ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 5)

მონუსხულივით ვუყურებ ნიკოლოზის სახეს და დეტალებში ვიმახსოვრებ თითოეულ კონტურს. იმდენად კარგია დაუძლეველი სურვილი მიპყრობს,რომ ბევრჯერ ვაკოცო.

ის (7)

ორი კვირა გავიდა იმ არაჩვეულებრივი საღამოდან. მე ბედნიერი ვარ იმიტომ რომ ცხოვრებამ ნეითანი მაჩუქა. მაჩუქა ადამიანი ვისაც შემიძლია მხარზე სული დავადო და არ მეშინოდეს მისი. -ბელა მისმენ?-მკითხა საყვედურით -რათქმაუნდა რა შეურწყოფაა

ისევ ლამაზად თოვს (თავი 1)

- სერიოზულად დედა? - კარგი ბიჭია სიმპატიური, რაც მთავარია ბიზნესი აქვს კარგი - ბიზნესი? შენს შვილზე მნიშნელოვანი ვირაც ალექსანდრეს ბიზნესია? - არა, მაგრამ ის წარმატებულია შენ კი სწორედ ასეთ ქმართან გინდა ყოფნა

მივიწყებულთა კუნძული 6

ლამის კისერი მომწყდეს იმ მხარეს ყურებით და ველოდები რა წამს დაბრუნდება. არადა ალბათ ორიოდე წუთიც არ არის გასული. გოგონას, რომელსაც ცოტახნისწინ მთელ ჩემს ცხოვრებას ვუთმობდი,ახლა კი ისიც არ მინდა ჯონგინთან ახლოს იდგეს. "ჰანა გონს მოდი!" მკარნახობს

არჩევანი (თავი 1)

... სვეტისცხოვლობაა, დღეს საღამოს ვაკო უნდა ვნახო, ვნერვიულობ, რამდენი ხანია არ მინახავს, აუ რაჩავიცვა? ანასტასიას დავურეკავ....-რავი ეხლა მოვედი სახლში, შენ? -აუ რავი საბურთალოზე გავდივარ, ინგლისური მაქვს და მერე ვაკო უნდა ვნახო.. -ეს ის ვაკოა??

სოფლის ნობათი [8]

თებერვლის ბოლომდე სოფელში იყო და მართლა ფიქრობდა. „იმედია დროებით გემშვიდობები“ - გამუდმებით დემნას სიტყვები უტრიალებდა თავში და არარ იცოდა როგორ მოქცეულიყო. ერთი მხრივ ენატრებოდა, უნდოდა მასთან შერიგება, უნდოდა დაეჯერებინა მისთვის, მაგრამ მეორე

"Hopeless" (თავი 1)

ყველაფერი დაიწყო ასე: მე ანო გიორგაძე ვარ. არ მყავს მშობლები, რადგან ისინი ძალიან დიდი ხნის წინ გარდაიცვალნენ. მყავს დაქალი ნინა. მე და ნინა ერთად ვცხოვრობთ, რადგან ჩემს მსგავსად არც ნინას ჰყავს მშობლები. მე მწერალი ვარ, ნინა კი მასწავლებელია

"კარგი" გოგოს დღიურები (პროლოგი)

'როდესმე ვინმე გყვარებიათ?' მარი თავისი დღიურის წერას ამ სიტყვებით იწყებს. 'გყვარებიათ და გცოდნიათ რომ მას არ შეუყვარდებით?' ამ სიტყვებით კი აგრძელებს. ის არასოდეს ყოფილა "გაჩითული", "მოდური" და კიდევ რაც მთავარია ძალიან ლამაზი. მას ამაზე არც

"ისევ".... (ნაწილი 2)

მთელი დღე ჩემს რომანს ვწერდი. ვიჯექი შავ ღვინოს ვსვამდი და ისე ვწერდი. წიგნი ძალიან კარგი გამოდის, ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ. ცოტახანში მომბეზრდა ოთახში გამოკეტილი ჯდომა, ამიტომ აივანზე გავედი, ფეხები მოაჯირზე შემოვაწყვე, ისევ შავი ღვინო

უშენობა ვისწავლე 5

შეაფასეთ-ვაუ ემილი რა ფორმაში ხარ ირონიულად მიღიმის ნინი მერე ვაანალიზებ რომ უმოკლესი შორტი თეთრ ტოპთან ერთად მაცვია -ჯანდაბა ვბურტყუნებ ..სწრაფად ავდივარ ერთიან ზედას ვიცმევ და ისევ მათკენ მივდივარ -აბა აქ რას აკეთებთ? -რა სტუმართმოყვარეობაა