Demon (10)

მინის კარი გავაღე, გავედი და ისევ დავხურე, შემდეგ კი სამ დიდ დემონს, რომლებიც წვიმისგან სულ დასველებულიყვნენ, თვალები დავუბრიალე. მათ სხეულზე ჩამოსული წვიმის წვეთები ღამის სინათლეს ირეკლავდა.

სისხლიანი ვახშამი (VI თავი)

ცხელმა წყალმა გული ამიჩქარა. სასწრაფოდ ვკეტავ ონკანს და დაბურულ სარკეს პირსახოცით ვეხები. გაწმენდილ ფრაგმენტში ჩემი სახე კრთის . წითელი ვარ, როგორც მოხარშული კიბორჩხალა, მხოლოდ თვალები ანათებს მწვანედ.

ქუჩის რეჩიტატივი

ქუჩაში ყველაფერი სხვაგვარადაა.აქ ვერ გაიქაჩები მამიკოს ფულებით.ვერც დიპლომაატით ან ცივილური ხერხებით.თუ შენ რამე არ მოგწონს მიდიხარ და აფრთხილებ,მეორედ კი კლავ.ადვილია არა?მაინც არავინ

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-2

-უკაცრავად, იქნებ რამდენიმე წუთით გაათავისუფლოთ გზა, ასე ფრიად დაკავებული ხალხისგან. -მიახალა ტასომ ირონიულად თან ნერვებს ძლივს თოკავდა. -ბატონოო? გოგონი, შენ საერთოდ იცი ვის ესაუბრები?

ჩვენს სიყვარულს სულ სხვა ფერი აქვს

3:23 2018 5 იანვარი ძილინების მიყვარხართქო და ისე არ მინდოდა წასულიყო მაგრამ დილის 8 საათზე სამსახურშია წასასვლელი მეკიდე არ მეთმობა ????სულ მინდა რომ ჩემთან იყოს, სულ მინდა რომ მე მეხუტებოდეს, მე მეფერებოდეს სულ ჩემზე ფიქრობდეს სულ მე მხედავდეს

სიჩუმე თავი (8)

საკუთარ თავს ვუმეორებ ამ ორ სიტყვას და ვემზადები, რომ მალე გავიყინები. ხელს ოდნავ ვიღებ და ამ უცნაური ბიჭის ხელს ვკიდებ. ვეხები და თან კანკალი მიტანს, მაშინვე. წამიც კი არ ყოფილა ეს შეხება. კანკალი, უეცარი შიში ამის უფლებას არ მაძლევს და ხელს

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება (საცდელი)

ყოველთვის მიყვარდა ზამთარი თუმცა ახალი წელი არასოდეს. ამის გამო ჩემი მეგობრები მუდამ დამცინოდნენ, ისინი ფიქრობენ რომ ახალი წელი საუკეთესოთა საუკეთესო დღესასწაულია. საყვარელი ამინდი? წვიმა ელვა ჭექა-ქუხილი, რასაც ქვია ჩვეულებრივი შტორმი.

ახალი წლის ჯადოსნობა (3)

თავი 3 დილით მარიამს ათ საათზე გაეღვიძა. თვალისმომჭრელი შუქი მოხვდა თვალში და შეიშმუშნა. რამდენიმე წამი გაუნძრევლად იწვა, შემდეგ ხმადაბლა წამოიკივლა და ფეხზე წამოხტა. ფანჯარასთან მიირბინა და სიხარულისგან ტაში შემოკრა. რა გაახარებდა თუ არა თოვლი.

შეყვარებული თუ მეგობარი (8თავი)

თავიდან ვერ მივხვდი რა ჯ ,მაგრამ მერე უცბად მივხვდი და ავტობუსში წამოვიყვირე "ჯეიკი". გული გამალებით მიცემდა, ვერ გამეგო რა გამეკეთებინა.საერთოდაც ვფიქრობდი, რომ ის გიჟი იყო რადგან გუშინ ლუსის მიწერა არ მეძებოო და დღეს კიდევ მე მწერს სალაპარაკო

განგსტერების სამოთხე (11)

თვალები გადავატრიალე..რათქმაუნდა მასთან ერთად უნდა ვმჯდარიყავი მაგიდასთან..მოდელივით გამოიყურებოდა.. –ამდენიხანი სად იყავით? მას ელოდებოდით? ამდენი მაკიაჟის მიუხედავად მაინც მახინჯია. თქვა ანანომ.. –მაკიაჟის გარეშე სარკეში,რომ ვიყურები ჩემს თავს