69 დღე ტყვეობაში ( თავი 12-13)

მისთვის არასდროს არაფერს ნიშნავდა გოგონების მკვლელობა,მათი წამება,პირიქით სიამოვნებასაც იღებდა ამით მაგრამ ლილე სხვა საქმე იყო. ყველა გოგო იმისთვის სჭირდებოდა რომ მიზანს მიახლოებოდა,ლილე მისთვის ბოლო უნდა ყოფილიყო მაგრამ თვითონაც კარგად ხვდებოდა რომ

ბედნიერების რეცეპტი (მეთორმეტე თავი)

დრო იმაზე სწრაფად გადიოდა ვიდრე თქვენ წარმოგიდგენიათ. თვრამეტი-ჩვიდმეტი წლის თორნიკე, დათა და ირაკლი მის თანატოლებისგან ფიზიკურად საკმაოდ გამორჩეულები სკოლაში ყველაზე პოპულარულ სამეულად ითვლებოდა, როგორც რალის სამყაროში ჩახედულები

ღამე უკომპლექსოა (სრულად)

-თოვლის დედოფალო..-შარვლის ამარა გამოდის გარეთ. -შეგცივდება-ვეუბნები და თვალს ვარიდებ. -ჩემზეც ზრუნავ? -გიკვირს? -შესანიშნავი ახალი წელი იყო. -საოცარი-ვპასუხობ და ფეხზე ვდგები.მისი ტუჩები წინ მეგებება,ისევ ვგრძნობ ნამძინარევი ბაგეების შეხებას და

მორჩილება 21

ზურამ პატარა პარკში ჩაყრილი ფხვნილი ხელში აიღო და კარგად დააკვირდა,დიდი მიხვედრა არ სჭირდებოდა იმას,რომ რომ კოკაინი იყო და მარიამმაც ეს გაიკეთა.თავში უცევ ერთმანეთის მიყოლებით მრავალი კითხვა გაჩნდა,პირველ რიგში იმაზე დაფიქრდა,თუ საიდან აღმოჩნდა

მონტე-კარლო

ნელი ნაბიჯებით მიდიოდა ახალგაზრდა გოგონა ნიუ-იორკის ხმაურიან ქუჩებში.გრძელი,შავი თმა მხრებზე უსწორმასწოროდ ჰქონდა დაყრილი.მიდიოდა მშვიდად და აუჩქარებლად,თითქოს ირგვლივ ვერავის და ვერაფერს ამჩნევდა.მოშიშვლებულ მხრებზე წვიმის წვეთები იგრძნო.სწრაფად

სასწაული ბერლინიდან. (პირველი თავი)

აეროპორტში ნელა შევაბიჯებ. მიჭირს აქაურობასთან დამშვიდობება, არ მინდა საქართველო, არ მინდა თბილისი. არ მინდა. მინდა სულ აქ ბერლინში გავატარო დრო. ცოტახანი ვჩერდები და აქეთ-იქით ვიყურები. რეისამდე საათ ნახევარი მაქვს. ესკალატორზე ავდივარ,

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (31)

ექიმის სიტყვების გაგონებისას ალისიას სახე ორმ დაგენახათ იფიქრებდით მოჩვენება დაინახაო, სახეზე სულ გაფითრებული იყო, ყბა ჩამოვარდნონდა და უკანკალებდა, ტუჩები უთრთოდა და ერთ ადგილას მიყინული განძრევას ვერ ახერხებდა. რამდენიმე წუთი ასეთ მდგომარეობაში

ემოციათა შერწყმა

მოგეალმებით,მე გიამბობთ ისტორიას გოგონაზე რომელმაც ცხოვრებაში საკუთარი თვაი ვერ დაიმკვიდრა ,როგორც ყოველთვის არ დავიწყებ ამ მოთხრობას იმით რომ შვილს სკოლაში აგვიანდება და დედა აღვიძებს ისიც სწრაფად დგება ფეხზე,არა აქ სულ სხვაგვარადაა . დარეკა

დები 2 თავი

არვიცი შეიძლება თავის დას გადამტერებოდა კიდეც, მოსაღამოვდა და წვიმამ დაიწყო როგორ მიყვარს წვიმა ნეტა იცოდეთ როგორ მიყვარს ესეთი ამინდი ალბათ ყველას უყვარს მაგრამ რა საოცარია არა ჩვენ ვამბობთ რომ გვიყვარს წვიმა მაგრამ ქოლგებს ვშლით წვიმის დროს ჩვენ

ძველი პიანინო - 30

- თავს, რომ იკლავენ?.. ისინი რა, არ აღვიძებენ? მიმი სიხარულისგან ცმუკავდა, მოსაუბრე გამოუჩნდა, ის სულიერი სიმარტოვე აღარ ემუქრებოდა. ვინ იცის, იქნებ ახლოსაც გაეცნო და მის ცნობისმოყვარეობასაც მოეღებოდა ბოლო. - იმათი დრო უკვე იყო მოსული... როცა ამ