თამაში (ნაწილი 3)

თვალებს ფრთხილად ვახელ და ვცდილობ რომ ბუნდოვანი ფიგურები გავარჩიო. -ნახე, პრინცესას გაუღვიძია. -მესმის დამცინავი ტონი, შემდეგ კი რას ამბობს ვეღარ ვიგებ, რადგან კონცეტრაციას ვკარგავ და ხელისკენ ვიყურები, სადაც მაჯაზე ტატუს მიკეთებენ.

უცხო ( თავი 3 )

იმ დროს როდესაც თვითფრინავი , ჩვეული სწრაფი სვლით მიწას საბოლოოდ მოსწყდა და აიჭრა პირქუში ღრუბელთა საკმაოდ გრძელი ფენისკენ. ღვედი კიდევ ერთხელ შეისწორა და თვალები მოჭუტა. ხელებ შუა მოქცეულ დღიურს, რომელიც დედამ მისცა წასაკითხად, ძლიერად მოუჭირა

"ნი" "ნე" (თავი6)

-გემრიელო,,,კმაყოფილი ვუკოცნი ტუჩებს და ჩუმად ვჩურჩულებ,,,ყველაზე ტკბილი ბაგეები გაქვს,რაც კი ოდესმე გამისინჯავს,,,ვხედავ როგორ ემღვრევა თვალები და მარცხენა ლოყის წვას ვგრძნობ -არ გაბედო გასაგებია?არც კი გაბედო და ვინმეს შემადარო,იცოდე ეს სიტუაცია

ბელადონა(თავი 1)

ცხოვრებაში ყველაფეს წარმოიდგენდა მაგრმა პაიკობა თუ მოუწევდა ოდესმე მაგას ნამდვილად არა.მამამისიგან იცოდა თუ რა იყო პაიკობის სისტემა.ისიც თავის დროზე პაიკი იყო.შემდგომ უფრო წინ წაიწია და პაიკობიდან დირექტორობამდე მივიდა.რაც შეეხება პაიკობის

Black Widow_შავი ქვრივი #11

მაგრამ რა მოხდება ამ სახლში არავინ იცის... ის ხომ ვამპირია. უნდა არსებობდეს რაიმე ხერხი რითაც მის "მოთვინიერებას" შევძლებ. ხოლო თუ დამჭირდა მისი მოკვლის ხერხსაც გამოვნახავ!

მორჩილება 24

-ერთი ვისკი - გაისმა მამაკაცის ხმა,ეს ხმა მაშინვე ეცნო.წამიერად გაუელვა იმ აზრმა,რომ ეს ხმა რაღაცას აგონებდა და მასთან რაღაც აკავშირებდა.ამ ხმის გაგონებისთანავე მარიამს გაუცნობიერებლად გული საშინლად აუჩქარდა და იმპულსურად,თავისდაუნებურად გვერდით

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი11)

წამოვდექი და პალატიდან გავედი კარი დავხურე შემოვტრიალდი, ჩემს უკან აჩრდილივით მდგარი ექიმის დანახვაზე გული გამისკდა -ხომ არ შეგაშინეთ? -ისე მოულოდნელად ... დაივიწყეთ არაფერია... -კარგით -სწორედ თქვენს სანახავად მოვდიოდი...

სამი გზა (თავი 5)

ბიჭმა უკვე ცხელი ტუჩების შეხება დაიწყო მის სახეზე. დახუჭულ თვალზე იგრძნო გოგონამ რბილი, ცხელი სუნთქვა და წამებში დათას ტუჩების დაწოლა მასზე. გოგონა მთელი სხეულით შეტოკდა, თითქოს უკანასკნელი სუნთქვა ამოუშვა პირიდან და ჩუმი კვნესა აღმოხდა. სრულიად

თამაში (ნაწილი 2)

ნელი ნაბიჯებით დავდივარ და გარშემო ხალხს თვალს ვარიდებ, არა იმიტომ რომ რამე დავაშავე და მრცხვენია, უბრალოდ აღარ შემიძლია მათი შესაცოდი სახეების დანახვა. კარიდორი ჩვეულებრივთან შედარებით ჩუმია და ნაკლებად ხმაურიანი, მაგრამ ამ დამაყრუებელ სიჩუმეშიც კი

როიალები (3)

ოთახი ჩაბნელებულიყო. მახარაძე თეთრ დარბაზში იჯდა, ხელები შემოეწყო როიალის შავ, პრიალა ზედაპირზე და თვალები დაეხუჭა. ოდნავ ამოძრავებდა გუგებს, ქუთუთოები ნელა, დინჯად უკრთოდა. მარჯვნივ, მტევანთან ახლოს, ვისკით ნახევრად სავსე ჭიქა ედგა, მის გვერდით -