როცა გიყვარს...(მეექვსე თავი)

ნინი პირდაღებული გვიყურებდა სამივეს ერთად, მალე მოეგო გონს და შეგვატარა. მე ეგრევე საბაზაოში შევედი რო გამოვფხიზლებულიყავი, წყალი შევისხი და გავედი მისაღებში, გოგოები იქ არ დამხდნენ, ელენესთან იყვნენ მეც იქით წავედი. -მამიდას გოგო როგო არისო? ჩემი

ერთხელ ბანაკში თავი 4

ლუსი დრიუ არის ერთი ჩვეულებრივი გოგონა რომელიც მიდის ბანაკში და იქ იწყება მისი სასიყვარულო თავგადასავალი-ვწუხვარ -მადლობა ლუ...ფრთხილად იყავი ამ ნაბიჭვართან

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 9

დილით ავდექი თავი მოვიწესრიგე და ჩემი კონსპექტებით უნივერსიტეტში წავედი, გამოცდა გვქონდა აკადემიურ წერაში, ბავშვებს ველოდებოდი და საკითხებს ვიმეორებდი. თორმეტი საათისათვის აუდიტორიაში შევედით და საათის შემდეგ გამოვედით.

გრძნობათა სიჭარბე (11)

სავადმყოფოდან მეორე დღესვე გამოწერეს.თავს მშვენივრად გრძნობდა.საერთოდ არაფერი არ აწუხებდა და ცოტა კი უკვირდა ასე არაფრის გამო რომ დატოვეს ამდენი ხანი იქ.მეგობრები სულ მასთან იყვნენ და მარტო დარჩენის საშუალებას არ აძლევდნენ.ისე

სიყვარული როგორც ასეთი (ნაწილი 9)

დღეს კვირაა, ჩოგბურთზე ვარ წასასვლელი. მოვწესრიგდი თაკოს გავუარე და წავედით ლაზარესგან ესემესი მომივიდა - იცოდე ვარჯიშზე არ დამიგვიანო! შენი მკაცრი მწვრთნელი - რააა? - მკითხა თაკომ როცა ჩემთვის დებილივით ვიცინოდი - არაფერი ლაზარემ მომწერა არ

დედა ქალაქი (სრულად)

ვუყურებდი თბილისის ქუჩებს და კიდევ უფრო ვიჟღინთებოდი მის მიმართ ზიზღით. არ მესმოდა აქ როგორ უნდა მეცხოვრა. ერთხელ ხომ გამოვცადე ეს. ერთხელ ხომ გავიცანი თბილისის ნამდვილი სახე... აღარ მინდოდა კიდევ იგივე მეგრძნო... ვუყურებდი მტკვარს, ირგვლივ მოსეირნე

ვიცი მოხვალ ისევ (4 თავი)

-მოკლეთ... ბარგი ამოვალაგე, ოთახი მომეწონა, იცოდეთ დილით გვიანობამდე ძილი მიყვარს და არ გამაღვიძოთ, არც ვსაუზმობ. ყველა ჩვენ ნაჭამს ვრეცხვათ, და ვალაგებთ იმას რასაც ავურევთ. ხო კიდევ სახლის ინტერიერი არ მომწონს და რაღაცეების შეცვლა მოგიწევთ.

ამბავი შენზე

დღეს გაზაფხულის პირველი დღეა, ჩემი დაბადების დღე. 15 წლის გავხდი - დიდი გოგო ვარ უკვე. არ მიყვარს ჩემი დაბადების დღე, განსაკუთრებით იმის მერე, რაც დედა და მამა ერთად აღარ ცხოვრობენ, მამა ცოტა ხნით მოდის, დამხედავს, მიდის... დედა ჩუმად არის... ზოგჯერ

სვანური ვერდიქტი (14 თავი)

ალბათ დგება დღე წამი, წუთი, როდესაც გრძნობ რომ ძალა აღარ შეგწევს, რომ დაცემული წამოდგე, ძალაც კი აღარ შეგწევს მაშველად ვინმეს უხმო, იმედიც კი აღარ გაქვს რომ დამხმარე გამოგიჩნდება, და იცით რატომ? რომ დამხმარე აღარავინ დაგრჩა, რომ მხოლოდ მარტო დარჩი,

ბედის საჩუქარი თავი 4

რამდენ ხანს ვიყავით ასე. რამდენ ხანს ვიარეთ ან სად მივდიოდით არ ვიცოდი. დროის შეგრძნება დავკარგე, სამყაროს გამოვეთიშე, თავი მინას მივადე და ფანჯარაში ვიყურებოდი უაზროდ. ჩემს ირგვლივ რა ხდებოდა ვერ ვგრძნობდი. ვცდილობდი მას ჩემი ცრემლი არ შეემჩნია.