გაყინული წუთები.თავი 6

იმ წუთიდან როცა ფეხი შედგა თვითმფრინავში მასში დაიბადა შიში, შიში სიცივის, მის მიმართ მტრულად განწყობილი გარემოსი.სახლის,ნაცნობი ადგილების დატოვების შიში.რა თქმა უნდა ეს ხომ ბუნებრივი რეაქციაა,ინსტიქტია.გული აღარ აქვს საგულეში,სუნთქვა შეეკრა,

შენცდენილი (თავიII)

დრაადაადაადაამმ ბევრი ვიფიქრე დამეწერა თუ არა შემდეგი თავი, და შედეგიც სახეზეა...მეორე დღეს გვიან გაგვეღვიძა სიცილისგან დაღლილებს. უფროსწორად დედაჩემმა გამაღვიძა ანო სახლში წამოსვლის დროაო.

მოურჯულებელი თავი 8

მეორე დღეს პირველს ანასტასიას გამოეღვიძა. ნახევრად რეზის სხეულზე იყო გაწოლილი და ფეხებიც მის ფეხებში ჰქონდა ახლართული. გოგოს ის მხარე უხურდა და ეწვოდა, რომლითაც ბიჭზე იყო აკრული. რეზის ხელები მისი წვრილი წელისთვის შემოეხვია და როგორც ჩანს, სულაც არ

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 9

ცოტა ვიპოზიორეთ და შემდეგ ეკლესიისაკენ წავედით პატარას ნათლობამ კარგად ჩაიარა, ყველაფერი ისე იყო, როგორც გავთვალეთ. მე და დიმიტრიმ მოვითათბირეთ და ანასტასია ეკლესიაში დავაბრუნე ათი წუთის შემდეგ, მე კი პატარასთან ერთად ეკლესიის ეზოში ვიღებდი ფოტოებს.

ლულავედრანები (ნაწილი 1)

ნაბიჯებს ვადგამ, შენთან ერთად ვსუნთქავ…ვხედავ, როგორ თამაშობს შენი მხრები და სწორედ აქედან ვხვდები, რაოდენ გახშირდებული გაქვს სუნთქვა… ფეხსაცმლის წვეტს დავყურებ, სიმწრით მეცინება.ნაბიჯებს

შეპყრობილი /7/

-ოდესმე შენი სევდა ვინმეს გაუზიარებია - ჩუმად უთხრა და თითები ლოყაზე ჩამოუსვა-არა, ხომ ასეა ...ყველაფერი ერთმანეთს ეწყობა, სულ მცირე პრობლემას მეორე ემატება,მესამე და შენც ნაბიჯ-ნაბიჯ მიჰყვები, უკან არ იხევ ,თანდათან მძიმდები,დრო კი ისე გადის რომ

მაინც ჩემი იქნები (1 თავი)

მიკა ადექი,დღეს პირველი დღე გაქვს უნივერსიტეტში და არ დაიგვიანო,ასე მაღვიძებს დედა პირველი კლასიდან დაწყებული დღემდე და მისი წყალობით შევეჩვიე წესრიგს,ამიტომაც მიყვარს ყველგან და ყოველთვის დროზე ადრე მისვლა.დედაჩემი(მარია)ისეა ჩემთვის როგორც

დროებითი ლექტორი (დასასრული)

- ანგელოზს გავხარ. - დემეტრეს პატარა გოგონა ეჭირა ხელში და ეფერებოდა, 4 წლის ბავშვივით იყო რომელსაც ჩვილს პირველად აჭერინებენ და ნერვიულობდა რამე არ ვატკინოო. ისეთი პატარა და დაუცველი იყო, დიდ ოკეანის'ფერ თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა და მამას თითზე

მე შენამდე (თავი-5)

დამიანეს კაბინეტში შევედი იქ შესულს კი ის დავინახე რასაც ან ვისაც მთელი წელი გავურბოდი. -ოჰჰ ევა,დიდიხანია ერთმანეთი არ გვინახავს. -ართქვა რო მოგენატრე. აგდებულად ვუპასუხე და თავი გავაქნიე. -თქვენ ერთმანეთს საიდან იცნობთ? საუბარში დამიანე ჩაერთო

მომეცი ხელი ...6...

დატოვებულ გრძნობაზე რა აზრის ხარ ცის?-ცოტა ხნის შემდეგ, ისე სევდიანდ მკითხა, დავიბენი -ვერ გავიგე... -აი ხომ მიდიან და ტოვებენ. რა აზრის ხარ. -არ ვიცი ნიკა... გააჩნია წასვლის მიზეზს, სურვილს, სიყვარულს... იმ მონატრებასაც გააჩნია მისი წასვლით რომ