ორი მოწმე (თავი 5)

ორ წუთიანი სიჩუმე ლილიას ტელეფონმა დაარღვია, გაკვირვებულმა დახედა უცხო ნომერს და მაშინვე უპასუხა. -გისმენთ -გამარჯობა საყვარელო ლილია.

-შეიცვლები? - მოიცა რა ! 22

რომელი ჩხაიძე? - ჰო .. - და მერე ? - ვაბშე რა პონტში ხარ მაგ სასტავში ვერ გავიგე, მეორე კოდუა ნაბი@@@ ბიზნესმენის შვილია მამამისი სამჯერ მყავს ნაცემი..

მდუმარე სასტუმრო - მოულოდნელი სტუმარი (თავი 4)

იცი, შენ პირველი ხარ, ვინც ჩემს მანქანაში ზის! - უთხრა მეთიუმ ელის და მანქანა დაქოქა. - მართლა?.. მერე ანას ხომ არ ეწყინება? მორიდებული ხმით ჩაეკითხა ელი, ჟაკეტის ღილები ბოლომდე შეიკრა და მედალიონი შიგნით მოაქცია. - რა უნდა ეწყინოს?.. ბავშვი ხომ არ

ექიმები (თავი მეათე)

თამთა თითქოს მართლა აპოკალიფსს ემსხვერპლაო ძალაგამოცლილი გაოფლილი იწვა და განძრევის საშვალებას არ აძლევდა საკუთარი სხეული. გონს რომ მოვიდა უკვე ლევანის ხელებში იყო მოქცეული. არაფერზე საუბრობდნენ ლეანის გაბადრული სახე თითქოს მთელს ოთახს ანათებდა და

შავი ანგელოზი 8

თვალებს ვხუჭავ და ფიქრებით წარსულში ვინაცვლებ,მახსენდება სტუდენტობა,ოთხი გადარეული და ყველაზე მაგარი ძმაკაცი:მე,ნიკო,აკო და რატი.....მახსენდება ის დაწყევლილი დღე როცა ავარია მოხდა და რატის და ტყუპის ცალი ელენე დაიღუპა ,ყველა თავისებურად თავს

'შუგას დღიური'-7-ე თავი!

ღამე სულ ჩემს ძმაზე ვფიქრობდი... შუაღმისას კი უეცრად ტელეფონმა დამირეკა..(ჰარი იყო-ბანდის მეთური)..ახლა მის ხასიათზე არ ვიყავი თუმცა სწრაფადვე ვუპასუხე რადგან გვერდით ჯიმინი მეწვა,არ მინდოდა გამეღვიძებინა...ისე ტკბილად ეძინა ჩემს მკლავებში...

მე შენამდე (თავი-7)

როგორ მინდოდა რომ ეს წუთი არასოდეს დამთავრებულიყო თუმცა ყველაფერსააქვს დასაწყისიც და დასასრულიც.რას აკეთებ? გაოცებულიხმით მივმართე და ხელი გავაშვებინე,მიუხედავად იმისა რომ ეს არმინდოდა.თუმცა ახლა ხო ყოველთვის,ყველაფერი საწინააღმდეგოდ ხდება. -ხელი

თბილისი ცის ქვეშ... თავი 1

მამაკაცის ალერსი არ მღირსებია და რაღა მაინცდამინც ახალ უნდა გადავყროდი ასეთი სიტუაციას,გავბრაზდი და სიმწრისგნან კინაღამ მე ავკივლდი აქედან..-ესეც შენი სიმშვიდე და კომფორტი,დატეულიყავი ნია იქ სადაც იყავი,დაემშვიდობე ყველაფერს,ვბრაზობდი საკუთარ

მთვარის დღესასწაული -8

-არ მინდა,რომ ასე გიყვარდე-შოკიდან სტუმრების ბედნიერმა შეძახილებმა გამომიყავანა.კუთვნილ ადგილზე ისე დავბრუნდი,რომ ფადისთვის თვალი არ მომიცილებია,მისი სიტყვების ახსნას მის თვალებში ვეძებდი,მაგრამ პასუხის მიღებას თვეები დასჭირდა.

ღამის აჩრდილი (7თავი)

-არის აქ ვინმე?გამიღეთ!გააღეთ კარები!-ბოლო ხმაზე ვყვიროდი და ვცდილობდი ვინმესთვის მაინც მიმეწვდინა ხმა,ამ დაყრუებული ოთახიდან.მალე კი საკეტის ხმა გაისმა,მას კარის ჭრიალიც მოყვა და ისიც გაიღო,ნელა კი მასში დაახლოებით 27-28 წლის “კაცი“