უშენობა ვისწავლე

ყველაფერი დაიწყო იმით რომ მე მომიწია სხვა სკოლაში გადასვლა მომიწია შევგუებოდი იმ ფაქტს რომ მალე ჩემს ქალაქს დავტოვებდი...6 წლის ვიყავი როცა მამა გარდამეცვალა მას შემდეგ ლონდონში ვცხოვრობ დედასთან ერთად მამა საკმაოდ წარმატებული ბიზნესმენი იყო ამიტო

ღამე ორი ცის ქვეშ (სრულად)

მახსენდება ის დღე, როცა ბაღში ბიჭმა, რომელსაც ვუყვარდი, სკამი გამომიწია და პირდაპირ ძირს დამანარცხა და როცა მასწავლებელმა უსაყვედურა, თავი გაიმართლა, ასე მინდოდა, სიყვარული ამეხსნაო.

მთელი გრძნობით შემიყვარდი

წყვილი რომელიც ამდენი დაბრკოლების მიუხედავად მაინც ერთად რჩებიან..მე ელენე ვარ, 19 წლის, შავი გრძელი თმითა და მწვანე თვალებით. ძმასთან ერთად ვცხოვრობ, უფრო სწორად ვცხოვრობდი, სანამ ციხეში წამლისთვის ჩასვამდნენ. ამ ამბავმა ჩემი ცხოვრება რადიკალურად

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეორე თავი)

-ქეთუსი აბა რას იტყვი მამ, მოგწონს შენი ახალი მანქანა? : ) მე მხოლოდ მაშინ გავაანალიზე რომ ის ლამაზი “Mazda CX6” ჩემი იყო, ბედნიერებისგან თვალები გამიბრწყინდა, გავიქეცი, დედას და მამას ჩავეხუტე, სიხარულისგან ვტიროდი და დიდი ხმით დავიწყე ყვირილი:

დასაწყისიდან დასასრულამდე

ქეთიმ ოპერაცია დაასრულა და საოპერაციო დატოვა. ის იყო კაბინეტში აპირებდა დაბუნებას რომ სასწრაფოდ სხვა პაციენტთან დაიბარეს. სუნთქვის უკმარისობა დაეწყო და მის გარდა არავის იკარებდა. პალატაში გაიქცა და სუნთქვა სასწრაფოდ დაურეგულირა. უკან რომ ბრუნდებოდა

მაპატიე სიყვარულითვიის (თავი 3)

-სად...რა გვინდა?.. რა უნდა ვნახოთ?-მიდი მიდი ყავა გააკეთე და გაიგებ რაც უნდა ნახო. თბილად გაუღიმა დას და შუბლზე აკოოცაა ყავა დალიეს გემიელადაც დაისვენეს.... ნია და ტასო კი მოსამზადებლად ოთახში გავიდნენ.არცერთს არ დასჭირვებია დიდი

''ორმაგი ცხოვრება'' (მეთორმეტე თავი)

გოჩამ ლილი ტაქსით გაუშვა და თვითონ მანქანაში ჩაჯდა. უკვე იცოდა სადაც მიდიოდა. ისიც იცოდა რასაც გააკეთებდა და როგორც გააკეთებდა. მანქანა ანას სახლთან გააჩერა და გადმოვიდა. კარზე ზარი რომ მისცა რამდენიმე წუთში მიიღო პასუხი. მზია აფორიაქებული იყო და

მათხოვარი (15 თავი)

მეთხუთმეტე თავი იმ ღამით, სანდროსგან განსხვავებით, თვალი არ მომიხუჭავს, ვიწექი და მივჩერებოდი ოთახის კუთხეში არსებულ აბლაბუდას, ჩემი აზრებიც ასე ახლართულიყო, ვერც თავს ვუგებდი და ვერც ბოლოს: - როგორ მოვიქცე? სადამდე მიმიყვანს ეს ყველაფერი? იქნებ

სიყვარული ბარნოვზე(სრულად)

ვწერ სიყვარულის ნარჩენებიდან. არადა არც ვიცი რას ვწერ. დიდი შანსი არ მოგეწონოს. დიდი შანსია ვერ იყო კმაყოფილი.

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 3)

ვეხუტებოდი მიშოს მთელი არსებით და ყველაზე გასაკვირი იცით რა არის? არ მეშინოდა!! თითქოს ამ წუთას ეს საზარელი ხმა ვერაფერს მავნებდა, თავს ისე ვგრძნობდი რომ მის გვერდით ვერავინ ვერაფერს დამაკლებდა.. არც კი ვიცი ეს