია?!

ინერცია

ეს თამაში შენ იმაში გეხმარება რომ დამიახლოვდე, ჩემთვის კი ეს ნამდვილი თამაშია თავისი აზარტით, სისწრაფით და სიბნელით და რათქმაუნდა ინერციით. იატაკზე თავბრუსხვევასავით ვმოძრაბ და შენ თავბრუ გესხმის,როგორც ღამე. უცებ სამყარო ძალიან პატარა უსასრულობაა

როცა მიპოვე (სრულად)

იმ გამოჯახუნებულ კარს მიღმა მთელი ჩემი ბავშვობის მოგონებები დავტოვე, დავტოვე ბოლო წამამდე ჩემი არსებობა, მაშინ ასე ვფიქრობდი, მაგრამ მოგონებები დღემდე თან მსდევს. განა შესაძლებელია ყველაფრის წაშლა?! ყველა წამის, წუთის და ამდენი წლის მაგრამ ჩემს

მეორედ (თავი 3)

-არ არსებობს არაფერი ისეთი, რის გადალახვაც ანას არ შეუძლია, ამაში დარწმუნებული ვარ. - მე არ ვარ. -თავს ვხრი. მან არ იცის, მაგრამ ის რომ ანას იცნობდა, ის ანა აღარც არსებობს. - არ ვიცი რა მოხდა, მაგრამ გამოსავალს იპოვი და გაუმკლავდები. სად წავიდა ის

ფსკერი 4

კარი გააღო და დაინახა ის, ვის დანახვასაც არ მოელოდა. ბატონი ლუკა… მზერა არ მოუცილებია ლუკას მისთვის. წინ გამოემართა , ირონიული ღიმილი მიაგება და გვერდით ისე ჩაუარა , რომ მკლავზე შეხებოდა. ნეა, მანამ იდგა კართან სანამ მეას ხმამ არ გამოაფხიზლა .

ნაპოვნი და დაკარგული I

საშინლად წვიმდა, ისე საშინლად რომ უცხო ვერ შენიშნავდა ვერც ჩემს დასიებულ თვალებს, ვერც ჩემს ცრემლებს და ვერც მოთქმით ტირილს. გაშლილი თმა მთელ სახეზე მქონდა ჩამოფხატებული