ბედისწერა II თავი

და აი უკვე სექტემბერია. ვნერვიულობ, ეს ხომ ჩემი პირველი დღეა უნივერსიტეტში. ყველაზე ლამაზი კაბა ჩავიცვი და თმები, რომელსაც კულულების ნასახი აღარ შერჩა, ლამაზად დავივარცხნე. ნეტავ ვიცოდე რა მანერვიულებს. ყოველთვის საუკეთესო მოსწავლე ვიყავი, თუმცა

მეგობრები

დილის რვა საათია. ქინძმარაულის ქუჩას ტოვებს "ის" მანქანა. -ნიკას დაურეკე ჩამოვიდნენ-ამბობს გოგონა და ღვედს იკრავს. "ის" მანქანა მოსკოვის პროსპეკტზე ჩერდება -აუ, ეს სად ჩავდო მარიამ?!-კითხულობს ნიკა და თვალებს აცეცებს.

კარგი არ გინდა ჩემთან?!

ჩემზე მეტად ეყვარები, გაგათბობს და ყოველთვის შენ გვერდით იქნება შენ კაპრიზებს მოისმენს შეიძლება ვამბობ ვიძახი არა არ მიყვარხარ შენ ეს სიტყვები არ დაიჯერო მე უფრო მეტად მიყვარხარ და მეყვარები შენ მხოლოდ ერთადერთი ამბობ ვსო დამთავრდა შენთან აღარ

ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -1-

დიდი ხანი ვიცნობდი, მაგრამ არაფერი ყოფილა! საიდან დაიწყო? თვალები! როცა შემომხედა, მაშინ სულ სხვა რაღაცაზე ვფიქრობდი, მაგრამ გამომხედა ისე როგორც მიყურებდა ხოლმე, მაშინ ვიგრძენი... დრო? მას შემდეგ დიდი ხანი გავიდა, დიდი ხანი არ მყავდა ნანახი და

1897

ლონდონში ხშირად წვიმს.დღევანდელი დღეც არ არის გამონაკლისი.საღამოს გემით უნდა წავიდე მონატრებულ ქვეყანაში.ფანჯარას ოდნავ ვაღებ,ისე რომ წვიმის წვეთებმა ოთახში ვერ შემოაღწიონ.ფინჯან ყავას ხელში ვიღებ სავარძელში ვჯდები და გავყურებ უსასრულო

ფერები ?! ...17...

-გადასარევად ნინა... შენ?- მეც ღიმილი ავიკარი სახეზე -ბავშვს ელოდები? გათხოვებაც მოასწარი თუ გაუფრთხილებელ ღამეს მოყვა საჩუქრად? -ამაზრზენეად ჩაიცინა და შამპანიურით სავსე ჭიქა მოიყუდა. გული მეტკინა, მიუხედავად იმის, რომ მისგან, არცერთ ნორმალურ

ლილიანა (სრულად)

–ლილიანა. ლილი. ლილიკო. საოცარი გოგო იყო. საოცარზე საოცარი. სუფთა და ქათქათა. სუსტი და ლამაზი. მაღალი და ტანადი.

ბედისწერა I თავი

დილაა.. პატარა ლამაზი გოგონა, რომელსაც კულულები სასაცილოდ ეყარა სახეზე, გარეთ გამოვიდა და ამაყი, მყარი ნაბიჯებით მოპირდაპირე სახლისკენ დაიძრა. უკვე სამი წლისაა და თავისუფლად საუბტობს რუსულად და ქართულად, ზეპირად იცის ყველა ლექსი და სიმღერა. ერთი

*ბაიკერშა* (6თავი)

ქალმა ჩამილაგა ყველაფერი,ფული გადავუხადე და გამოვედი.ცელოფნები უკან ჩავაწყვე.ნანა უკვე იჯდა მანქანაში მეც დავჯექი და ისევ ტელეფონი მივაკარი.ვიდეო ჩართული იყო.ის ბიჭი გზაზე დავინახე.სწრაფად დავქოქე და დავეწიე. -წამო წაგიყვან(მე)

შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 1 თავი

ჩემი ცხოვრება მე-11 საუკუნეში სამი წელი გაგრძელდა, ხოლო აწმყოში ჩემი გაქრობის მხოლოდ ერთი თვე, ბოლოს რაც მახსოვს მეგობრის სახლიდან მოვდიოდი და უცებ წარსულში გავახილე თვალები, არ დავიწყებ იმის აღწერას ჩემებს რა მოუვიდათ როცა სახლში არ მოვედი, როცა