.ხვალამდე.(5)

-მეცინებოდა ჩემს თავზე თუ როგორი პიროვნება მეგონა ადრე და თურმე მასზე წარმოდგენაც არ მქონია. მართალები არიან ალბათ,როდესაც იძახიან,რომ იმას რაც ბრწყინავს სწორედ მაშინ დაინახავ,როდესაც სინათლე გაქრება და გარშემო სიბნელე დაისადგურებს.

შურისძიების მსხვერპლი 35 თავი

ცეცხლს ეთამაშები! იცოდე დაიწვები!- გამაფრთხილებელი ტონით, ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ვნება მორეულმა ბიჭმა სახე ალეწილ გოგონას და ცივი მზერა მის ამღვრეულ თვალებს მიაყინა

ცეკვა წვიმაში

ისინი დღემდე ცეკვავენ... ცეკვავენ წვიმაში, დაუსრულებლად...

ერთმანეთის პირისპირ(5)

ეს დასასრული უნდა ყოფილიყო, ისინი ერთმანეთს აღარასდროს უნდა შეხვედროდნენ, ეს იყო პირობა რომლის დარღვევა დევდარიანს სიცოცხლის ფასად დაუჯდებოდა. ცხოვრებას უყვარს უცნაური კავშირები, ერთია გძულდეს ადამიანი რომელმაც საფრთხეში ჩაგაგდო და მეორე მთელი

გამოღვიძება

როდესაც არ გყავს ისეთი ადამიანი ვისაც საათობით ესაუბრები, უბრალოდ წერას იწყებ. წერ ყველაზე და ყველაფერზე.

ზღაპრები ძილის წინ 21

დავინახე რა ძალიან ატკინა გული ჩემმა სიტყვებმა და უცნაურად მესიამოვნა მისი ტკივილი. თითქოს გავბოროტდი. რახან მე მტკიოდა, მსურდა დავითსაც სტკენოდა. ალექსსაც და მთელ სამყაროსაც. ჩემი თავი შემძულდა. საერთოდ არ მსურდა იმ ალქაჯს დავმსგავსებოდი და სხვისი

მექალთანეს სათამაშო 19 (დასასრული

– ბოდიში ძვირფასო, ნაცნობებთან საუბარს შევყევი და დამნაგვიანდა ცოტა. – არაუშავს, საყვარელო, სამაგიეროდ მე მოვედი, იმედია მეც არ დამაგვიანდა. – ქალი ვერ გაერკვა წყვილის უცნაური საუბრის არსში და ყველაფერს ამჯობინა იქაურობას გასცლოდა.

მთვარის შვილი 1თავი

კოშკთან იდგა და ელოდა, როდის შეძლებდა იქ აცოცებას. უკან დადევნებული მხედარი მალე დაეწეოდა. ან უნდა ჩაბარებოდა, თავისი ნებითა და სურვილით, ან დამალულიყო იქ, სადაც თვით ღმერთიც კი ვერ მიაგნებდა.

გაჩუქებული სიცოცხლე თავი18

ცხოვრება თამაშია, რომელსაც ან იგებ ან აგებ, არანაირი მეორე და მესამე ადგილი არ არსებობს, მხოლოდ გამარჯვება. თუ გინდა იყო გამარჯვებული უნდა იბრძოლო. ცხოვრებასთან ბრძოლა ტესას და შეთეს ყველაზე დიდი გამოწვევაა, რომანი ორ ერთმანეთზე შეყვარებულ

გინდ დაიჯერეთ, გინდ არა!

ნელა მომიახლოვდა და ჩემს წინ მთასავით აღიმართა. სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ქვემოდან ავხედე. ფეხის წვერებზე თუ ავიწეოდი, მხოლოდ მხრებამდე მივწვდებოდი ალბათ. მკაცრი სახე ჰქონდა, მაგრამ რომ არა ეს სიმკაცრე, საოცრად მიმზიდველიც კი ეთქმოდა.