უხილავად შემაყვარე თავი(4 თავი)

გონება არეული ზემოთ ამოვიდა იკა იქ არ დაუხვდა . -სად არის იკა წყალი მოვუტანე -გარეთ გავიდა ,ჰაერზე -გავხედავ ნინი კიბეებს სწრაფად ჩაუყვა და იკას დაუწყო ძებნა. ეზოში სკამზე იჯდა და შორს გაჰყურებდა თითქოს რაღაც არასებულს უყურებდა ამ კორპუსებისა და

ძველი პიანინო - 21

მწვანე ხასხასა არაყი, საკმაოდ ძლიერი გამოდგა, მიმის დიდად არ მოეწონა, იმდენი ახველა ლამის თვალები გადმოუცვივდა, ბიჭებს სასაცილოდაც არ ეყოთ, რა ტყუილად გააფუჭეო... მერე ისევ დუმილი... დრო იწელებოდა...

ასეც ხდება ხოლმე (16 თავი)

უნივერსიტეტიდან ერთად გამოვიდნენ.. ნიკოლოზი გამხიარულებული იყო.. ბიჭებმა დაურეკეს რესტორანში მივდივართ და წამოვო.. ნუ რა თქმა უნდა დვალს უარი არ უთქვია.. ნიდასაც ჩაკიდა ხელი და თან წაიყვანა. რესტორნის წინ იდგნენ იო, ლუკა, ლიკა, გეგა, ილო და

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი12)

საუკეთესო განცდაა როდესაც აღიქვამ, რომ მუცლით ახალ სიცოცხლეს ატარებ. სიცოცხლეს რომელიც შენი ნაწილია და ფუფუნება იმის რომ განმეორედე. მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ ძალიან პატარაა უკვე ერთი სული მაქვს როდის გავაჩენ. მინდა ხელში ავიყვანო, მოვეფერო და

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 4)

-ამის დედაც...-შეიგინა ლიამმა-ან შენი ახლავე მოკვლა მომიწევს ან შენი გადამალვა! ლილემ შეშინებულმა შეხედა,ლიამიც გაბაზებით უყურებდა,ბოლოს ამოიოხრა ,ლილეს ხელი მაჯაში ჩაავლო და კიდეები აიარა,ლილე რათქმაუნდა ცდილობდა მის მოძრაობებს აჰყოლოდა და კიბეებზე

გიჟი ექიმი მატარებელში (4 თავი)

ერთ საათში განცდილი ყველა იმ ემოციისგან დაღლილს სავარძელზე მიმეძინა. ალბათ ერთი საათიც არ მძინებია ვიღაცამ რომ შემანჯღრია. -ჟენია გაიღვიძე... ჟენია აგიფეთქეს ტელეფონი-ყურში ჩამყვიროდა ირაკლი -ა ჰოო.-ნელა გავსწორდი და აბურძგნულ თმაზე ხელი გადავისვი.

ლელო (თავი 11)

ქალბატონმა ქეთევანმა ხომ უნდა გააკეთოს რაღაც სისულელე? (არადა ის გმირი ყოველთვის მე ვარ ხოლმე, ვინც ყველაფერს აფუჭებს). გუშინ ხელი მოიტეხა და ეგ და მახო თბილისში წავიდნენ. რა ენაღვლება? დედამისი და მამამისი იტალიაში არიან წასულები ორი კვირით და ღამე

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (10)

რატის წასვლის შემდეგ ყველაფერი არეულ ფაზაში გადადის, ვრჩები მარტო საწოლში სულ მთლად შიშველი და ვტირი... არ ვიცი რატომ ,მაგრამ ვტირი იქნებ ეს არის ბედნიერება ? ვეკითხები ჩემს თავს და მეცინება ამ ოცნება დრამაზე, შემდეგ ვიწმენდ ცრემლებს და მხიარული

Don't Leave me

ახლა ღამის 11 საათია,უჩვეულოა თუმცა თითქოს შუაღამეა , ქუჩები ცარიელია,ცარიელი და მარტოსული, მე ჯერ კიდევ თინა მასწავლებლის სახლის კიბეზე ვდგავარ, ვუცდი იქნებ გადაიღოს წვიმამ, თხელ ჟაკეტს ტანზე ვიწებებ, მდინარესავით მოედინება გზაზე წყალი როგორც

უხილავად შემაყვარე თავი(3 თავი)

-კი კარგად ვარ წავიდეთ დროა . წამოიშალენ და გარეთ გავიდნენ .ნინიმ იქაურობა კარგად მოათვალიერა, თუმცა კვლავ ყველაფერი ჩვეულ ფორმაში იყო. ფიქრები არც ლექციაზე ასვენებდა, ვიღაც უყურებდა მაგრამ ჩვოვლებრივარ კიარა განსხვავებულად და ყველაზე მეტად მისი