ერთი ღამის სიყვარული..(10) დასასრული

დაახლოებით დილით 6 საათზე ტეკეფონის ხმა მაღვიძებს და ვცდილობ თავი მოვთოკო. პოლიცია მატყობინებს, რომ ჩემი მშობლები ავარიაში მოყვნენ სხვა ინფორმაცია ჯერ ხელთ არ აქვთ. პატრულმა საავადმყოფოს მისამართი

კაფანდრა [2]

თვალი ჩაუკრა, სკამი ოდნავ უკან გასწია, ფეხზე წამოდგა და უსიტყვოდ წავიდა ბარისკენ. ლოლამ ინტერესით გააყოლა თვალი, თავიდან ეგონა რომ შეკვეთის მისაცემად მიდიოდა, მერე ჯიბეები რომ მოიქექა იფიქრა რომ თანხის გადასხდელად მივიდა და ყოველივე ეს ჩვეულებრივი

სიყვარულის ინსტრუქციები III

-იმედია ჩემს გამო არ დაიტანჯები და იოლად დამივიწყებ.-მისი სევდიანი ღიმილი მკლავდა,გულზე ლახვარიცით დამესო ეს სიტყვა „დამივიწყებ“. -რომ ვერ დაგივიწყო?-ისევ შევუბრუნე კითხვა. -დაგავიწყდები.. აუცილებლად დაგავიწყდები.

სოხუმსკი (13 თავი)

ბერლინი, ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ევროპული ქალაქი, დიანას სანატრელი ქვეყნის ულამაზესი დედაქალაქი გახლდათ. ბავშვობიდანვე ოცნებად ქონდა ქცეული იმ ულამაზეს ადგილას ფეხი დაედგა და თავად

ყველაფერს ვიხსენებ 5

შეხვედრა როგორც კი დამთავრდა, მაშინვე წამოვიდა ნუცა. ჯერ კიდევ გამოჰყოლოდა დილის შიშის გრძნობა . მიმღებში იკითხა ევას პალატის ნომერი და კიბეებისკენ წავიდა. ერთი სული ჰქონდა როდის ნახავდა. საკუთარი ოჯახის წევრივით უყვარდა დედისერთას. თავს ძლივს

ჩემი ბუჩქი (თავი 3)

ენას თუ არ გააჩერებ ნახავ რა შეუძლია ამათ.. ბოროტულად გავუღიმე და ხელიი დამიჭირა მთელი გზა ცერათი მეფერებოდა და არ მიშვებდა... მე კიდევ თითქოს გაბრაზებული მაგრამ ამ დროს ყველაზე კმაყოფილიი გავყურებდი გზას... -მოვედით, რომ გამოხვალ დამირეკე და

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეთორმეტე

პირველ სართულზე ატირებული ჩავედი და თან უზარმაზარი ბარგიც ჩავიტანე. ბოლოჯერ მოვავლე თვალი ამ სახლს, სადაც უამრავი მოგონება მაკავშირებს ბედნიერებით და უბედურებით სავსე. ეს სახლი საუკეთესო მოგონებებს ინახავს ჩემი და ანდრეასას,ადამიანის რომელიც იმაზე

კაფანდრა [1]

-უკაცრავად, ეგ ჩემი ადგილია. _შავგვრემან მამაკაცს ღიმილით გადაულაპარაკა და ბილეთი აჩვენა. მამაკაცმა ჯიბიდან საკუთარი ბილეთი ამოიღო, ადგილის ნომერს დახედა და გოგონას მიაწოდა. -ასევე, ეს ჩემი ადგილია. -რაღაც შეცდომაა. _დაბნეულმა გააქნია თავი და

დამთხვევა

ჩემი უიღბლობების გახსენება საიდან დავიწყო?მგონი ღრმა ბავშვობიდან სჯობს,აი,ახლაც თითქოს თვალწინ მიდგას 5წლის ასაკში როგორ გავრბივარ სახლიდან ეზოში და მალევე ხეს ვეჯახები,რა თქმა უნდა,ამ ყველაფერს ხელზე შრამის გარეშე არ ჩაუვლია,8წლის სალომეს

ერთხელ ყველას უყვარდება

ამ დროს თოკომ მუშტი დაარტყა ნუ ერთი ამბავი ატყდა ჩემთვის ნერვიულობა არ შეიძლებოდა შეტევა მექნებოდა მერე ისევ ჰაერის უკმარისობა და გულის წასვლები მაგრამ მის სიტყვებზე მიყვარსო როცა თქვა ისე ავნერვიულდი და როცა თოკომ დაარტა გონება დამეკარგა ნუ ორივე