ნამდვილი სიყვარული(თავი 5)

წერილში ეწერა: "არასოდეს დაკარგო ნამდვილი სიყვარულის იმედი", გაოცებით ამოვიკითხე ეს სიტყვები, ნეტა რას უნდა ნიშნავდეს, ან ვისი ხელი ურევია ამაში ** ე-ვაიმე ჯიჯი რას ფიქრობ? ჯ-არვიცი ემა სიმართლე გითხრა შიშმა მომიცვა,კარი დაკეტილი იყო როგორ შეძლო ამ

სულს მოგცემ!(5)

ბიჭს აღარ მიუქცევია მისთვის ყურადღება იქაურობას გაეცალა- ე .ი ნებისმიერ წამს შეიძლება გამოჩნდე ..საინტერესოა როდის გიხილავ ქალბატონო მარიამ ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას უყურებდა სიგარეტის კვამლში ჩაფლულს და გაურკვეველი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მესამე)

- აქ კიდევ გნახავ? - სიტყვა დააწია მამაკაცმა - არამგონია - მოუტრიალებლად თქვა და ისევ გაუჩინარდა. - კარგი პარტნიორი ხარ.. - თავში გაუელვა ამ წინადადებამ ალექსანდრეს, ისევ სიმწრით ჩაეწინა და ლანას ნათქვამი ორაზროვნად გადააკეთა.

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი22)

-მელანო დღეს რაღაც გახარებული ხარ და რა ხდება? -თამუ ლაშას ხომ იცნობ? -ხო რა როგორც შენ ისე. -მოიცა მოიცა თამუნა ლაშა ვინაა? -კარგი რა იკა ნუ დაიწყებ ეხლა ეჭვიანობას. მელანოს დარტაკა უნიში და მაშინ გავიცანით, გაგაცნობ მერე. მიდი გააგრძელე გოგო შენ.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეექვსე თავი)

- როგორც ვხედავ მართალია როცა ამბობენ ადამიანი იმედით ცოცხლობსო. სადამდე ჩაეჭიდები ხავსს წყალწაღებულო ? - შემომხედე და მითხარი რო ნუცა გიყვარს. - კარგი. ალისფერი თვალები შემომანათა.. ნუცა მიყვარს

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (12)

-წყალი მინდა საალ -კაი ჩემთვისაც გამოიყოლე -უჰ შენ ხო არაფერში არ გამოადგები კაცს რაა -ნუ ბუზღუნებ მაცალე ძილი. -კაი ერთი. -ორი იყოს. -კაი კაი არ მაქვს შენი თავი ეხლა-სწრაფად წამოდგა და იმიდ იმედით, რომ გზად არავინ შეხვდებოდა,

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეთორმეტე )

-როგორ ხარ ? რა გჭირს ? რამე გინდა ? თავი გტკივა ? ცუდად ხარ ? ... - კითხვების კორიანტელი მომაყარა და თავზე ფერება დამიწყო . -კარგად ვარ, უბრალოდ შხაპის მიღება მინდა . - ჩავიბურტყუნე და ის , ის იყო უნდა ამდგარიყავი რომ ვიგრძენი ალექსანდრეს ტორები

საბედისწერო შეხვედრა

ჩვეულებრივ ყოველთვის კარგ ხასიათზე ვარ ხოლმე , ყველაზე ცუდ სიტუაციაშიც კი ვცდილობ შევინარჩუნო სიმშვიდე და ყველაფერს პოზიტიურად შევხედო ... ბავშვობიდან დამჩემდა ასე, არასროს მომწონდა როცა სხვებს შეეძლოთ ჩემი სისუტეების დანახვა. როცა ვიზრდებით კიდევ

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (11 თავი)

სახლში შევდივართ. მისაღებში ჩვენი მშობლების წინ ჩვენგან ზურგს უკან ვიღაც გოგო ზის. ის ბრუნდება. ატირებული ლიკა სანდროს უყურებს. მის დანახვაზე ვერც მე ვიკავებ ცრემლებს -ყოჩაღ სანდრო. -მხოლოდ ამას ვამბობ და ჩემი ოთახისკენ მივდივარ. -სად მიდიხარ?

ბედნიერი ვარ! (სრულად)

მირბის და იღიმის, მთელი სახე უღიმის. მარცხენა ხელში ყვავილები უჭირავს, მარჯვენაში პატარა ყუთი და მთელი ძალით უჭერდა ხელს. ძლივს მიაღწია დანიშნულების ადგილამდე და ირგვლივ მიმოიხედა. ვერაფერი შეამჩნია. მომღიმარი სახე დაუსერიოზულდა და თვალებში სევდა