სიამაყე თუ?! (თავი I)

–გუშინ რუსულ პაპსებს უსმენდნენ, ახლა მოუნდათ ხო?? მთელი სამყარო თუ არა მთელი საქართველო მაინც მებრძვის! ჯერ კიდევ გუშინ იმდენი ბილეთი იყო და დღეს აღარცერთიიიი, ასეთი შანსი კიდევ როდის მომეცემა ვინ იცის?–ვქოთქოთებდი ისევ. –ღმერთო, ჩამოდი, აღარ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 36)

დღეები გადის და გვგონია თითქოს ცხოვრებაც დალაგდება, მის კეთილ სურპრიზებს გამოგვიგზავნის და რაღაც ახალი მშვიდი ერა დაიწყება ჩვენი სიცოცხლის, თუმცა ყოველი ჩვენი ფიქრი უბრალო ფუჭი ოცნება, ნელ-ნელა ვხვდებით, მაგრამ არ ვაღიარებთ ჩვენს თავთან ოპტიმისტურ

სოდომის ალქაჯები (თავი 1)

-მაინტერესებს რომ არა მისი სოციალური სტატუსი მაინც გაყვებოდი ცოლად? -თუ გგონია რომ საკუთარი ნებით ვარჩიე მისნაირ მდაბიო მამაკაცთან ცხოვრება, შენც არაფრით არ ჩამოუვარდები დათოს._ვამბობ ცივი ხმით ამიტომ საწოლზე მწოლიარე შიშველი ახალგაზრდა არაფრის

ქალბატონო, სანთებელა ხომ არ გექნებათ? (4)

თამაში სრულდება, მე წავაგე. სანდრო სულ ოდნავ მისწრებს და ნერვები მეშლება. მაინც რანაირი ბიჭია?! სულ რაღაც უცნაურად იხედება, არც ხშირას იცინის, მხოლოდ ნიკას ხუმრობებზე 1-2ჯერ გაიღიმა. უნდა ვაღიარო რომ საოცარი ღიმილი აქვს! და მაინც რა უცნაური ბიჭია.

არ შეიძლება! თავი 7

ტელეფონს გვერდიდან არ ვიშორებდი მაგრამ ერიდებოდა შაკუნა შეტყობინების მოწერას, კარგად იცოდა რომ ეხლა სიტუაციის დაძაბვა არ ივარგებდა, მაგრამ ეტყობა ვერ გაუძლო სახლში რომ აჩი მივიდა და ჩემი ტელეფონიც მალევე აზუზუნდა, დავხედე, შაკუნასგან იყო: "არვიცი

მიჯაჭვული (VII თავი)

-დილა მშვიდობისა ლამაზო. -დილა მშვიდობისა- სალომემ ფართოდ გაუღიმა. -აბა, მივდივართ სკოლაში?-ამ სიტყვებზე ლაშამ მოტოზე ადგილი დაიკავა და სალომეს ანიშნა, რომ უკან მისჯდომოდა. -მივდივართ. -მაშინვე მოთავსდა მის უკან და ზურგზე აეკრო.

ხელოვნური სუნთქვა

ეს ჩვენი სახლია, ჩემი და შოთასი. დღეიდან გათხოვილი ქალი მქვია, კედლებს ამ ოთხახის მალე ჩემი კვალი დაეტყობა, თანდათან ყველაფერი შეიცველბა და ჩემი გახდება. ამ ტახტზე ერთად დავსხდებით და გვიან ღამემდე ვუყურებთ სულელურ ფილმებს, ფანჯრიდან გავხედავ ეზოში

ზღვითურთ [ სრულად 1 ]

- რა მოგწერათ? - ვიკითხე, თუმცა ყველაზე ნაკლებად ეგ მადარდებდა. – არ გაგვიხსნია. - ჩამწყდარი ხმით მითხრა კატერინამ და თვალი გამისწორა. - შენ გეძღვნება. დააწერა, რომ შენ გარდა არავის უნდა წაეკითხა. - მითხრა და წერილი მომაწოდა. ცრემლები ვეღარ შეიკავა

ბედის ბორბალი (თავი 6)

-გილოცავ..-დაჩიმაც მომილოცა და ლოყაზე მაკოცა. -მადლობა..-გავუღიიმე და სხვებისკენ წავედი,რომ მილოცვები მიმეღო..არ მიყვარდა მსგავსი სიტუაციები,თუმცა სხვა გზა არ არსებობდა.. მეგობრებმა წვეულება მომიწყევეს,რომელიც კემბრიჯში სწავლების აღსანიშნავი უნდა

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (1)

ამბობენ რომ სიყვარული ისეთი გრძნობაა რომელიც დამოკიდებული არ არის არც ასაკზე , არც გარეგნობაზე , არც ეროვნებაზე , იმაზე თუ რამელი ფენის წარმომადგენელი ხარ ვიღაცა შეიძლება ამ სიტყვებ დაეთანხმოს და არც მიაქციოს ყურადღება იმას თუ რითი იწყება წინადადება