მგონი შემიყვარდი (4)

მე კიდევ თვალები ცრემლებით ამევსო, ნამდვილად ზედმეტი იყო ეს ჩემთვის...თავს დამცირებულად, არა, უფრო მიწასთან გასწორებულად ვგრძნობდი...სანდროს ნერვები უტამაშებდა, მუჭები შეეკრა... ვგრძნობდი რამხელა ძალისხმევა

სხვისი ოცნების ქალი

ნინო წავიდა თუ არა, უარესად გამიფუჭდა ხასიათი. მეგონა, მარტოობა შვებას მომგვრიდა, მაგრამ შევცდი. სამი დღეა, ჩემს ცოლს თვალი არ მოუხუჭავს. შემეცოდა და ვთხოვე, შინ წადი, გამოიძინე და ცოტა აზრზე მოდი-მეთქი.

შენს მეზობლად (ნაწილი 12)

გაწვიმდა. ცამ კიდევ ერთხელ ჩამოყარა ცრელები მწვანე პლანეტის დასარწყულებლად. პატარა ჩიტები ხეების ტოტებს შეეფარნენ, ცხოველებმაც მოარიდეს თავი წვიმის შხაპუნს, პაწაწინა მწერებიც კი სადღაც გაქრნენ, მხოლოდ უმოძრაო ხეები

ბედის ირონია (სრულად)

სიკვდილი , ყოველთვის მართალია , სიკვდილი , დიდი ტკივილია და დიდი ცრემლია. სიკვდილი გაკარგვინებს საყვარელ ადამიანებს ,არავინ არ იცის , სად და როდის მოვა , შენი ცხოვრების უკანასკნელ წუთებში , ვის მაღლა აწევს და ვის დაბლა.

ხელოვნური სიყვარული (3 თავი)

- უკვე ყელშია ამოსული ამდენი წუწუნი!ყველაფრით უკმაყოფილო რატომ ხარ? ყველაფერს ვაკეთებ იმისთვის,რომ ჩვენი ურთიერთობა არ დაინგრეს,შენ კი ყველაფერზე ეჭვიანობ.ვერ შეიგნე,რომ მიყვარხარ?-გამწარებული ყვიროდა ანდრია. - რა ვქნა,მიყვარხარ და ვეჭვიანობ!-გაისმა

უპირობოდ

ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა ყველაფერი იცვლება. როცა რაღაც მოვლენა, ან ვიღაც ადამიანი თითქოს მთელ შენს სამყაროს ეჯახება და გაუცნობიერებლად მიმართულებას უცვლის. როცა ამაზე ვფიქრობ, რამდენიმე მომენტი მახსენდება ჩემი ცხოვრებიდან, მომენტები რომლებმაც

მიჯაჭვული (XII თავი)

იმ საღამოს სახლში დაბრუნებულმა სალომემ შალვას შემოთავაზებაზე აცრემლებული სახით თანხმობა განუცხადა, თუმცა ოთახში შესვლისთანავე, სასწრაფოდ დაიწყო მოზრდილ ჩანთაში საჭირო ნივთების ჩალაგება. უკვე შუაღამისას, კი მისი ფანჯრის გვერდით მდებარე სახანძრო კიბით

მე, ჩემი ქმარი და კაცი წარსულიდან. (სრულად)

იქნებ აღარც არის ჩემზე გაბრაზებული თუმცა ვფიცავ არც კი მახსოვს რითი გავაბრაზე. ხვდებით? მე აღარაფერი მახსოვს იმ გიჯური სიყვარულიდან რაც მქონდა...მე შევიცვალე, ჩემგან სხვა პიროვნება ჩამოყალიბდა ბუნებრივად მოხდა ყველაფერი. არც კი ვიცი რისი თქმა მინდა,

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (5)

-ანო გაიღიძე! როგორც ყოველთვის დილა დაიწყო ბებიაჩემის გამწარებული კივილით გავიღვიძე და ცოტახანი საწოლზე გაუნძრევლად ვიწექი , ვუსმენდი ამ ქალს და ველოდებოდი როდის გაჩერდებოდა , როდის დამასვენებდა , შედეგს ველოდი მაგრამ უშედეგოდ...

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 5

-იცი რა კითხვა მაქვს? შენ თვითონ გჯერა იმის რაც თქვი? -რისი უნდა მჯეროდეს? იმის რომ მიყვარხარ? რათქმაუნდა მჯერა უკვე ტირილს ვაპირებდი. ვხვდებოდი რომ რასაც ამბობდა სიმართლე არ იყო. შეიძლება მოვეწონე ან მართლა შევუყვარდი მაგრამ ასე ერთი დღის გაცნობ