Rainbow (8)

ღრმად ჩაისუნთქ-ამოისუნთქა და დამშვიდებულ გულზე ხელისგული მიიდო. ახლა, თავს ჩიტივით გრძნობს. ბოლომდე სუფთად! არავისი ერიდება და თავისუფალია, თავის სინდის-ნამუსთან მართალი! - მოდი, რაა... - ტელეფონით სთხოვა მაქსიმეს. ბედნიერების ცრემლი საჩვენებელი

Black Widow_შავი ქვრივი #5

-რამ შეგაშინა ძვირფასო? მანდ რას მალავ?_ისევ ეს ირონიული ღიმილი. ჩემსკენ მოიწევს და ისევ იმავეს იმეორებს რაც გუშინ გააკეთა. -არ დაიღალე?_თვალებს ვუბრიალებ, მაგრამ ვის ვატყუებ?! ვკანკალებ იმის მოლოდინში თუ რას იზამს. საბანს თვალის დახამხამებაში

დღიური(თავი-6)

ტასო: ხო და ეს იყო და ეს. ელენე:ვაიმე,რა მაგარი ბიჭი ყოფილა! ქეთა:და შენ? შენც ხომ მოგწონს?

ლექტორი (10)

ვიგრძენი როგორ მომიდუნდა ერთიანად დაჭიმული სხეული, ნელნელა ბინდი გადაეკრა გონებას და თვალები დამეხუჭა. - ვწუხვარ, დეა! - სანამ ბოლომდე გავითიშებოდი მისი ამაზრზენი სიცილი მომესმა და საბოლოოდ გავითიშე.

სურვილებს შემისრულებ !!#2

სურვილებს შემისრულებ !!#2 თორმეტი ცამეტი თოთხმეტი , თხუთმეტი....... - მოდიიი ამას მერე დავამატებ ...- ემიმ ფურცელი მოახევინა დედამისს, ჯიბეში ჩადო და , სიამოვნების ღიმილი მოეფინა...

ცოდვების გამო?.. (3)

-რას ამბობს, დილამდე მოგისმენო?.. ცეცხლი იგულისხმა სიუმ, უკვე კარგად ნასვამი და თამამი იყო, თუმცა სითამამე არც ფხიზელს არ აკლია, თუ რამე უნდა არ მგონია რამეს მოერიდოს, სწორედ მისი ეს ძილერი და თავდაჯერებული გამომეტყველება, მომწონს, ფრთხილია, იცის

მებაღე (ნაწილი 11)

წვიმაში გადამხდარმა უცნაურმა თავგადასავალმა დადას განწყობაზე საოცრად იმოქმედა, მთელი ღამე ღრუბლებში დაცურავდა და ისე ტკბილად ეძინა, რომ ჯერ საუზმე გამოტოვა და მერე კი ლამის უსადილოდაც დარჩა... პატრონს კი ძლივს ჩაეძინა. დილამდე ფიქრობდა დადას

კნუტი (5)

ყოველთვის ვფიქრობდი ,რომ ბათუმში ცხოვრებას ვერ შევძლებდი ,მაგრამ უკვე ბათუმიდან წასვლაზე ფიქრიც კი მაშინებს . ცხოვრებაში პირველად ვაღიარებ რომ შეყვარებული ვარ . ხო გიორგი მიყვარს მაგრამ ამას ვერ გაიგებს . დღეს ჩემი დაქალი ჩამოდის მაშო ყველაფერი

იდი, ეგო, სუპერეგო. (3)

სოფია ამ შემთხვევამ დააფიქრა, იმ მომენტში შეშინებული იყო, მაგრამ მერე გააცნობიერა, რომ ვიღაცაში აერიათ თანაც ისე, რომ სანამ საბუთები არ ნახეს ვერ დაიჯერეს , რომ სოფია ის ვიღაც არ იყო. გაახსენდა წლების წინ მომხდარი შემთხვევა, როდესაც ბათუმში ვიღცა

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 11 და 12)

სულელივით, მარტოსულად მივაბიჯებდი საბურთალოზე... ჩემს თავს გონებაში გამუდმებით ერთადერთ კითხვას ვუსვამდი... "ვის ეძებ?!" -ამაზე კი ერთადერთი პასუხის გაცემა იყო შესაძლებელი. რათქმაუნდა ლუკა მესხს! ეს არ მოხდებოდა მაგრამ იმედი მაინც მქონდა რომ სადმე