უცხოელი ბიჭი

უკვე აეროპორტში ვარ. ვემზადები გასაფრენად იმ საოცრად ლამაზ ქვეყანაში, რომელსაც საქართველო ჰქვია. ვესტუმრები დედაქალაქს. თბილისი ცნობილია თავისი არქიტექტურული ნაგებობებით. ძალიან მაინტერესებს მართლაც ისეთი შთამბეჭდავი სანახავია თუ არა როგორც

My life Sucks!! 7 (+15)

- არა, მე მოგწონვარ - ვუთხარი, ხელი ნიკაპთან მივუტანე და თავი ავაწევინე. თითი ქვედა ტუჩზე გადავუსვი, ამჯერად აღარაფერი უთქვამს - მოგწონვარ პატარა თეოდორ და მგონია, რომ მეც იგივეს ვგრძნობ. ხელი მოვაშორე. დაბნეულმა შემომხედა, პასუხად გავიცინე,

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი 1

-დილით თკოს (ჩემი დაქალის)განწირული ყვირილი მესმის რომ ავდგე, მაგრამ როგორც ყოველთვის მხარს ვიცვლი და ძილს ვაგრძელებ, ისიც გაჩუმდა მაგრამ მისი ასეთი დუმილი ავის მომასწავლებელია, ეს გავიფიქრე და ყინულივით ცივი წყალი ამ შუა აპრილში მესხმება თავზე მეც

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (დასასრული)

ხელებგაშლილი ისე მოაბიჯებს გეგონება სამი დღე მე არ დამერეკოს ჩემი თავისთვის. -შენ აქ რას აკეთებ?-ვცდილობ სახე გავასწორო. -საყიდლებზე გამომიშვეს-თავს ოდნავ გვერდით ხრის.

სადღაც შორს... მთებში თავი 12

ჯერ უყურებდნენ როგორ კინკლაობდნენ თამუნა და დათა. მერე რომ მიხვდნენ რომ მათ შორის ზავი დაიდო იქაურობა დატოვეს და გარეთ გავიდნენ. ქუჩას მიუყვებოდნენ სეირნობით. თავიდან ორივე დუმდა. თითქოს საუბრის დაწყებას ვერც ერთი ბედავდა. ორივე ხვდებოდა რომ რაღაც

წითელი ტანგო 4

-გიყვარვარ! მეხის გავარდნასავითაა ეს ხმა. მგონია, რომ სული გამიშიშვლეს. ყველაზე დიდი საიდუმლო გამჟღავნდა. ჯერ რამდენიმე წამის წინ მივხვდი, რომ მიყვარს. -შენც გიყვარვარ! იხტივბარს არ ვიტეხ და თვალებში ვაჩერდები.

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 14)

მე და ანდრეა უკვე ერთი კვირაა რაც "ერთად" ვართ. მაგრამ რაღაც განსაკუთრებული არ მომხდარა. ნიკა და მისი საძმაკაცო სკოლაში თავს მარიდებენ და მეც ჩემთვის ვარ. მაგრამ ახლა როცა ყველანი ერთად ვართ, მეეჭვება თავის არიდება გამოგვივიდეს. -რაზე ფიქრობ?

ფსიქოპათი სერიული მკვლელი

პროლოგი: ‘’როდესაც ჩვენს დემონებს ვებრძვით, ფრთხილად უნდა ვიყოთ,შეიძლება ერთ დღეს ჩვენ თვთონ გავხდედ ისინი“ თავი 1 და აი აქ ვდგავარ. მისი სახლის წინ. რამდენჯერ მიოცნებია ამ მომენტზე, რამდენჯერ წარმოვიდგინე ეს სცენა გონებაში. და აი ახლა, ზუსტად

პირადი ნარკოტიკი (თავი 2)

უკვე 6 საათი იყო, მზე ოდნამ ციცციმებდა რომ ჩაგვეძინა... მაგრამ დილით მალევე დაახლოებით ცხრის ნახევარზე გაგვეღვიძა.... ნუცას დავემშვიდობე და სახლში წამოვედი... მალევე მივედი სახლში... კარზე დავაკაკუნე და მალევე ფეხის ხმაც გავიგე.... კარი გაიღო

ტყე +16 IX

კენ ვიხრები,ნიკაპზე ხელს ვახებ და თავს ზევით ვაწევინებ -იქნებ არ არსებობს ნიკ! ის ცოცხალი არსებაა,უფლება აქვს იცოცხლოს..დამპირდი რომ ბელას მოივლი,ახლა ბევრი პრობლემები გვაქვს,ის იდუმალი ტყოური მამაკაცი,ბელას ფეხმძიმობის