მე ასეც მიყვარხარ (თავი 6)

-ცოლად უნდა მოგიყვანო! -ხელს დაეყრდნო და ღიმილით მომმართა ლუკამ. -რა თქვი?! -მშვიდად და უმნიშვნელოდ ვკითხე თითქოს მის ნათქვამს დიდი ემოცია არ გამოუწვევია ჩემში. -რა ვთქვი და ცოლად უნდა მოგიყვანო პატარავ! -ცალყბად გაიღიმა მან.

Black Widow_შავი ქვრივი #3

-კიდევ დიდი გზა დარჩა, შეგიძლია დაიძინო._ამბობს და მეც თვალებს ვხუჭავ, მაგრამ ძილი არ მეკიდება. მალე ისევ ვფხიზლდები და იმდენად ბნელა, რომ გარშემო არაფერი ჩანს. მხოლოდ ნაცრისფერ გზას ვხედავ, რომელსაც მანქანის ფარები ანათებენ. გვერძე ვიხედები და მის

you belong with me დასასრული

მე სოფო და ერიკი ვზივართ და რაღაც უაზრო ფილმს ვუყურებთ , სახელად მგონი ველური თაფლი ქვია ისე სიამოვნებით უცქერენ ლეპტოპს ლამისაა მარტო დავტოვო მაგრამ სად წავიდე ? გარეთ ისე კოკისპირულად წვიმს რომ . ერიკი ჩემი ბავშვობის მეგობარია და ჩემი დის ანუ

სათვალე (5)

სამსახურში დღე უაზროდ იწელება, ხალხი კვლავ მეკითხება თუ რომელი წიგნი იქნება კარგი წასაკითხი, მეკი მრჩეველივით ვუთითებ თითოეულ მათგანზე და ვიღიმი. იმის გათვალისწინებით რომ 5 დღის წინ სიცხე მქონდა ახლა კვლავ სუსტად ვარ. ყავის მესამე ჭიქას ვსვავ, ამას

ორმაგი გრძნობები(3)

არ ვიცი რა დამემართა წამიერად გავითიშე, მაგრამ მაინც მოვახერხე მისი კივილი შემეჩერებინა. კარი უცებ მივხურე ზედ ავაკარი და პირზე ხელი ავაფარე. ვერც კი გავიაზრე ჩემი ქცევა. მხოლოდ მის გაფართოებულ თვალებს ვუყურებდი და ნელ ნელა ვგრძნობდი მისი სხეულის

მორაგბე გოგონა თავი 6

ორაგბე გოგონა თავი 6 დილით რომ ავდექი და სანდროს ოთახში შევიხედე არავინ დამხვდა,საწოლი გასწორებული იყო...წავიდა...თვალებზე ცრემლები მომადგა..თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა და ჩუმად ავქვითინდი...ჩემი ბრალია,უარით რომ გავისტუმრე... ჩემს ოთახში დავბრუნდი

თითქმის ვიპოვე... (სრულად)

ბებიაჩემის სახლში ვარ... წვეულებაზე?! წვეულება? აქ იშვიათად კიარა თითქმის არასდროს არ იმართება წვეულებები... მეგრამ ფაქტია რომ მე ნამდვილად ბებოს ზღვისპირა სახლში ვარ და იმ ქართული სიმღერების მელოდიებს ვაყოლებ ტანს რომელიც ბებოს მე თვითონ ჩავუწერე.

თამაში მუსიკის წესებით (სრულად)

დეკემბრის სუსხიანი საღამო იდგა თბილისში. ვერ გაიგებდი როგორი ამინდი იყო, თან წვიმდა, თან თოვდა, ყველა სიკეთესთან ერთად ქარიც ქროდა. სახლიდან გამოსულ, 16-17 წლის, ბეჭებზე გიტარა მოკიდებულ ვაჟს უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა, აშკარად ამინდის შეუფერებლად ეცვა.

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(5 თავი)

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა.უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე ვიყავი.1.ნიკამ 'ჩემი ' ოთახი გამომიყო 2.ორშაბათიდან სამსახურს ვუბრუნდები. ჯერ ესეც მეყოფა.

60/2 ანუ 30 წამი

თვალები ვაიმე თვალები აი ეგ იყო პიკი პანიკა ზუსტად მაგ თვალების გამო მივხვდი ზუსტად 30 წამში,რომ დემეტრე ხვისტანი სამუდამოდ ჩაიბეჭდა ჩემი მახსოვრობის ფურცლებზე და ვერცერთ საშლელი ვერ მოახერხებდა ამ საოცრად მიმზიდველი ბიჭის ამოშლას იქიდან