ერთმანეთის პირისპირ(1)

დილის 6 საათი, კარზე გამაყრუებელი ბრახუნი და მასპინძლის ნამძინარევი შეძახილი -მოვიდვარ. რა ჯანდაბა ხდება?!-სტუმარი კარის გაღებისთანავე შეიჭრა სახლში და მისაღებში არსებულ ბარს მიადგა, სასმელი დაისხა და ერთ ყლუპად დალია- არ იტყვი რა მოხდა? -ლაშა შარში

დედა

- მოხვედი, რამაზ? -აჩიკო ვარ, დედა. -აჩიკო? - ხო, დედა.. -რამაზი სად არის ? -მამა შარშან გარდაიცვალა,დედა..- ძლივს ამოვთქვი.

სალიმას ამბავი

ერთია , როცა რაიმეს ცხელ გულზე გაბედავ და სანამ ადრენალინი მოგყვება არც გეშინია, მეორე კი როცა მამაცობა გადაგივლის , დაღამდება და საკუთარ თავთან მარტო დარჩები. მერე შიშები წინა ფლანგზე მოდიან და იწყება ომი საკუთარ თავთან. რაც არ უნდა ხმამაღლა

ცხოვრების ფურცლები

და ეს იყო მისი ცხოვრების ფურცლები... ფურცლები რომლებიც ლივლივებდნენ მშვიდ მდინარეში ისევე როგორც თავისი ცხოვრება ახალ სამყაროში. და როგორი იქნებოდა შენი ცხოვრება ფურცლებზე რომ ყოფილიყო აღბეჭდილი? წვიმის წვეთები მიყვარს.. იცით როგორი საუცხოო

ერთხელ...(11)

წამოვდექი, ოთახში ასვლა დავაპირე, მაგრამ ხელი დამავლო და მისკენ მიმიზიდა. -წამით არ ჰქონდეს არავის იმედი,რომ მე შენ დაშორების უფლებას მოგცემ-უცბად ისეთი მზერით გამომხედა, სახეზე წითელმა ფერმა დამკრა დიმიტრი უზნაძე. ხალხისთვის ცნობილი

DEJA VU - დეჟავიუ (სრულად)

ახალი წელი ახალი შანსია, დაიწყო რაღაც ახალი და კარგი.... ხშირად გქონია ალბათ დეჟავიუს შეგრძნება, რომ ეს სადღაც ერთხელ უკვე მოხდა, რომ ეს განცდები და გრძნობები ერთხელ უკვე გამოიარე... უკვე იგრძენი ვენებში მოწოლილი სწრაფი სისხლის ნაკადი.

გზა შენამდე [თავი მე-8]

ამბავი მოგვითხრობს ორ საპირისპირო ადამიანზე,რომლებსაც სრულიად საპირისპირო აზრები და ცხოვრების წესი აქვთ, ისინი ერთმანეთს უპირისპირდებიან და ერთმანეთის განადგურებას ცდილობენ. ტომი მარტო დარჩა ბნელ ოთახში, გაყინული სახით იჯდა იატაკზე, თითქოს მისი

შურისძიების მსხვერპლი 29 თავი

თამუნა!-გაბრაზდა კახა -დივანზე ძილი თუ არ მოგწონს შეგიძლია ალექსის ოთახში დაიძინო -მე შენს გვერდით მინდა დაძინება -კახა თავიდან ნუ დაიწყე-მომაბეზრებლად უთხრა თამუნამ და მისთვის გვერდის ავლა სცადა,

ორი კარი(1 თავი)

Მეგობრები დავჯდებოდით ყოველ დღე სიყვარულის და პარტნიორის ძიებაში ვიყავით , ხან მკითხავთან დავდიოდით, ხქნ ცნობილი ასტროლოგებს პირადულ რუკებს ვაშლევინებდით , ყოველ დღე თურქული ყავის სმით გადაღლილები მაინც

გაიქეცი ზულეიხან! გაიქეცი!

როცა მზემ გაახურა კარავი, ზულეიხანამ, მოულოდნელად წამოიყვირა, ვიწვიო. თავი ისევ ირანში მგონია, ამის ო და ზერმიდესაც გაეღვიძა. გარეთ ბიბი კინგი უკრავდა, თავის გიტარას საერთოდ აღარ ხმარობდა და სახე ცისკენ ქონდა მიმართული, თითქოს ბაპტისტივით