უ'საზღვროდ /7/

-ჩვეულებრივი არ არის, ძალიან ლამაზია , ბუნებრივად მიმზიდველია...ჯანდაბა ჭკუიდან გადავყავარ, რამე თუ არ მოვახერხე მართლა შემიყვარდება, ასეთი წესიერიც არ იქნება ტო - თავზე გადაისვა ხელი და გაიცინა- უი მართლა შენი თინის მეგობარია, ერთად დავინახე

"ერთხელ აეროპორტში" დასასრული

სიყვარულით ლენაარა შენ გიჩვენებ სეირს-დავემუქრე გულში და უახლოეს ტაქსში ჩავჯექი. ლუკას მანქანა მთელი გზა უკან მომყვებოდა თუმცა მე ოსტატურად არ შევიმჩნიე. მიუხედავად იმისა რომ ემოციურად კარგი თვითკონტროლი მაქვს, მაინც ძლივს ვაჩერებდი თვალებში

ადგილი ფანჯარასთან

სულ მჯეროდა რომ ყველაფერი ბედია. განსაკუთრებით სიყვარული. სულ მჯეროდა რომ ყველაფერი ბედია და მიუხედავად ამისა სულ მჯეროდა რომ შეგვიძლია ჩვენი ცხოვრების შეცვლა. მჯეროდა რომ ერთ დღეს აუცილებლად მეყოლდებოდა ჩემი ნახევარი და ეს ყველაფერი ტანჯვის,

ცქნაფა თავი 4

ოთახიდან როგორც კი გავედი დავინახე იატაკზე მოფენილი ფოტოები , ჩემი ბავშობის ფოტოები და ვაჟბატონი , რომელზეც ორი წუთის წინ გესაუბრებოდით მუცელზე ხელს იჭერდა , - ეს სად ნახე ?

საკუთარი ბედნიერება(მეთერთმეტე თავი დასასრული)

-როგორ ბედავ აქ მოსვლას ყოველივე იმის შემდეგ რაც შენ გამო მოხდა,მაინც რა თავხედი და უტიფარი ხარ. -მესმის შენი და მართალიც ხარ რომ ბრაზობ. -შენ არაფერი გესმის,საერთოდ არაფერი,წარმოდგენაც არ გაქვს მე რას ვგრძნობ ახლა

მარადიული სიყვარული?ჰმ... (დასასრული)

ერთი კვირის შემდეგ-ჰეი რეზი თოკო სადაა?-დილაადრიან დავადექი თავზე რეზის რომელიც ტელევიზორს უყურებდაბოდიშით რომ ვერ დავდე აქამდე მაგრამ მიზეზი ნამდვილად მქონდა... მერე გადავწყვიტე რომ საერთოდ წამეშალა ეს იატორია მაგრამ ვისაც მოსწონს და კითხულიბდა ამ

მომავალი ბედნიერება {სრულად}

მე ვარ ანამარია ლუტიძე. 20 წლის, საშვალო სიმაღლის, თაფლისფერი თვალებითა და შავი თმით. მყავს და ლიზი ლუტიძე, 23 წლის, რომელიც ჩემი ტყუპი დასავითაა, რადგან ძალიან ვგავარ, მასაც ჩემსავით თაფლისფერი თვალები აქვს, საშვალო სიმაღლის და ოდნავ გამხდარი

ჩემი მწვანეთვალება(თავი4)

მათ შემყურეს გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა.იმედგაცრუების გრძნობა დამეუფლა.მეგონა მისი შეყვარებუკი იყო.კოსტამ ის გოჰო თავის ოთახში აიყვანა მეკი გვიანობამდე ვიჯექი და დრამას ვუყურებდი. დივანზე ჩამძინებოდა.დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს.სამზარეულოდან

გოგონა იასამნისფერი თმებით (თავი მეოთხე)

ემე შენ იმდენად ძლიერი პიროვნება ხარ მსგავსი რაღაც შენ, თან მომავალ ფსიქოლოგ ქალს არ უნდა გაშინებდეს. შენ თავში უნდა იპოვო წერტილი და მისცე შენივე თავს და ცხოვრებას მეორე შანსი. ეგრე შიშით სულ ხომ ვერ იქნები არა? ამ ერთი ცუდი გამოცდილების გამო უარს

დაბრუნება (5)

როდესაც ყველა ჭრილობა იხსნება და ზედ მარილს გაყრიან ისეთი მტკივნეული იყო ჩემი შვილის გახსენება, შვილის რომელიც ვერ მოევლინა ქვეყანას, ცრემლები მოდიოდნენ დაუკითხავად, ბურუსით მოცული იყო ირგვლივ ყველაფერიარაფერი მესმოდა, მერე ნელ-ნელა მიწყდა ტალღების