თერაპია(V)

-გააფრინე?-შუაღამისფერი თვალები შეანათა მამაკაცს ანნამ და ხელით სისხლის შეჩერებას შეეცადა. აშკარა იყო ცოტაც და უკვე გონს დაკარგავდა მღელვარებისგან.

ჩემი ბავშვობის სიყვარული. (13)

ლევან, რამდენიმე დღეში შვებულება მეწურება. მომიწევს სამსახურში დავბრუნდე. მამიდას მონახულებაც დასავლეთში თუ უკვე ჩამოსული არ დამხვდა, იმ დროისთვის როცა ჰგონია, რომ მივლინებიდან ვბრუნდები. ნიას თემაც ბუნდოვანია. როდემდე დავემალებით? არ მინდა გეგონოს

თერაპია(IV)

ოთახში რბილ ლოგინზე იწვნენ ელი და ანნა, ალექსანდრეს დატოვებულ ნივთს ანუ საჩუქარს, ახალ ეარპოდებს დაჰყურებდნენ ზემოდან და ყუთიდან ამოღებასაც კი ვერ ბედავდნენ. -მართლა არ მესმის, რაღაც უცნაური არის ამ ამბავში. -რაღაც? მთლიანად უცნაურია.-ისევ აიფოფრა

ჩემი ბავშვობის სიყვარული (12)

- არ მჯერა, რომ ეს სიგიჟე Ჩემს თავს ხდება. - ხმამაღლა ვუთხარი Ჩემს თავს და თეთრი, წელზე მოჭერილი, დაბლა ერთიანად დაᲨვებული კაბა ტანზე მოვირგე. Ძალიან მომიხდა ზომიერად ამოჭრილი დეკოლტე. თითქოს სპეციალურად Ჩემთვის იყო Შეკერილი. ის იყო, თმა დავიᲨალე,

თერაპია(III)

“ირმას ნათლულია.. ჯანდაბა! მხოლოდ 18 წლისაა! და მეტიც , ჩემი პაციენტია! არა , ეს ვერ დამემართება..”

დრო! თავი 28

- რატო? რის გამო? რაც კი შეეძლო, ბოლო ხმაზე უღრიალა და დივანთან ახლოს მყოფი უძალოდ ჩაიცუცქა ფეხებს მოხვია ხელები და ისევ წასკდა ისტერიულად ცრემლები - მაშო

თერაპია(II)

ანნა კი მთლიანად იყო მონუსხული მამაკაცით და ახლა უკვე არა მხოლოდ ვიზუალურად . უყვარდა თითოეული სიტყვა რასაც მისი ბაგეები აჟღერებდნენ , გიჟდებოდა მის ჯენტმელურ საუბარზე , მოსწონდა როგორ არჩევდა სიტყვებს რომ ანასთვის მისაღები ყოფილიყო, მოსწონდა ოთახში

სად იყავი მაშინ როცა?! (გაგრძელება იქნება)

სად იყავი მაშინ, როცა ცხოვრება მკლავდა და მკლავდა?! სად იყავი მაშინ, როცა გეძებდი და გეძებდი?! უსაზღვროდ ჩემი ძებნის არეალი თითქმის და ჰორიზონტს გაცდა. სად იყავი მაშინ, როცა ზღვების იქეთ ვიხედებოდი, რომ დამენახე?! სად იყავი მაშინ, როცა წიგნს

თერაპია (I)

“რას მეტყვის?” “რას მკითხავს?” “რომ მითხრას შენს თავზე მომიყევიო რა უნდა ვუთხრა?” “იქნებ იმ ფსიქოლოგს გავს ელა ვისთანაც დადიოდა.. უხეში, უჟმური წითელთმიანი მონსტრი..” “ნეტა მაკა ყველაფერს მოუყვება?”

გულისცემა 7 თავი

მივდიოდი ბათუმის შუა ქუჩებში წვიმაში რომლებსაც ყვითელი მბჟუტავი ლამპიონები ანათებდა, ჩემს ფიქრებში გართულს ვერ შევამჩნიე როგორ მომიახლოვდა სანდრო,