ისევ ვიხილავ შენს ტუჩებს (თავი 1)

-ლააალაააააა...რარა... -ნუ ღნავი! -იღრიალა ლილემ -გაუნათლებელო,ეს სიმღერაა.. -ძალიან კარგად ვიცი რას ქვია სიმღერა და რას ღნავილი..და ეს ღნავილია! -ლეკა შენც ხომ ხედავ ლილეს დამოკიდებულებას ჩემი ვოკალისადმი...დამაცირებელი და შეურაცხმყოფელია-საწყალი

ახლა ყველაფრი შემიძლია

თვალებს ვხუჭავ და წარმოვიდგენ როგორ მიახლოვდები,შენს მკლავებს ვგრძნობ ჩემს უსუცოცხლო სხეულზე,თბილ ტუჩებს ვგრძნობ სისუსტისგან ამოცვენილ ლავიწებში..არ იფიქრო სუსტი ვარ და უშენობას ვერ გავუძელი,უბრალოდ არ მინდა ის გრძნობა რომელიც შენთან მაკავშირებდა

წარსულის ლანდები თავი 8

დილის გაღვიძება და ელენეს სუნი რომელიც იმდენად ტკბილია, რომ შეუძლებელია თავი უბედურად იგრძნო, შეუძლებელია რამე პრობლემა გაგახსენოს ამ სიტკბოებამ, ეს რაღაც სხვა განცდაა, რისი ახსნაც მეცნიერულ დონეზეც კი გაუჭირდება ადამიანს, მისი საკუთრება. მისი შვილი

ბედისწერა თავი 4

აუტანელია ესყველაფერი. მივდივარ სახლისკენ სადაც ნიკი დამხვდება, ჩემთავს ვთელავ ამგადაწყვეტილებით. მაგრამ არა, უნდა გავრჩერდე, ნიკი არღირს იმად რომ საკუთარ თავს გადავახტე. ნელნელა ვჩერდები და ჯიუტად ვჯდები დაბლა, შუა გზაზე. ღამის 5 საათია, გზაზე ჩემ

"femme like you"... (ნაწილი 5)

გეგამ ნინი ხელში აიყვანა და მანქანაში ჩასვა მათ უკან მიყვნენ სხვებიც: ანაც, გიოც და ელეც. გეგა მანქანას ძალიან სწრაფად ატარებდა. გაინტერესებთ ნინი ასეთ მდგომარეობაში რას გრძნობდა? ის ფიზიკურად გათიშული იყო, მაგრამ სულიერად გააჩნდა სიცოცხლის

სიცოცხლის საათი 12 დასასრული

ბნელ საკანში მჯდარი ფეხმძიმობის ტესტს დავჩერებივარ,არ ვიცი როგორ შევხვდები ამ ამბავს იმ შემთხვევაში თუ პასუხი დადებითი იქნება,კოლოფიდან ფურცელს ვიღებ და კითხვას ვიწყებ,თანდათან მიტივტივდება გონებაში პაატას სისასტიკე,ის დღე როდესაც პირველად გავიგე

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთხუთმეტე თავი)

-ეს მათი საქმეა. -კომპიუტერი გამორთო პროგრამისტმა და წასასვლელად მოემზადა. -რა? წურბელობა? -უნდა გავუგოთ მათ. -დაიცვა ჟურნალისტები. -შენი ხათრით. -ნუ დამცინი. -ღიმილიანი სახით მხარზე ხელი დაადო და ოთახიდან გასულს ჯონი შეეჩეხა. ის ის იყო უნდა

მკვდარი ოცნებები (დასასრული)

-მართალი ხარ -მივხვდი, რომ სულელურად მოვიქეცი და თავი ჩავხარე -თუმცა ისიც უნდა გითხრა, რა ბევრჯერ მომინდა შენთვის ელის არსებობის შესახებ თქმა, უბრალოდ ისიც კი არ ვიცოდი სად მომეძებე. ისე წახვედი რომ კვალიც არ დაგიტოვებია. წარმოგენაც არ მქონდა, სად

რეალური ცხოვრება(12)

შენთან მოდიოდა რადგან ჩამოხვედი ეგონა რომ შეურიგდებოდი. ხმა ვეღარ ამოვიღე."ნუთუ ჩემს გამო შეემთხვა ეს ყველაფერი, აღარ შემიძლია კიდევ რამდენი რამ უნდა გადავიტანო". ექიმი გამოვიდა პალატიდან და გვითხრა რომ ვერ ვნახავდით დასვენება სჭირდებოდა აჩის.

- blue - ( დასასრული )

ლუკა რატომ მიდიხარ, ლუკა გაჩერდი, ლუკა... ბოლო ხმაზე ვყვიროდი, მას კი არ ესმოდა. მიდიოდა სიბნელეში და არ ჩერდებოდა, ვცდილობდი დავწეოდი ,მაგრამ ვერ ვახერხებდი.