ბეჭედი 4 (თავი)

როგორც იქნა მიაღწია ანიტამ ქალაქამდე,იყიდა ყველაფერი რაც სიაში ეწერა დედას,გაჭირვებით მაგრამ მაინც მიიტანა მანქანამდე პროდუქტები და სახლის გზას დაადგა...

ჩვენ - ოცნებათა ვარსკვლავები

კედელში გამოჭრილ უზარმაზარ სივრცეში უხილავ ძაფებზე ისე ეკიდა ძველი კედები, როგორც ცის კაბადონზე ჩამოსავარდნად და ოცნებების ასასრულებლად მზად მყოფი ვარსკვლავები. გაჭრილ სივრცეს ირგვლივ მბჟუტავი განათება ჰქონდა და მინის სქელი ფენა ეღობებოდა მნახველს

შურისძიების მსხვერპლი 40 თავი

-ანდრია! შენს გამო მოყვა ავარიაში -რაც მოხდა ჩემი ბრალი არაა ნუ ცდილობ თავი დამნაშავედ მაგრძნობინო! -შენთან სალაპარაკოდ მოვიდა, არ ვიცი რა უთხარი მაგრამ, რატომღაც თათიას კორპუსთან აღმოჩნდა უგონოდ მთვრალი -მე და ანდრიას არ გვილაპარაკია... ერთმანეთი

დრო! თავი 17

შეგიძლია აბაზანით ისარგებლოთ ჩემსას მოგინახავთ რამეს ბავშვს მე მივხედავ, გვერდით ჩამოუჯდა მაშო ბავშვიანად და რატიც შორიდან აკვირდებოდა უკვე მონატრებულ სილამაზეს - არა მადლობა იქნებ სახლში გავიდე იქ მოვწესრიგდები ტანაცმელს ჩავიცვამ ბავშვსაც

ხმა არსაიდან ( 4 )

- მინდა, -ვუპასუხე და ერთი წამითაც არ მინანია ეს პასუხი, მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი და სახე ღიმილმა გაუნათა, მერე ხელები გაშალა და მე მის მკლავებში ჩავიკარგე, მთელი ძალით მიკრავდა გულში...

ბოლო მსხვერპლი(თავი 5)

დილით თავის ტკივილმა და ფანჯრიდან შემოსულმა მზემ ერთდროულად გამოაღვიძა, საწოლიდან წამოიწია, და მაშინვე გაახსენდა თავისი თავი შერვაშიძის მანქანაში, დუდას სიცილი, შემდეგ კი აღარაფერი, თითქოს ამ მოგონებებიდან სიცარიელე

ბოლო მსხვერპლი(თავი 4)

-მიხარია რომ მოხვედი - პატარა ბავშვივით აცქმუტუნდა, ლურჯი თვალები უფრო “ბრჭყვიალა” გაუხდა, თავი ვერ შეიკავა და ვივიენს ჩაეხუტა. ჩხეიძე გაშეშებული იდგა, ხელებს არ ხვევდა, რომ არა აზას მზერა, ვერც თვითონ გაიგო რამ გააკეთებინა ეს ყველაფერი თუმცა

ბოლო მსხვერპლი(თავი 3)

სახლში შესულმა, ფეხსაცმელები გაიხადა, და ფეხშიშველი გაემართა სააბაზანოსკენ. თბილი წყლის წვეთები რომ იგრძნო სხეულზე, მოდუნდა, თვალები დახუჭა და თავს განტვირთვის საშუალება მისცა. სააბაზანოდან გამოსულმა გზა აივნისკენ გაიკვლია, სკამზე დაჯდა და სიგარეტს

მატილდა (სრულად)

12 დეკემბერს ჯაფარიძეების ოჯახში დილიდანვე მზადება მიმდინარეობდა, რადგან ოჯახში ყველაზე პატარა წევრის დაბადების დღეს აღნიშნავდნენ. მატილდა ჯაფარიძე, ოჯახის ერთადერთი ქალიშვილი გახლდათ, რომელიც თავისი სილამაზითა და სისპეტაკით ყველას ყურადღებას

ერთხელ...(დასასრული)

საკუთარი სხეულის ნაწილი დაკარგეს, სისხლი და ხორცი ამოაგლიჯეს და წაართვეს.მათ ტკივილს ვერანაირი გამაყუჩებელი და ბედნიერება ვერ გაანელებდა. ეს ტკივილი მათში, მათთან ერთად, მათ შორის და მათ ირგვლივ სამუდამოდ დარჩებოდა.