ფიქტიური ცოლ-ქმარი(თავი2)

-უზრდელი ხარ! თითქოს ყურადღება არ მივაქციე,მაგრამ სინამდვილეში ისე გავბრაზდი თავს ძლივს ვიკავებდი კისერში რომ არ ვცემიდი და არ გამეგუდა.ჩქარი ნაბიჯით გზა განვაგრძე,თუმცა წინ ამესვეტა და წასვლის საშვალება არ მომცა.

ნავსაყუდელი ( 3 )

- ხანდახან მგონია რომ მე გამოვიგონე, ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია და სინამდვილეში არ არსებობს, -საზურგეს მიეყრდნო და ამღვრეული მზერა მიაპყრო ბიჭებს...

მეორე სიცოცხლე (თავი II)

-გითხარი ჭკვიანად მოქცეულიყავი, რატომ არ ისვენებ? სანამ რამის თქმას მოასწრებდა კიდევ ერთი დარტყმა იგრძნო. -თუ გგონია რახან ირაკლის მოსწონხარ, ვინმე შეგიცოდებს, ძალიანაც ცდები. აქ არავინ ხარ, საერთოდ არავინ,-თმაში ხელი წაავლო და სახესთან ძალიან

ვტყუივარ შენთან ( თავი 5)

დედიკო გთხოვ, უთხარი სიმართლე რა- კულისებისკენ დატრიალდა ევა და შეშინებულმა დავიწიე უკან სიბნელისაკენ. - მარტო შენ დაგიჯერებს, გთხოვ, დედიკო თუ გიყვარვარ უთხარი რაა - ისტერიულად მიყვიროდა ევა და ეს ჩემი სისუსტის მწვერვალი იყო. ჩემი შვილი ასეთი

ფიქტიური ცოლ-ქმარი (თავი1)

-თავი დამანებემეთქი,შენისთანა უხეშ ადამიანთან ერთად არსადაც არ წამოვალ -ახლა ნანდვილად გავგიჟდები,უხეში მე ვარ კიდევ?არასდროს არცერთი გოგსთვის ასე არ მიმიმართავს,გეფიცები შენ მაიძულე -არ აქვს მნიშვნელობა შენ მაინც არ გამოგყვები -ეგრე ჰო?!

მეორე სიცოცხლე (თავი I)

-არავის მეთვალყურეობა არ მჭირდება,-ქალის ცივი, თუმცა სუსტი ხმა გაისმა და ალექსიმ თავი ავტომატურად მიატრიალა ხმის პატრონისკენ. მოულოდნელად ელდა ეცა, სიფერმკრთალისა და აშკარა მოუვლელობის მიუხედავად, ელა ვაჩნაძე ნამდვილ ნიმფას ჰგავდა.

წყურვილი. დაბრუნება. [თავი 1]

- შენ შენს თავს აღარ გავხარ, - ამოიოხრა ქალმა და წაბლისფერი კულული თითზე დაიხვია, ფრთხილად არჩევდა სიტყვებს, - ჩვენ შენ გყავართ.. მე და ჩვენი ბიჭი, ჩვენ გვიყვარხარ და არ გვინდა ასეთ მდგომარეობაში გხედავდე ყოველ ღამეს.. ეს ძალიან მტკივნეულია და.. მე

ჯადოსნური ნასახლარი

პირველად მისი დანახვა ღრმა ბავშვობაში შევძელი,მაშინ როდესაც მიხაროდა ბაბუასთან სოფელში ჩასვლა.მისი სიკაშკაშე და სილამაზე ჩემს გონებაში ღრმად ჩაიბეჭდა,იმდენად ღრმად რომ არც არასდროს შემიწყვეტია მასზე ფიქრი.არც კი ვიცი თუ რას შევადარო.არა მგონია რაიმე

ნავსაყუდელი ( 2 )

- როგორც იქნა გაბედა და ის სურვილი აისრულა რაც მისი დანახვისთანავე გაუჩნდა, ნაწნავი დაუშალა და მხრებზე ტალღებად ჩამოშლილ თმაში შეუცურა თითები, არაფერი უთქვამს ლარას, უფრო მაგრად მოხვია მკლავები და გაიტრუნა...

კიდევ ერთხელ(თავი მეოთხე)

უყურებდა ფურცლებს, გაშეშებული, თვითონაც ვერ ხვდებოდა ასე რატომ იყო, მალევე მოვიდა გონს, და ლევანს მიუბრუნდა -ლევან მე წავალ - ოდნავ გაუღიმა, და მოსაცმელს დასწვდა -კარგი - უთხრა ლევანმა -კარგად - უთხრა, და შებრუნდა როდესაც ლევანმა შეაჩერა -