ყველა ქალში ,, წყეულ დედაჩემს ვხედავ"( II ნაწილი) 18+

შე კახპა, შე ბ**ო! ამას გვიმალავდი არა? -გავშრი, ლოყაზე ხელი ვიტაცე, თეკლას გავხედე, ბავშვის თვალებში საშინელი შიში იდგა. სანამ მე გაოგნებული ვიდექი მეორე სილაც დამაწია. მა, რატომ ცემ დედას, აკივლდა , გადალურჯდა ბავშვი და შემომეხვია.

ვნებისფერი (სრულად)

მარცხენა თეძოზე ერეკლეს ტატუს ვეხები, რაზეც იღიმის და ხელს ხერხემლიდან ჩემი ტატუსკენ ასრიალებს, ნაზად უსვამს თითებს და ჩემი ტატუს წარწერას ჩურჩულებს. -We can fly. -საპასუხოდ მე მისსას. -We can love. -ეს ტატუები შემთხვევით არ აგვირჩევია, ბედისწერა

რას ელი ჩემგან ? 4

დილიდან დაძაბულმა გავიღვიძე, ყველაფერს მექანიკურად ვაკეთებდი.გული ვერანაირ საქმეს ვერ დავუდე. თან უკვე საკმაოდ გრილოდა ოქტომბერ შემოპარულ ჩემს სოფელში.

ჩვენ არასოდეს ვიქნებით მარტო-4

-მთელი ზაფხული ძალიან ცხელოდა თბილისში ძლისვ გაწვიმდა და აგრილდა. გრილი სასიამოვნო საღამო იყო თათა მარტო მისეირნობდა ფეხით ქუჩაში გვიანი იყო მაგრამ სახლში ვეღარ გაჩერდა, ფიქრებმა ხან საით წაიღეს ხან საით ვინმესთან საუბარი უნდოდა, ყველაფრისგან

მომკიდე ხელი - თავი მესამე

რომანი, სახელწოდებით „მომკიდე ხელი“ გვიყვება ისტორიას 14 წლის თბილისელი გოგონას, მერის შესახებ, რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად იცვლება, როდესაც მის კლასს ახალი მოსწავლე, გაბრიელი შეემატება, რომელმაც მძიმე დაავადების გამო მხედველობა სრულიად დაკარგა.

ჩვენ (თავი მესამე)

- სასიამოვნოა - ხელი გამომიწოდა და ცალყბად გამიღიმა უმცროსმა დადიანმა - იმედია გაუგებთ ერთმანეთს , დარწმუნებული ვარ - გაგვიღიმა თემომ - დღეს საღამოს ვგეგმავთ ველქამ ფართს,ყველას უნდა გავაცნოთ ირაკლის ჩამოსვლა ანი,მოსაწვევებს დავამზადებინებ ქეთის და

მომკიდე ხელი - თავი მეორე

რომანი, სახელწოდებით „მომკიდე ხელი“ გვიყვება ისტორიას 14 წლის თბილისელი გოგონას, მერის შესახებ, რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად იცვლება, როდესაც მის კლასს ახალი მოსწავლე, გაბრიელი შეემატება, რომელმაც მძიმე დაავადების გამო მხედველობა სრულიად დაკარგა.

მომკიდე ხელი - თავი პირველი

რომანი, სახელწოდებით „მომკიდე ხელი“ გვიყვება ისტორიას 14 წლის თბილისელი გოგონას, მერის შესახებ, რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად იცვლება, როდესაც მის კლასს ახალი მოსწავლე, გაბრიელი შეემატება, რომელმაც მძიმე დაავადების გამო მხედველობა სრულიად დაკარგა.

მეორედ (დასასრული)

-რაღაც გავიგე ქვემოთ... -მაინც ვიწყებ. - რა გაიგე? - არც ამ წამს ეტყობა წამიერი აღელვებაც კი. - რომ მიდიხარ. ახლა კი ეცვლება მზერა. კალამსაც გვერდით დებს. წამიერი დუმილია. ბოლოს მაინც დგება ფეხზე და რამდენიმე ნაბიჯით მიახლოვდება. -მინდოდა რომ

ჩვენ (თავი მეორე)

მკითხველები გამოჩნდით რამდენს მოგწონთ? კომენტარებში თუ გამოხატავთ თქვენს რჩევებს,აქტივობებს გამახარებთ,გასაგრძელებლად ღირს თუ არა?!