წამიერი პაემნები("იცეკვებ ჩემთან ერთად?")

როცა ცუდად ვარ,ვიხსენებ. თვალები ამენთო, ვიფიქრე ვსო- აი შევიცანი ყველაფერი და მთელი ცხოვრება ვიმყოფინებ. საჭმლის ნარჩენები მიყრია საწოლის გვერდით, ყველაფერს ვაკეთებ რომ არაფერი გავაკეთო. ჩემ თავს წინ ვაყენებ და ვეუბნები- აი შენ რომ უფრო კარგი

დილამშვიდობისა პრინცესა !!! (თავი პირველი)

ლოლააა გიჟივით შემომივარდა ევა ოთახში .... -გოგო რა გინდა დამაძინე -ადექიი დღეს ხომ ლილეს დაბიდუბიაა წავიდეთ საშოპინგოდ რაღაცეები ვიიყიდოთ და 8 საათზე რესტორანში მივდივართ ... -ხო ვიცი გუშინნ ხო დავგეგმეთ დღევანდელი დღე....მაგრამ კაი რაა ჯერ ხომ

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 1,2

ბნელა ყველაფერი უკუნით სიბნელეში იძირება გარბის, როგორც შეუძლია გარბის, მისდევს ერთადერთ სინათლის სხივს, მისდევს, რომელსაც უსასრულობაში მიჰყავს, ჩერდება აქეთ­იქით იყურება იბნევა გონებაში ყველაფერი ერევა, იკეცება სახეს ხელებში რგავს, მთელი სხეული

ხის სკამი

მოთხრობა შეიძლება ჩაითვალოს ერთ-ერთ ბანალურ ისტორიად, რომელიც პატარა გოგონამ "მიაჯღაპნა". მაგრამ ეს ყველაზე მეტად შემიყვარდა. ისტორია მიმდინარეობს არა XXI, არამედ წინა საუკუნის პირველ ნახევარში. შეიძლება ითქვას, მთელი ისტორია მთავარი როლის

სათვალე (7)

მის ჩამოსვლას ავღნიშნავდით. ლალიკო და საბა კი ხვდებოდნენ სიხარულით, მაგრამ მე? ვიცოდი რომ ყველაფერი აირეოდა, მასთან ერთად ხშირად მომიწევდა ყოფნა, ანდრონიკესადმი რაც კი გრძნობა მქონდა ყველაფერი გამინელდებოდა. მის დანახვაზე სული მეხუთებოდა, გული

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 8)

ეს ხომ ადრე თუ გვიან მაინც უნდა მეთქვა. და მაინც უნდა გამეკეთებინა არა?! რატომ უნდა მეცადა უფრო დიდხანს როცა საშუალება მქონდა რომ შანსი გამომეყენებინა. ისევ მეშინია! მეშინია რომ... ჩემს სიყვარულს ისე ვერ გამოვხატავ როგორც საჭიროა. ვფიქრობ რასაც

უშენობა ვისწავლე(დასასრული)

მანქანა ალექსის სახლთან გაჩერდა მშობლებმა გადაწყვიტეს ცოტა ხნით ცოლ ქმარი მარტო დაეტოვებინათ ამიტომ სოფლის გზას დაადგნენ....ემილის ემოციის დაფარვა უჭირდა ხელები სულ გაუთეთრდა ცივი ოფლი ასხამდა სახეზე ალექს არ გამორჩენია მისი შეშინებული სახე

პირველად სვანეთში -1-

ძალიან სასაცილო ბავშვი ვიყავი. ახლა, რომ მახსენდება, მეცინება კიდეც. მოკლე კაბა, თეთრი ელასტიკი და ფეხზე ,,ბასანოშკები'' მეცვა. ფეხსაცმლის შიგნით, კი ასევე თეთრი, მაღალყელიანი წინდები, ორად გადაკეცილი. თმა, როგორც ყოველთვის ორად მქონდა გაყოფილი და

შეუმჩნეველი (VI ნაწილი - დასასრული)

მე ვიცინოდი, თავი ოდნავ ზევით მქონდა აწეული, ის კი თავზე მკოცნიდა და გვერდულად მიღიმოდა. ამ ფოტოს თავს ვერ ვანებებდი ერთი პერიოდი, სულ მინდოდა მეყურებინა და მეყურებინა და ამას ვერაფერს ვუხერხებდი. მხოლოდ დაშორების შემდეგ მომინდა ყველაფერზე მეტად

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-წარსულის ლანდები. (13)

ჩვეულებრივი დილა გათენდა ხოდა მე ,მარიამმა, სანდრომ და თორნიკემ გადავწყვიტეთ...კარგი ხო ვის ვატყუებ ნეტავ ეხლა მეც მეგრელი აფერისტკა არ ვიყო რა! არაჩვეულებრივი დილა გათენდა რატომღაც, ხოდა მე , მარიამმა, თორნიკემ და სანდრომ გადავწყვიტეთ....ოოო მართლა