დასაწყისიდან დასასრულამდე

რამდენიმე დღე ფიქრობდა ქეთი ეთქვა თუ არა ყველაფერი თაკოსთვის. არ უნდოდა მეგობარი ასე გაემეტებინა და საკუთარ ძმაზე ყველაფერი მოეყოლა,მაგრამ ვერ გაუძლო ამ ტვირთს და მეგობარს სახლში მიადგა. თაკო სასადილო ოთხში ბავშვს საჭმელს აჭმევდა. მეგობარი რომ

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (14თავი)

-ჩემი ბრალი არაფერი არაა, მე ისედაც მინდოდა გაგება, მაგან კიდე ნინი დამაფიცა მეც გამაგებინეო და დანაპირები შევუსრულე. -აუ თქვენ რა ხართ რა. ერთმანეთზე აფერისტები. ქეტი შენ მაგაზე არ იღელვო, მე და შენ მაინც ერტად ვიქნებით რაც არ უნდა მოხდეს. ჩვენ არ

ჩემს გარდა არავინ შეიყვარო.(5)

ერთიანად ამაკანკალა,ბრაზისგან.მაშინვე წამოვენთე და ტელეფონი კედელს შევახეთქე.ესე ვუყვარვარ არა?ესეა ჩემი ერთგული არა?ჯანდაბა,ჯანდაბა!მე სულელი კი ამ ცირკს ვუჯერებდი!მჯეროდა,რომ ისევ ვუყვარდი 7წლის შემდეგ,ისევ ისე

ცვლილება ან ჩანაცვლება 8

- სიფი რა მაგარი იყო. ვეუბნებოდი სოფის და სიცილით ვკვდებოდი. - ხო არაა? სოფიც ბოლოხმაზე კაკანებდა და ხელებს სიცილისგან მუხლებზე ირტყამდა. ჯერ სად ხარ, მაგას ისეთებს გგავუკეთებ იფიქრებს გავგიჟდიო და ის კი არა საგიჟეთში საკუთარი ფეხით წავა. - კარგი

2.დაწყევლილთა პატარძალი

წამოვდექი. ყველაფერი დატრიალდა, ისევ დავწექი და ვცადე ერთმანეთში აზელილი აზრები აღმედგინა. მოკლედ, სოფიას ქორწილის ცერემონიის დაწყებამდე ათიოდე წუთიღა რჩებოდა, მე კი შემთხვევით ფანჯრიდან გადმოვვარდი და ახლა

წერე ჩემზე (დასასრული)

ცხოვრებაში დგება მომენტი, როცა გგონია უკვე ყველაფერი გამოცადე. ყველაფერი ნახე და ცხოვრების გაგრძელებას აზრი აღარ აქვს.ყველა შეგრძნება გამოიარე და ყველა მომავალში განცდილი, არაფერი იქნება თუ არა განმეორება.მაშინ აცნობიერებ,

გრძნობების ექსპრესია (თავი პირველი)

-რა გინდა?-შენ სულ ესეთი სწერვა ხარ, თუ დროგამოშვებით.ტუჩის კუთხეებში ოდნავ ჩაეღიმა.-შენ სულ ესეთი ნაგლი?-რას ვიზამთ..თავი დანანებით გააქნია. სიბნელეშიც კი ისე ლამაზად მოუჩანდა მწვანე თვალები, ლამის იქვე მოვკვდი.-არ გიხდება.

მდიდარი მკვლელი! 7 თავი

ნოე ეძინა რაც ცოტა არიყოსდა ეწყინა,რადგან ცოტა მაინც ქონდა იმედი რომ ნოეს ეცოდინებოდა მისი დაბადების დღის შესახებ. რა ექნა სამზარეულოში გავიდა და ყავის მომზადება დაიწყო. მალევ მოამზადა და ისის იყო უნდა დაესხა რომ ნოე შემოვიდა.

მადერა (6)

– არა, არ გეხმარები! – ფეხზე წამოდგა და ფანჯრისკენ წავიდა, თან ხმამაღლა, ნერვიულად საუბრობდა: – არ დაგხმარებივარ, რადგან მე მივეცი საბაბი პოლიციას, რომ აგდევნებოდა! რადგან მე ჩაგაგდე მათ ხელში. გესმის? – არ უნდა მენდობოდე. სუნთქვა შემეკრა. – არ

სიყვარულის შიშის სინდრომი (18)

-ვერ გავიგე - დაბნეულმა იკითხა ვიბლიანმა და მამუკას გახედა როდესაც ჩემგან პასუხი ვერ მიიღო -რამე უცნაური ვთქვი? - მისი როლის თავი დაიწყო მამუკამ , ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა და თავი გააქნია -გაიმეორე რა თქვი - ხმა გაამკაცრა ვიბლიანმა და მამამისს