მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 12 თავი

ნანუჩი წადი დაისვენე,უკვე გვიანია სადაცაა გათენდება.უთხრა მირიანმა და თავისი ხმა თავადაც ვერ იცნო.კიდევ ერთხელ შეისუნთქა მისი სუნი და ნანამ უკან-უკან ხევით წავიდა და გულამოვარდნილი შევარდა საძინებელში.სამივე ერთ ტახტზე იწვა და სამივე გემრიელად

ნამდვილი სიყვარული (14)

მე ჩემს ოთახში, სიბნელეში ვიჯექი და მომხდარზე ვფიქრობდი, ვერ ვეგუებოდი საკუთარ საქციელს, რაც უფრო დიდხანს და მეტს ვფიქრობდი მომხდარზე მით უფრო ვბრაზობდი საკუთარ თავზე. ოთახში ვეღარ გავჩერდი და სამზარეულოში გამოვედი წყლის დასალევად იქ ნიკი დამხვდა

გიჟი ექიმი მატარებელში (10 თავი)

-შენ... შენ აქ რა გინდა?-გაკვირვებული შეყურებდა ნუცა ლექსოს -ჰმმ ძმაკაცმა დამირეკა ერთი გოგოაო და...-ნუცამ შეაჩერა -გაჩერდი არ მაინტერესებს-ყრუდ ამოილაპარაკა და წამში ბაგეებზე იგრძნო შეხება. არა ზუსტად ეს ჭირდებოდა ახალა ნუცას და თითქოს ერთიანად

!WTF! (თავი 1)

ქიმიაზე შევედით,ლექტორს ყველა დიდი მოლოდინით ელოდა,ლაილა რაღაც მოსვლას აგვიანებდა,დროის გაყვანის მიზნით მობილურში ვიქექებოდი,ამასობაში ვიღაც დინჯი ნაბიჯებით შემოვიდა,ლექტორია,იმწამსვე გავიფიქრე,თავი ავწიე და რას ვხედავ:იოანე ნაკანი,ქიმიის

ძველი პიანინო - 52

პიპა ტკბილ სიზმრებში გაეხვია, ცხოვრებისგან დათრგუნულს ასე ბედნიერად არასდროს უგრძვნია თავი. ხშირად ისეთი კოშმარიც დასიზმრია, რომ დასვენების მაგივრად დილით საშინლად დაღლილი იღვიძებდა. ახლა კი ჩაძირული უცნაურ სიზმარში თავს ბედნიერად გრძნობდა. გულს

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...

მე თაკო ვარ,20 წლის კონსერვატორიის მეორე კურსის სტუდენტი. ჩემთვის მუსიკა და სიმღერა დგას ყველაფერია. ჩემი მშობლები საქართველოში არ არიან 2 წელია, მე აქ ვცხოვრობ ჩემს დასთან-ანასთან და დეიდაშვილ-ნუცასთან ერთად. მიუხედავად იმისა რომ სულ ვკამათობთ

საწოლში მტერთან(ნაწილი 1)

სუიციდი. ყველაზე დიდი სიმხდალე, როდესაც მის გარდა ვერაფერზე ფიქრობ და გგონია რომ ეს ერთადერთი გამოსავალია. ვდგავარ სახურავზე და ცხოვრებაზე ვფიქრდები. მიღირს კი ასეთი ახალგაზრდა და ლამაზი მიწაში ჩავწვე და დავლპე? ბევრი ტკივილი შემხვდა, მაგრამ იყო

ლოგინის გოგოები (თავი პირველი)

რა უნდა მექნა?! სამყაროს სისტემა ადამიანებს ერთმანეთს აერთებს. უსიამოვნება კი არავის სურდა, არც მე მათ შორის... და რომ მეთქვა, ,,იქნებ უბრალოდ შეეშვათ“ ესეც კი მე შემომიბრუნდებოდა ცუდად. ამიტომ როგორც მხდალი, ამ მშვენიერი გარემოს დეკორაცია,

როიალები (9)

გველი ზღვის ნაპირას იწვა. თეთრ, პრიალა ტანზე სისხლის ლაქები შეხმობოდა. მზე ჩასასვლელად ემზადებოდა, ცაზე შავი ღრუბელი ჩამომდგარიყო და აქა-იქ თეთრი, წვრილი ზოლები იშლებოდა. თითქოს აღარასდროს გადაიღებდა, მუდამ უნდა ეწვიმა. ნაპირი. მიხვდი, ადამიანო,

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 11 თავი

--გულო გრძნობების წყარო ხარ დაუშრობელი,გულის სიცოცხლე მის სიცოცხლის წყაროდ ქცეულა, გულის სისხლძარღვებს ამოძრავებს კაპილარები, სისხლი მჩქეფარე ნაკადულად ამოხეთქილა.სასიყვარულო სიტყვით გამოვიდა გეგი და შემდეგ სათითაოდ გადახედა ყველას და ისევ თქვა;