ჭადრაკის დაფაზე

სექტემბრის მზიანი დილა გათენდა, მზის სხივები ცის ყველა კუნჭულს ანათებდნენ, ჩიტები მხიარულად ჟღურტულებდნენ. ალბათ ვერ ხვდებოდნენ როგორ გაიპარა ზაფხული. ახლა უკვე შემოდგომა იდგა. ოქროსფერი შემოდგომა, თბილი მზითა და კეთილი ფერებით. სკოლის დაწყებას

ბროწეულის გაზაფხული (სრულად)

ნელა, მაგრამ მტკიცედ მძერწა განგებამ. მძიმედ, მაგრამ სრულყოფილად გამომაქანდაკა გამოცდილებამ. ძალიან ფუმფულა ხასიათი მაქვს _ ბუმბულივით მსუბუქი და ზღარბივით ეკლიანი. გოლფსტრიმის დინებასავით ვარ, ზოგს ვათბობ, ზოგს არა, გააჩნია, ვის გაუმართლებს. 26

ის დრაკონია (+18) VI

მისი სახე ჩემს ხელებში მოვიქცი და ქვედა ტუჩზე წავეტანე. – ნინა ამოიჩურჩულა ჩემი სახელი და მენჯებზე ხელი ძლიერად მომიჭირა. მე შენ გაჩვენებ დრაკონო. ჩამეცინა და ტუჩზე ვუკბინე, ამოიხავლა და ჩემს ქვევიდან მოქცევას შეეცადა,თუმცა ისევ არ დავუთმე.

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (7)

ყველაფერი უჩვეულოდ განვითარდა... გაბრიელი ხავსგამოცლილი კაცივით იყო, მაგრამ იმდენად ძლიერი ხასიათის იყო არაფერს არ იმჩნევდა, მეტიც, მისი სახის მიმიკები არანაირ დეფორმაციას არ განიცდიდა...საავადმყოფოს ფანჯრის მხარეს იწვა და გარემოს ათვალიერებდა, თან

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 3)

საშინლად წვიმდა...პატარა, მყუდრო სახლში კი რომელშიც მე და სანდრო ვიმყოფებოდით გაცილებით დაუცველად ვგრძნობდი თავს ვიდრე იმ უზარმაზარი სახლის სარდაფი.ალბათ მშვენივრად გავატარებდი ზაფხულს აქ, მშვენიერ სახლში,ულამაზეს გარემოში, რომ არა რამოდენიმე

მუშვან! 3

მთელი დღე დაეხეტებოდნენ ტაისია და ლაილა და ბოლოს დაღლილ დაქანცულები მიესვენენ ტაისიას ბინაში და მაშინვე დაიძინეს. მომდევნო რამდენიმე კვირა შეგუების კვირა იყო, ამას დამატებული ქალაქს თავიდან იხსენებდა და რაც მთავარია არატაქსით ან მანქანით არამედ

სინათლის სხივი...(9)

ნინას შეტყობინება უნარებზე ყოფნისას მიუვიდა.გაფითრდა ,იმდენად გაუხარდა ,რომ ბედნიერებისგან ხელები უკანკალებდა. ძლივსძლივობით აკრიბა პასუხი . "უნარებზე ვარ და სად შევხვდეთ

ის წავიდა ზამთარში (სრულად)

-შენი ტელეფონი სამუზეუმო ექსპონატი უფროა, რა ურთიერთობებზე მელაპარაკები?- ჩაეცინა ლილეს. -სამაგიეროდ მე ყოველთვის მყავს გვერდით ადამიანები, ვინც ამ ტელეფონის ზარს უპასუხებს,- უთხრა სიამაყით მან.

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა სრულად

- ბევრი ვიფიქრე. -და რა გადაწყვიტე? -მივდივარ. -მითხარი სხვა გყავს? -მყავს. -მატყუებ ვიცი, რომ ჩემი ხარ. -ცდები მე შენი არასდროს არ ვყოფილვარ და არც ვიქნები.

მებაღე (ნაწილი 5)

პატრონი ცდილობდა დადა გაემხიარულებინა. უკვე რამოდენიმე კვირა იყო გასული, მაგრამ მაინც დადას მხიარულებისა და ბედნიერების შეგრძნება დაჰკარგვოდა. არასდროს არავის უნახავს დადას ასეთი რეაქცია. პატრონი კიდევ უფრო ჩააფიქრა... იქნებ დადამ უყურა...