სინათლის სხივი...(8)

-"მამა, მომისმინე როდის მოვლენ დედა და სალო?" აფორიაქებულმა უთხრა მამას იკამ. -"მე მივაკითხავ , რომ დარეკავენ "

ტყე +16 VIII

მღელვარე. -სარა-კარავში თავს თვით მთავარი გმირი ყოფს თავს.შეშინებული ვხტები ფეხზე -შემაშინე,მოდი-ძვრება და ისიც ჩემ წინ დგება

Siempre staccato 2

ძნელაძე მანქანის წინ დგას და ჩანს, მცდელობა არც მას დაუკლია_იდეალურად გამოიყურება. ცისფერი პერანგი აშკარად ძალიან უხდება ამავე ფერის თვალებსა და ნავარჯიშებ სხეულს. _შეუდარებლად ხარ!_ჩურჩულით მეუბნება და ლოყაზე მკოცნის.

იმედის შუქი / light of hope თავი13

ოღონდ ახლა მიწა გაიხსნას და შიგ ჩავვარდე,ან მეხი დამეცეს ან ცუნამმა წაგვლეკოს არვიცი რავთქვა თავი ვიმართლო თუ...პრინციპში სხვა ვარიანტი არც არსებობს - გამარჯობა ეკა ესალმება თუმცა ბექას თითქოს არც გაუგონია,დაძაბულობა მატულობს

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 13)

მაინც ვერ ვხვდები ლუკა მისთვის ვინ არის. ვაკვირდები და ვხვდები რომ შეიძლება მათ შორის რაღაც ხდებოდეს. დავიჯერო ყველას მოწონს მარიამი? კი, მაგრამ რა აქვს მას მოსაწონი? არც არაფერი. მაგრამ, რატომრაც მეც ვდარდობ მასზე. რა არის მარისში ისეთი რაც ხალხს

თბილისელები #7

კორპუსს მივუახლოვდი ნამდვილად არ მქონდა სურვილი სახლში ასვლის და ისევ ქსელებში ძრომიალის, რათქმაუნდა ისევ პირველის დანახვის გამო. სხვათაშორის კიდევ მეწვოდა ზურგი, ახლაც თქვენ თვითონ მოხოდეთ რატომ :))

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 6)

-კარგი,კარგი წავედი კარი მივუჯახუნე და დავწექი,არა ისე რამგრად დავღალეეე,ორსული ქალივით პრეტენზიულ ვიყავი,დამაცადე ჯერ სადხარ ეს მხოლოდ პირველი დღე იყო,ჩავიღიმე და დასაძინებლად მოვემზადე,მალევე დამეძინა..

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 6)

-კარგი,კარგი წავედი კარი მივუჯახუნე და დავწექი,არა ისე რამგრად დავღალეეე,ორსული ქალივით პრეტენზიულ ვიყავი,დამაცადე ჯერ სადხარ ეს მხოლოდ პირველი დღე იყო,ჩავიღიმე და დასაძინებლად მოვემზადე,მალევე დამეძინა..

ის ჩემშია! 5

მე- მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ რასაც ვფიქრობ ის არ მომხდარა ნერვიულად გავუღიმე, ყოველშემთხვევაში ჩხუბს ჯობდა. ყველა ბიჭი ერთნაირია მე უნდა მქონდეს ჭკუა და ამდენს არ ვსვავდე თან ის აბებიი.. მოიცა რა აბები? ეხლა შეიძლება გავგიჟდე.

-გამარჯობა, ცოლად გამომყვები? ( 8 )

მეგონა , ნანას უკვე ეძინებოდა და ზედმეტ კითხვებს თავს ავარიდებდი. სახლში შესულს იგივე მდგომარეობაში დამხვდა როგორშიც დავტოვე. - ვაა დედაა.. წავალ დავწვები