სიმშვიდეში დაკარგული (ნაწყვეტი)

საძინებლის კარს მიეყრდნო და ღრმად ჩაისუნთქა. წამით მართლაც დაიჯერა რომ ეძინა, მცირე დეტალი რომ არა. ვითომ ჩაძინებულს მხრები შეუმჩნევლად უცახცახებდა. წარმოიდგინა მისი ტირილი და სიკვდილი მოუნდა. ბუბუ ტიროდა.წამით მართლაც დაიჯერა რომ ეძინა, მცირე

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 2)

სადარბაზოში სანამ შევიდოდი, ლურჯ, საოცრად ლამაზ ცას ავხედე და ყველაზე მანათობელ ვარსკვლავს სურვილი ჩავუთქვი. სახლში ასულმა, თხელი შიფონის შორტი და ზედა ჩავიცვი და გაყინულ მკლავებზე ჟაკეტი შემოვიხვიე. ჩემსა და ნინის ბინებს შორი ორი სართულია

ანგელოზი და ეშმაკი ერთად (სრულად)

ლონდონის წვიმიანი ქუჩების ყურებას არაფერი ჯობია, ნისლიანი ქალაქი რომეიც მუდამ სიმშვიდითა და წვიმითაა განთქმული. მე ლონდონში დავიბადე და გავიზარდე მაგრამ ახლა მე მისი დატოვება მიწევს, ჩემი გული დაფლეთილია მე მივდივარ ის კი აქ რჩება. ჩემი

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 12 (ნაწილი მეორე)

გამთენიისას დავიშალეთ. ცოტა ნასვიმი ვიყავი და ძალიან დაღლილი, ისეთი დაღლილი რომ ფეხზე ძლივს ვიდექი. სახლი თავდაყირა იდგა. იქვე ბუხრის წინ სავარძლზე ჩამოვჯექი და ცეცხლის მოიზგიზე ალს მივაშტერდი.

სიყვარულის დრო " 3 ნაწილი "

ორი დღის განმავლობაში იწვა და არ ინძრეოდა,არც არაფერი უჭამია.მარია გვერდიდან არ სცილდებოდა,თაია იძწვა და დუმდა.ამ ორი დღის განმავლობაში ხმაც არ ამოუღია,იმდენად იყო მოცული წარსულის მოგონებებით რეალობას ვერ აღიქვამდა.ვერ ახერხებდა აღექვა რა ხდებოდა

მაინც შემიყვარებ (სრულად)

მაინც შემიყვარებ!!-არ მაინტერესებ გადი დამანებე თავი ვერ გიტან-სიტყვები შეარჩიე გოგო ნერვებს ნუ მიშლი გაისმა ყვირილი აუდიტორიიდან და კარის მიჯახუნების ხმაც მალევე გაისმა და კიბეებზე ბიჭმა ჩამოირბინა

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 1)

ღამის სიჩუმეში გახვეული თბილისი, მიძინებული ქალაქის პოზიციაზე მყოფიც კი ინარჩუნებდა თავის ხიბლს, რომელიც ულამაზესი იყო და ძველი უბნების, შესანიშნავი ხედებით იწონებდა თავს.

თავადაზნაურული ამბები (12)

ერთ-ერთ ღამის კლუბში ვიყავით,ჩემი რუჯით კმაყოფილი ყოველ ხუთ წუთში ერთხელ სარკეში ვიყურებოდი და ბედნიერი ვუღიმოდი ჩემს თავს,მერე წითელ პომადას ვიმატებდი ტუჩზე და კიდევ ორმაგად ბედნიერი ვიყურებოდი. -რა თვითკმაყოფილი იდიოტივით იკრიჭეები?-ყურში ჩამყვირა

ჩემი წესები (1)

დივანზე ვზივარ, ჩემს სახლში, იქ სადაც გავიზარდე, ვისწავლე სიარული, ლაპარაკი. ვზივარ, ფეხები მოკეცილი მაქ და ხელები ფეხებზე მაქ შემოხვეული, გარშემო ვიყურები, და ვათვალიერებ გარემოს, რომელმაც ამდენი

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (9თავი)

დილით,რომ გავიღვიძე ჩემ ოთხში ვიყავი.მახსოვს გუშინდელი დღე,ან რატომ უნდა დამავიწყდეს?დარწმუნებული ვარ მუდამ მემახსოვრება.დღე რომელსაც სახელიც შევურჩიე,შეიძლება ეს სულელურად ჟღერდეს მაგრა ასეა „ერთ დღე დემეტრე დადეშქელიანთნ ერთდ“ ისე ჟღერს