მიყვარხარ...გჯერა?!#7

არვიცი რამდენი წუთი გავიდა რაც ჩახუტებულები ვიდექით. მერე ვიგაც მიგვიახლოვდა და ხელები გავუშვი. -წამოდი გიგა , სახშიც გელოდებიან- ვერ ვიცანი , ან როგორ ვიცნობდი გიგას მეგობრებიდან მხოლოდ ბესოს ვცნობდი... - მიდი რიმა , ორწუთში მოვალ- რომაწავიდა და

შენს მეზობლად (ნაწილი 27)

დილა იყო, როცა ლუკამ თვალები გაახილა, ადგილზე ჩამძინებიაო გაიფიქრა და ოთახში გაიარ-გამოიარა. ცარიელმა სახლმა ბიჭს სევდა მოჰგვარა, დაალკდა ლიზის ფუსფუსი დილაობით და ხმამაღალი ტიტინი ბევრ უაზრო თემაზე. სწრაფად ისაუზმა და მასთან წასასვლელად მოემზადა,

ირმის ნახტომი -10- (პირველი ნაწილის დასასრული)

''შიო უნდა ვნახო. მერე შეიძლება ისევ გაქრეს და თათასაც ბავშვთა სახლში ყოფნა გაუგრძელდეს. მარტო ამიტომ? სხვა მიზეზი არ არსებობს? რა უნდა არსებობდეს? მე ხომ ჯერ არ მინახავს ეს კაცი! ნუთუ ასე უნახავად რაიმე კავშირის გაჩენა შესაძლებელია?''

საბედისწერო ზაფხული (3 თავი)

ყველაფერი კარგად იყო ჩემ ცხოვრებაში, თუარ ჩავლით იმას რომ ბობო(გიო) ძაან მენატრებოდა. დედაჩემს ყოველთვის ვატყუებდი, უბრალოდ რამეს რომ მეკითხებოდა არშემეძლო დავმჯარიყავი და ყველაფერი მისთვის მომეყოლა ამიტომ ტყუილების

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 26)

-რამ ჩაგადენინა ეს სისულელ გოოგო. ამდენი სულ ტყულად გელაპარაკე?-წარმოგიდგენია? მე მივდივარ მასთან და რა მხვდება, ვიღაც გოგოს ეხუტება და იცინიან, რო დამინახა ვაი შენმა ცოლმა მიპოვაო მეუბნება.-მოიცა იქნებ შეგეშალა და მისი და არის?

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (4თავი)

გოგონები მართლაც 3 დღეშ გამოწერეს საავადმყოფოდან. რათქმა უნდა სახლამდე ბიჭებმა მიაცილეს. ის ხარჯები რაც საავადმყოფოში იყო ბიჭებმა დაფარეს, რის გამოც გოგონები დიდ მადლობას უხდიდნენ. როცა გოგონები ნორმალურად იყვნენ

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება (მეექვსე თავი) დასასრული.

-ქეთა მაგ შენს გინეკოლოგს რატომ არ უთხარი 2-დღით ადრე, 25-ში დაენიშნა საკეისრო? მამა-შვილს ერთ დღეს გვექნებოდა დაბ დღე და ერთად ვიბლატავებდით.დამიჯერებთ? ისეთი არეული ვიყავი, სანდროს დაბ დღე აღარც მახსოვდა.

გოგონა ნახევარ მილიონად! თავი (2)

მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს... ორცეცხლშუა ვიწვოდი... სახლი აუქციონზე გავიტანე , მაგრამ არამგონია ეს თანხა ძალიან მალე მომსწრებოდა... დედას საწრაფოდ ესაჭიროებოდა ძვლის წითელი ტვინის გადანერგვა... ძალიან დავიბენიი... მხოლოდ ერთი მხარეღა მრჩებოდა,

მაპატიე სიყვარულისთვიის (თავი 6)

-კი ტასია როგორ შიძლება რომ ჩევენი შვილი არ მიყვარდეს .. ფრთხილად მიუახლოვდა დემე გოგონას და მის წინ ჩაიმუხლა აკანკალებუი ხელებით ჯერ ცრემლები მოიწმინდა შემდეგ კი ძალიან ფრთხილად მოეფრა მუცელზე თითქოს ეშინოდა ტასიას რეაქციისოო თუმცა მისდა

''ორმაგი ცხოვრება'' (დასასრული)

ლილის ბედნიერების ღიმილმა გადაჰკრა სახეზე და ბებოს გადახედა! მას უკვე აღარ ახსოვდა ძველი ტკივილი და სევდა! როდესაც ბედნიერება მოდის ტკივილი ყოველთვის უკვალოდ ქრება! ტკივილი ადამიანისთვის ისეთივე ბუნებრივია, როგორც სუნთქვა, ამიტომაც მას არ ძალუძს