ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 11)

-ფუ როგორ ვერ გიტან! გამწარებულმა ამოვიბუტბუტე -მეც მიყვარხარ! უდარდელად ამოიბურდღუნა და მხარზე თუჩების შეხება ვიგრძენი, არ გამომპარვია მისი ნათქვამი და გაშტერებულმა საწოლში გავშეშდი და ვერ მივხვდი რა უნდა მეთქვა საერთოდაც -რა თქვი? გაკვირვებულმა

ჰანა (თავი 8)

ახლა ორივე იმაზე ვფიქრობდით თუ როგორ გამოგვესწორებინა მისი საქციელები ცოტახნის შემდეგ მან მკითხა -რატომ მეხმარები? -არვიცი -როდესაც პირველად მაღაზიაში დაგინახე იმდღიდანვე გავიგე ყველაფერი შენს შესახებ და მომეწონე შენ რას ფიქრობ

იმედი ! თავი 5

დილის 8:00 საათი იყო ანამარია ბავშვების ხმამ რო გააღვიძა თვალები გაახილა და ანაბელას დაუწყო ძებნა რომელიც უკვე წასულიყო ფრთხილად წამოდგა და ფანჯარაში გაიხედა ბავშვების სიცილისა და თამაშის ყურებამ კარგ გუნებაზე დააყენა წარმოიდგინა თუ როგორ თამაშობდა

დიანა (სრულად)

-დიახ, მე ვარ,-დელისის მატროსთან გაჩერდა. მანქანების ტვინისგამბურღავმა გუგუნმა მოსაუბრის ხმა მთლიანად გადაფარა. წარბები შეკრა და მარცხენა მტევანი თავისუფალ ყურზე უკმაყოფილოდ მიიჭირა. -კარგია. თქვენთან დაკავშირებას დღეებია ვცდილობ. ქალბატონო დიანა,

მირა - "ნამუსის განწმენდა" (სრულად)

შუაღამე იყო, საათი 2ს უჩვენებდა, ვეღარ მოითმინა და სახლიდან გამოვიდა. ქუჩაზე გავიდა და ტაქსი გააჩერა. მისამართი უარნახა და დაელოდა, სანამ დანიშნულების ადგილას არ მივიდა. ბნელოდა, ჩვეულად ციოდა, ზამთარი არ იყო, არც შემოდგომა, უბრალოდ იმ ადგილას

Серйозний -6

მზის სხივებმა, რომ დაანათეს სახეზე და მშვიდი ძილიდან გამოაღვიძეს სწორედ მაშინ გაახილა თვალები. ხელი სახეზე მოისვა და საწოლზე წამოჯდა. თავის ტკივილი იმდენად აუტანელი იყო ასე ეგონა მალე ბომბასავით აუფეთქდებოდა. მთქნარებით წამოდგა ფეხზე და სააბაზანოში

წყალი ყვავილებისთვის (სრულად)

- დარჩებოდით აქ სამუდამოდ? - თქვენც თუ დარჩებოდით... - დამხატავთ? - გაიხდით? - თუ არ შემეხებით... - მხოლოდ დაგხატავთ. - რით დამხატავთ. - სისხლით. - ასე ნუ ხუმრობთ. - კარგით, ვხუმრობ. თქვენ რას შემომთავაზებთ? - ცარცს. აი, იმ ჩამონგრეული კედლიდან

გადამარჩინე (სრულად)

არ ვიცი დღემდე ვერ აღვწერ რა იყო ეს ტკივილი?!არა რაღაც მეტი...რაღაც ისეთი დღემდე რომ ვერ მოვიშორე ჩემი ორგანიზმიდან,გონებიდან,გულიდან,სულიდან, ჩემი მეხსიერებიდან ვერ ვიშორებ გესმით?!არ გესმით..-გადამარჩინე მახსოვს ეს სიტყვები.

სიყვარულის გზა თავი2

ჩვენი კარავი რომელიც დავითმა დაგვითმო უყვითელია,არც ისე პატარა , მე და თინაკო თავისუფლად მოვთავსდით საათზე მეტია გაუნზრევლად ვწევარ, ვდილობ რეალობა გავიაზრო ნუთუ მე ეს გავაკეთე?-მარიამ! მარიაამ!ვიცი არ გაცმდება, თანაც

ველურებსაც შეუძლიათ სიყვარული (5 თავი)

–მიდი თქვი თორე არ ვიცი რამე მძიმეს გამოგიქანებ– და ამ სიტყვებზე შუაში მდგარი ტაფისკენ გავიწვდინე ხელი. კასპმაც მოასწრო და ჩაეჭიდა თან სიცილს ძლივს იკავებდა.–მოკლედ საქმე ცოტა რთულადაა– ბოლოს ტრენტმა იკისრა ამბის მოყოლა.– საძინებელი