ბრძოლის ველზე I

იმ წელს განსაკუთრებით ბევრი რამ ვნახე, მაგრამ ისტორია რომელიც ვიხილე და მოვისმინე არ იყო ჩვეულებრივი.არავინ ვიცით რა მოგველის, ვიცით კიარა წარმოდგენაც არგვაქვს, სწორედ ამას მივხვდი იქ ყოფნის დროს. მთავარი ქირურგი ტრამვატოლოგი ვიყავი ავღანეთის

ძველი პიანინო - 22

სავარძელში ჩათვლემილი მიმი ტელეფონის ზარმა გამოაღვიძა. შინაურმა არაყმა და მხატვრის დინჯმა საუბარმა ძილისკენ წაიყვანა... ფიფოს ურეკავდნენ. მორიგი მკვლელობა იყო. - თუ გინდათ წაგიყვანთ ორივეს... მხატვარი ზანტად გაიზმორა. ღამის სამი საათი... აღარც ყავა,

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 5)

ლიამმა თვალების გახელისთანავე ამოიოხრა და ჭერს ახედა,ნაცრისფერი ჭერი ისეთ შთაბეჭდილებას ქმნიდა თითქოს ცა ღრუბლებით დაიპარაო ,და ეს ასეც იყო. ლიამმა შუშის ჭერს ახედა და ღრუბლებს მინის მიღმა მიაპყრო მზერა. ტუმბოს გადასწვდა და ლეფტოპს ხელი

ქუჩის სამოთხე (მეთერთმეტე თავი)

- რა გავაკეთოთ? იკითხა დამიანემ. - რა თქმა უნდა, მონაწილეობა უნდა მივიღოთ. უპასუხა თამარიმ. - მერე ნინა? არ ჩამორჩა თოკო. - მომისმინეთ, მარტო მონაწილეობა უდიდესი წარმატებაა, ამ კონკურსით გზა გაგვეხსნება უკეთესი მომავლისკენ. და თქვენ გინდათ ასეთი

ნინი and დამიანე (XXVII ნაწილი)

კარი, რომ შევაღე სანთლების შუქი მომხვდა თვალში, ძირს ვარდის ფურცლები ეყარა, მაგიდაზე კი პატარა ყუთი იდო. ირგვლივ მიმოვიხედე მაგრამ არავინ იყო. პატარა ყუთი ავიღე, რომ გავხსენი იქიდან ლამაზმა ბეჭედმა ამოანათა. პირზე ხელი ავიფარე და თვალებიდან ცრემლები

მარტო (თავი 12)

უეცრად, ყველა ერთ მხარეს გარბის, მეც მათ მივყვები ინსტიქტურად. დაკითხვიდან გამოსულ გოგონას უამრავ კითხვას უსვამენ, მაგრამ ერთადერთი ფრაზა რამაც ადგილზე გამაშეშა იყო ის, რომ პოლიცია სერიულ დამნაშავეს ეძებს. ლილის თვითმკვლელობა უკვე მე5 იყო ბოლო 3

გიჟი ექიმი მატარებელში (5 თავი)

მუქი მწვანე კედლები, მუქი შიდისფერი იატაკი, კარადა,შავი რკინის ჩუქურთმებით შემკობილი ერთკაციანი საწოლი, პატარა კომოდი, სავარძელი, სამზარეულოს პატარა კუთხე და აივანზე მდგომი ორი სკამი მაგიდასთან ერთად. აივნის ჭრიალა კარები გავაღე დასკამზე ჩამოვჯექი.

შეგეჩვიე XX

-წინდახედული ადამიანი ყოფილხართ მაგრამ შეცდომებს ყველა უშვებს. უცებ გამდიდრებულთა სენია. -როგორც იქნა მანდილოსანმა ხმა ამოიღო და მაშინვე შხამი ამოაყოლა. ირონიით სავსე გამომეტყველებით მიცქერდა. ნიშნის მოგებით ჩაიცინა. თითქოს ყველაფერი მზად ქონდა

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...3...

-სალამი ბიჭეეებს-მხიარული გაღიმებული სახით წევს სკამს და კი არ ჯდება, ეხეთქება.ღიმილითვე ათვალიერებს ბიჭებსაც,ისინი კი ჯერ გაკვირვებულები უყურებენ,მერე ეღიმებათ,თოკო კი გაფართოებული თვალებით უყურებს -ლევანის და ლუკაზე მსმენია,როგორ ხართ? აი შენ კი

შეცდომა თუ ბედისწერა (თავი 2)

იცი რაა მიკა?! შენ ხარ ძალიან ჭკვიანი,როგორ მიხვდი,რომ შენი დახმარება მჭირდებოდა??-ვკითხე ოდნავ მომთბარმა.ის ისეთი საყვარელია^^ -ჭკვიანი ვარ ჩემო მორცხვო სტუმარო!-ჩაიხითხითა და მანქანაში ჩაჯდა...იდიოტი, საპასუხოდ კი უბრალოდ დავეჯღანე. -ენა შეყავი და