თბილისის ცის ქვეშ... თავი 7

-სამი წელია სექ..ი არ მქონია და აბა რა გეგონა რომ ამაღელვე?ახლა მოგიწევს ჩემი დაწყნარება და დაკმაყოფილება გამეცინა და მოქმედებაზე გადავედი.არც ის ყოფილა ომოქმედოდ,ხელები ძლიერად მომხვია წელზე და მკერდი დამიკოცნა.მერე მუცელზე ჩავიდა,მთელ სხეულზე

წამის მეასედი (თავი 2)

მე უბრალოდ მარტო ყოფნა მინდოდა,ამიტომაც წასვლა ვარჩიე.-ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ.-მითხრა ირონიულად.-არ მეშინია.-აბა რაა...ზარი მამიკოსთან და ჩემი ფერფლიც კი აღარ იარსებებს.-ჩემი სიტყვები გაიმეორა.

დღეს მაინც გამოიდარებს (თავი 1)

თბილისი არც ისე პატარა ქალაქია როგორც თქვენ გგონიათ,ალბათ ორი წელია აქ ვცხოვრობ და მოვასწარი უკვე ხუთჯერ დაკარგვა.როგორია კითხო ქალაქელს ხომ ვერ მეტყვით როგორ მოვხვდე მარჯანიშვილზე?ერთს ამრეზად

ველური ორქიდეა (21 თავი)

_კარგი, მე ყავას გაგიკეთებ. - ვთქვი უცებ და სწრაფად შემოვბრუნდი წასასვლელად. _დარო! - დამეწია აბაშიძის ხმა. შევდექი, თუმცა არ მივბრუნებულვარ, - გენიშნებინა მაინც, რომ ის საწოლი ჩემთვის იყო გაშლილი. - სირცხვილისგან თვალები დავხუჭე, სახეზე ალი

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეთერთმეტე)

რა გავაკეთო, მასზე იმდენად გაბრაზებული ვარ, ეს გრძნობა ყველაფერს წონის თანაც...კარგი რა მეთხუთმეტე საუკუნეში ხო არ ვართ, ძალით რო მაყოლებენ -გოგოოო ნუ ლაპარაკაობ ბევრს და მანქანიდან გადმოდი-შენიშვნა მომცა ნუციმ და გადმოსვლისთანავე ავტომობილის კარი

მდგომარეობის მსხვერპლი V

მიყვარდა თუ არა რეალურად? -მიყვარდა მისი აზროვნება,სისხარტე და ხალისიანობა.. მისი სიცილი.. როცა თვალცრემლიანი დავინახე პირველად ვერ ავიტანე.. როგორც ცხოვრების მეგზური ისე შეყვარება ვერ მოვასწარი,თუმცა ძალიან მინდოდა.

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (7)

არაფერი...არმინდოდა სიმღერა დამთავრებულიყო,მაგრამ არც ალექსანდრესთან ასეთ სიახლოვეზე ვიყავი თანახმა(ამ სიტუაციაში მითუმეტეს).სიმღერაც დასრულდა და როგორც იქნა მოვშორდი ალექსანდრეს და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი.რაც არუნდა გასაკვირი იყოს ვერც გვანცას

ჟურნალისტო! შარში ხარ... (თავი 9)

ნომერში შევდივარ, მაგრამ ადგილას ვშეშედები. ლევანი ლოგინთან ახლოს დაბლა გდია უგონოთ და სახედან ფერწაშლილი, ადგილზე ვიყინები მის ესეთ მდგომარეობაში დანახვაზე, მაგრამ გონს მალევე მოვდივარ და მისკენ მივქრივარ, მთელი ამ სიტყვის მნიშვნელობით. ლევანისკენ

შემთხვევით შემოტენილი (სრულად)

სექტემბრის მიწურულს, მზის სხივებს თითქოს ნელ-ნელა ძალა დაეკარგა და სასიამოვნო ნიავმაც გამოჩენა არ დააყოვნა. თბილისმა როგორც იქნა ამოისუნთქა. საღამოობით ქუჩები სავსე იყო ახალგაზრდებით, ბავშვებითა და მოხუცებით. მხოლოდ გასვიანების ოჯახს მოეყარა სახლში

მდგომარეობის მსხვერპი IV

მხოლოდ სიმწრის ცრემლები გადმომცვივდა თვალებიდან,მაგრამ თავი მალევე შევუიკავე.. უკვე ვიცოდი რასაც გავაკეთებდი.. გონებაში გავთვალე რასაც მაქსიმე გასვიანს დავმართებდი,ამ პროცესით კი ვიხალისებდი..