უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 4

საავადმყოფოში ვარ და ნინის გვერდიდან არ ვშორდები, ამასთანავე არ მასვენებს კატერინაზე და დათაზე ფიქრები. სანამ ისინი მოვლიან გაგაცნობთ ჩემს თავს. მე ანასტასია გიორგაძე ვარ 17 წლის.საავადმყოფოში ვარ და ნინის გვერდიდან არ ვშორდები, ამასთანავე არ

გულის ძახილი 13

-იფიქრე შვილო,იფიქრე თორემ მარტოობას მიეჩვევი და ეს ახალგაზრდა მამაკაცი გაშრები,აღარაფლის ხალისი აღარ გექნება,სიყვარული კი გაფრინდება და წავა.ჩემთვის კარგია აქ რომ ხარ,მაგრამ იქ უნდა იყო,მის გვერდით და ის დაიცვა შენი ძლიერი ფრთებით ძლიერი ავდრისგან.

პირველი სიყვარული 6 თავი

-მაგარი თანმაშია კაპიტანო ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ბურთთი დაზდევს მოთტამაშეებს და არა პირიქით,მეტისმეტად საცოდაობა ეს ხანახაობა... -ეგ მეც ვიცი..._მწვრტნელლს ისეთთი სახე ქონდა ანიმეებში რო აქვთ ხოლმე გაბრაზებული.-ახალგაზრდა ქალბატონო მაგრამ აბა

მე შენ მიყვარხარ რომ წვიმს კი არა , მთელ სამყაროზე მეტად

საშინლად წვიმდა , მანქანა ნელა მიდიოდა თითქოს არ უნდოდა დანიშნულების ადგილამდე მალე მივსულიყავით , არც მე მინდოდა , თავი მინაზე მქონდა მიდებული და უაზროდ ვითვლიდი წვიმის წვეთებს , არმინდოდა დასრულებულიყო და ისევ შევჯახებოდი რეალობას რომელშიც

ბერლინური დღიურები #2

ალბათ როგორც უკვე აღნიშნე მისტიურობა და იდუმალება, აქ ბევრი სახლი და შენობაა, რომელიც ძალიან კარგად გადმოსცემს თანამედროვე არქიტექტურას, რომელიც რაღაც დისკოს ფერებშია განათებული. ეს კი რაღაცნაირად სულში ჩამწვდომია, დაცარიელებული და ფერმკრთალი

გზა რომელიც დაუსრულებელია.

აი ყოველივე ამის გამო ათასობით ადამიანი უბედურდება, დიახ, ადამიანებს მოთმინება არ უყვართ, მათ არ იციან რომ წვიმის მერე ცაზე ცისარტყელა ჩნდება, წვიმა ქრება, მზე ამოდის, ისინი აღარ ოცნებობენ, ისინი ახლა

სიყვარული როგორც ასეთი (თავი მესამე)

გემრიელად ვისაუზმეთქო ვერ ვიტყვი იმიტომ რომ არაფერი მიჭამია. ყველაფრისდა მიუხედავად გუშინდელი ვერ ამოვიგდე თავიდან ამიტომ გასეირნება გადავწყვიტე. სპორტულად ჩავიცვი თმა მაღლა ავიკარი

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 3

ჩემს ოთახში დავბრუნდი და საწოლზე წამოვწექი, ვფიქრობდი და საკუთარი ფიქრები მაოცებდნენ, რატომ მანდამაინც ის? სახელიც კი არ ვიცი მისი, რა ჯანდაბა მჭირს? მგონი დიმიტრის ვემსგავსები, რასაც ვერ გადავიტან, მაგრამ მაინც ვერ ვხვდები, რატომ გამოვარჩიე სხვა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთოთხმეტე თავი (26)

სესილიმ ლევანის სახლთან გააჩერა მანქანა.საჭეს დაეყრდნო და თავი ქვემოთ დახარა.არ უნდა იმ სახლში შესვლა.ცოტა ხანს მანქანაში იჯდა.შემდეგ გადმოვიდა და ნელი ნაბიჯებით წავიდა სახლისკენ.მთელი სხეული უკანკალებდა.გასაღები საკეტს მოარგო და ორჯერ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (9 თავი)

გავბრაზდი და ბიჭს ძლიერად დავარტყი ნერვში,რამაც ცოტა ხანი პარალიზებული გახადა და ახლა მეორე მხრიდან შევუტიე,წამებში ის იატაკზე იყო გაშხლართული,მე მისი ხელი მეჭირა და ხერხემალზე ფეხს ვაჭერდი,ადგომას ცდილობდა,მაგრამ უშედეგოდ,უეცრად ტაშის დაკვრის ხმა