მიჯაჭვული (XVII თავი)

დრო სწრაფად მიჰქრის უკან კი არაფერს გვიტოვებს მოგონებების გარდა. სალოც მხოლოდ მოგონებებით ცხოვრობდა. იმ დღის შემდეგ აღარ უტირია, ერთხელაც კი არ დავარდნილა მის თვალთაგან ცრემლი. სულიერად დაცარიელდა. გრძნობები თითქოს გაუქრა. მხოლოდ დედობრივი

ცხოვრებისგან მიცემული მეორე შანსი

=-ამოვიდესს. -წამო, ძიმკამ მოსაწევი ითრია-შემოვარდა ოთახში სალი. -კაი წამო. მე ანკა ვარ,20 წლის უბრალოდ ცუდი გოგო . დიახ, ალკოჰოლი,კლუბები,ბარები, ნარკოტიკები,მხოლოდ ესაა ჩემი ცხოვრება. ის ყველაფერს გავიწყებს და ყველა ტკივილის შეხორცვაში გეხმარება.

ჩვენი ფერი... (1)

ყველაფერი იწყება საიდანღაც, თუმცა იმაზე შორიდან ვიდრე ჩვენ გვახსოვს.. შესაძლოა ეს ყველაფერი დაიწყო მაშინ, როცა ის ჯერ კიდევ არ არსებობდა ჩვენთვის, მაგრამ ის გრძნობა, რომელსაც ახლა განვიცდით მის მიმართ მეწმუნეთ უფრო ადრე ჩაისახა

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (დასასრული)

სანამ სახლამდე მივედით დაგვათენდა,მარიამს ეძინა ფრთხილდ გადაიყვანა ბაჩომ მანქანიდან და სახლში ავედით.უკვე დილის 6 საათი იყო. ძალაგამოცლილი შევედით სახლში არცერთს არაფრის თავი აღარ გვონდა ოღონდ საწოლამდე მიგვეღწია და დაგვეძინა,ისეთი გამოფიტულები და

შენს მეზობლად (ნაწილი 13)

მატარებლით მგზავრობა მომქანცველი აღმოჩნდა. ბიჭებს ეძინათ, გოგონები კი მათ მხრებზე მიწოლილიყვნენ და ყურებში ყურსასმენებგაჩრილები ფანჯრიდან ხედებს გასქეროდნენ, ლუკას და ლიზის კი ეს საერთოდ ვერ ართობდა. გვერდი-გვერდ

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 9

ანის სახლიდან გაგიჟებული გამოვარდი. იმის მერე რაც ჩვენ ერთად გადავიტანეთ როგორ გაბედა და წავიდა? ხომ შეეძლო ერთი სიტყვა მაინც ეთქვა? სულ ორი კვირაა სიარული დაიწყო და უკვე ბარსელონაში წავიდა გოგო. ერთი წლის მერე ალბათ

შენ ხარ პირველი... I

-როგორც იქნა დამთავრდა. არ გამიკვირდებოდა პირველი ღამის ფოტოებიც მოგვყოლოდა დათვალიერებისას დე.დედაჩემმა ჩაიცინა.-ნუ ხარ ანაბელ შენ მწარე-ო ჩაილაპარაკა, მხარზე მსუბუქად ხელი მომარტყა და სიცილით გავიდა გვერდით ოთახში.

- გამარჯობა, ცოლად გამომყვები? ( 3 )

ვინმეს რომ შემოახედა ჩვენთვის დიდი ხნის ნაცნობები ვეგონებოდით.. ალბათ ეს იმის გამოა, რომ ჩემთვის გამარჯობის თქმაც საჭიროა და ვსო ჩემიანი ხარ.. მაგრამ ამასთანავე ნიკაც კომუნიკაბელურია... ამიტომ კონტაქტში შესვლა არცერთს გაგვჭირვებია..

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთორმეტე თავი)

-რამე ხომ არ სჭირს? -ძალიან შემეშინდა ჩემსს პატარას ყუში ჯდომისას რამე ხომ არ მოუვიდა.-არა გვანცი არაფერი არ მოსვლია. უბრალოდ გამაფრთხილეს რომ მძინარააო. სძინავს. -ღიმილით მითხრა და ლეკვი ხელით ცოტათი შეატოკა.

უთქმელი სიტყვები (თავი 2)

- როდის აპირებდი გეთქვა!! მისი ხმა ისეთი არაამქვეყნიური იყო, ისეთი ცივი და შიშის მომგვრელი. ლილე დუმდა, ხმას ვერ იღებდა, თვითონაც არ ქონდა პასუხი კითხვაზე. არადა ის სურათი ხომ ჩადო უჯრაში, ზურასთან როგორ აღმოჩნდა.