სიყვარულს + კიბო=?

-გამარჯობათ, თქვენც ქალბატონ ნინოს ელოდებით? ფიქრებში ისე ვიყავი გართული ჩემს უკან მდგომი ქალის ხმა ვერც კი გავიგე, სანა მხარზე არ შემეხო -შვილო, ნინო წულაიასთან ხარ შენც? -დიახ, ქიმიოთერაპიას ვიკეთებ -შვილო დიდი ბოდიშის მოხდით ერთ რაღაცას გკითხავ

ველური ორქიდეა (2თავი)

იქვე ორ ჩემოდანს მოვკარი თვალი. _აი, შენი ტანსაცმელი, დარო, მაღლა ადი, საძინებელში გამოიცვალე და ჩამოდი. _კარგი, მაგრამ რომელ ოთახში? - ვკითხე დაბნეულმა. _როგორც კი ახვალ ხელმარცხნივ. კიბეზე ავედი. თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. ხელმარცხნივ სამი

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 6)

-ერთი კვირის თუ რამოდენიმე დღის უკან ქეთასთან რო ავედი რაღაც პრობლემები ჰქონდა მოვუგვარე შენ გარეშე რადგან მთხოვა გიორგის არ უთხრაო(კოტე) -რამე ისეთია? ვერ მოაგვარე?(გიორგი) -მოვაგვარე ყველაფერი(კოტე)

ოცნება(2)

ჩვეულებრივად გავაგრძელე მუშაობა და გამთენიისას წავედი სახლში.ზაფხული იყო ამიტომ არ ციოდა და ქუჩაში ნელა მივაბიჯებდი.არავინ არ იყო ქალაქში.ხანდახან თუ ჩაივლიდა მანქანა.სადღაც შორიდან ფეხის ხმა შემომესმა,მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე.ნელ-ნელა

ჰელოუვინის ღამე(თავი 3)8

დაიყვირა ლილემ და ხელი საღებავში ჩადო შემდეგ კი სანდროს სახეზე მოუსვა გაიცინა და გაიქცა.მას სანდრიც გაეკიდა.ბოლო ხმაზე იცინოდა ლილე და მთელ დარბაზში დარბოდა,სანდტოც სიცილით მისდევდა.ბოლოს დაიჭირა და ხელებში მოიქცია.ლილემ ბიჭს ახედა და ეცადა

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?! #1

- ორწელში ასოცდარვა სახლის გატეხვა და ისე წასვლა უკვალოდ , ეს უკვე დიდი პროფესიონალიზმია . ამხნის მანძილზე ერთი შეცდომაც არდაუშვიათ. - საუბარში ბატონი ლუკა ჩაერთო, - მარტო თმის ფერით ვერ დავიჭერთ. ქალაქში უამრავი ქერა და წაბლისფერ თმიანი გოგო

რაგბისტის ღიმილი (5)

ბოლოს ვნებიანად დამიკოცნა იოგურტიანი ტუჩები,მეც ავყევი კოცნაში და ხელში აყვანილმა მიმიყვანა საწოლამდე,დამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა,ნაზად მიკოცნიდა ყელს და ტუჩებს,მერე თავი თავის მკერდზე დამადებინა და თმაზე დამიწყო მოფერება -ნინუც -ბატონო

ექიმი დეტექტივი 17

ყოველი ჩემი სტუმრობა ნიტასთან იმით მთავრდებოდა, რომ დემეტრე სახლში მაცილებდა, არა და წარსულში არასოდეს შევხვედრილვართ ნიტასთან ერთმანეთს. ზედმეტადაც კი შევეჩვიე დემეტრეს -ლილი არ გიფიქრია რომ ხანდახან სიტყვები ვერ ამბოენ იმას რასაც დუმილი ამბობს

ყველა"ფერი" ხარ ჩემი (3)

მთელი ძალით გავექანე და ჩავეხუტე! ხელები ისე მაგრად მომიჭირა კიდე ერთხელ მეტკინა ფილთვები, ხმას არცერთი არ ვიღებდით, სიჩუმეში და ძლიერად მოხვევაში ვეჯიბრებოდით ერთმანეთს. მისი გულის ძგერაც ძალიან გავდა მთის რიონის გუგუნს! მაშინ მომინდა ჩვენ ორს, იქ

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 14) (შეაფასეთ)

ლუკა აგვიანებდა,ცხელოდააა,ნაყინი ვიყიდე.. ჩემს მდუღარე სულს ცივი სალბუნი ესიამოვნა.ცოტახანში ლუკაც გამოჩნდა. ლიზა:რატომ დააგვიანე ასე ლუკა? ლუკა:აუ რავი რაა,ძმაკაცს შეყვარებული გაებუტა და რაღაცეები მივუტანეთ შერიგების პონტში,ძაან გვთხოვა და აღარ