serendipity

ადამიანს საწყისი წერტილი სჭირდება, მიზანი,რომლისკენ სვალასაც იგი შეეცდება... სამყარო ამაოებაა და მეტი არაფერი,ილუზია,უტოპიაა...ადამიანი მთელი თავისი არსებით ისწრაფის მარადიულობისა და სრულყოფისკენ თუმცა საკუთარი ადგილი ვერ უპოვია ამ

უდიდესი შეცდომა 5 თავი

ესეც 5 თავი იმედია მოგეწონებათ .. აღდგომის დღეებში სოფელში მომიწია წასვლა და ესეც იქ დავწერე თუ რამე შენიშვნა გექნებათ კომენტარებში დამიწერეთ და აუცილებლად გამოვასწორებბ..-კარგი რა პატარავ ეს ხომ კარგი იყო აღიარე თან შენ რომ ეს არ გაგეკეთებინა და

გაყინული წუთები.თავი 1

-იქნებ არ მოვდიოდი.ჩაილაპარაკა ქეთიმ და ნახევრად მძინარემ წამოდგა საწოლიდან.სახეზე წყალი შეისხა გამოსაფხიზლებლად,თავი მოიწესრიგდა და დიდ სქელ საქაღალდესთან ერთად სახლი დატოვა,სულ რამოდენიმე წუთში კი ბ-ნი დემეტრეს სახლთან იყო.გაოცებულმა შეხედა

პირდაპირი რეისი ლოს-ანჯელესიდან IV

- თვითონ მას უთხარი.კარგად იცი, რომ იმის გაკეთებას რაც არ უნდა ვერც მე, ვერც შენ და საერთოდ ვერავინ აიძულებს. -მაგრამ ახლა ეს არ არის მთავარი. -აბა რა არის მთავარი? კითხა დაღლილი გამომეტყველებით კაკიმ. -ის რომ ეს გოგო საშინელ მდგომარეობაშია

დროებითი ლექტორი #4

ძალიან დიდი ბოდიში იმათ ვინც კითხულობდით, ისტორიაში რაღაცეებს შევცვლი თუნდაც ლექტორს დემიენის ნაცვლად დემეტრე ერქმევა. და კიდევ დემეტრე ანუ ჩვენი ლექტორი ტრამვატოლოგის ნაცვლად ქირურგი იქნება. ძალიან დიდი ბოდიში რომ აღარ ვწერდი, უბრალიდ ჩემს ადგილზე

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე თავი 9

იქნა.საყვარელ ქალს გაუცნობიერებლად აუხსნა სიყვარული და გოგოს გაღიმებულ სახეს, გაბრწყინებულ სახეს და თვალებში ანთებულ მოციმციმე ვარსკვლავებს რომ შეხედა მაშინ იგრზნო რომ მისი გრძნობა უპასუხო არ იყო.

დასაბამიდან უსასრულობამდე ( ნაწილი 1)

ცარიელ კედლებს, სიცარიელის სუნით გაჟღენთილს ბევრი უნახავს. ცრემლები,სიყვარული, ჩხუბი, ისტერია და გაგიკვირდებათ სიმშვიდეც, თუმცა ეს უკანსაკმნელი იშვიათობაა ქაოსურ სიცარიელეში.. როცა ვერ გამჩნევენ

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეექვსე)

- ნუ მეთამაშები ანასტასიაა - მომიახლოვდა, კედელზე ამაკრო და წელზე ხელი შემომხვია, როგორც იცის ხოლმეე , ტუჩები ახლოს მომიტანა და ჩემ ტუჩებზე ატარებდა ნელაა და ნაზად, თუმცა არ მკოცნიდა... ამ დროს ხატიას ლაპარაკი გამახსენდა , ამასთან ერთად მისი ტუჩების

იისფერი სიყვარული +18 #5

რატომღაც ფაქტი, რომ დემეტრე მასთან ერთად იყო ადრეც, უფრო აძლიერებდა და უფრო აყვარებდა დემეტრეს თავს.უეცრად იმხელა ემოცია და სითბო იგრძნო, ეგონა რომ მალე გასკდებოდა და ჰაერში გაიფანტებოდა მისი სხივები. დემეტრეს ხელს საკუთარი ორივე შემოჰხვია, თავი

სიმარტოვე (სრულად)

გული საშინლად მიცემს და,თავის ხელში აყვანას ვცდილობ. გონებაში ვიქექები და,ხელმოსაჭირდს ვეძებ,რომ გაურკვევლოობიდან გამოვიდე,მაგრამ, უფრო ვეფლობი მორევში. კადრებად მიტივტივდება ფრაგმენტები,მაგრამ,სრული სურათის აღდგენას ვერ ვახერხებ. ცუდად ვხვდები.