მეგობრის შეყვარებული (თავი 5)

როდესაც დანიშნულ ადგილას მივედით ჩემს წინ დიდი კარები გაიღო.გარედან მარტო ხეები და ბუჩქები მოჩანდა.როდესაც მანქანიდან გადავედით ჩემს წინ ულამაზესი ბაღი გადაიშალა ყამრავი ყვევილებით და ტბით ხეების უკან სახლიც მოჩანდა.გამიკვირდა ამდენი ხანია აქ

სიყვარული და ტკივილი (32თავი)

-სანდრო გთხოვ არ გინდა. ძალით არ მინდოდა. -ბატონო სანდრო დადეთ იარაღი თუ შეიძლება ჩვენ მივხედავთ ამ საქმეს. -სასწრაფოს გამოუძახეთ. თიკო გთხოვ მოდი გონს. გთხოვ. -აქ თქვენს გარდა მეტი არავინაა? -არა ოფიცერო მეტი არავინ, მხოლოდ ჩვენ. -კარგი გასაგებია.

ჯანდაბა! (7)

გადაიხარხარა მწვანე კულულიანმა.სიცილიდან თავი უკან გადააგდო.საოცრად ლამაზი და მშვენიერი იყო იმწამს.ვეღარ მოვითმინე და თითი ნელა შევახე მის ღრმულებს ლოყებზე.დაბნეულმა გამომხედა მაგრამ მაინც ეღიმებოდა. -მასე ნუმიყურებ ასე მგონია ქურდობაზე

180° (თავი I )

ჩვენ დღეს ის ადამიანები ვართ და ის ურთიერთობა გვაქვს, რომელიც ძალიან გვინდოდა და ბევრი ტკივილის გადატანის შემდეგ მოვახერხეთ ვყოფილიყავით ისე, როგორც დღეს! მეგობრობა, რომელიც ჩვენ სამუდამო გვგონია შეიძლება ერთ დღეს მტრობაში გადაიქცეს ისე, რომ

არ შეიძლება! 2 თავი

- ნუ გეშინია, არაფერი პირადული, დაიკოა ჩემი, ეგ ადრე იყო უთხრა შაკომ და კიბეებს აუყვა. გული ჩამწყდა ამ სიტყვების გაგონებაზე მაგრამ მეც არვიცი რატომ. ჯერ არაფერზე მქონდა პასუხი. გარდა იმისა რომ, ეს ბიჭი მინდოდა ძალიან.

M.I (თავი მეთოთხმეტე)

-რა უნდა მკითხო ისეთი რასაც ვერ გეტყვი-ნუცამ ფეხი ფეხზე გადაიდო და მოწევა დაიწყო. -ჯერ შენზე გკითხავ, მერე მარიზე რადგან დაჩის ეწყინება კიდე რამეზე რო მოტყუვდეს. 1. შეყვარებული გყავს?-ზუსტად ამ დროს ნუცას დაურეკეს ტელეფონზე-ვაკო? ვინ არის ვაკო თან

შენს მეზობლად (ნაწილი 6)

სახლში დაბრუნებულ ლიზის მეზობელი ისევ იქ დახვდა, ბავშვებიც მოეყვანა და აქ ელოდა. გოგონას ბავშვების დანახვა ძალიან გაუხარდა, ყველა სათითაოდ დაკოცნა და გაეთამაშა, მერე მეგობარს გადაეხვია. - იმ ბიჭთან იყავი, არა? - ვიყავი. - კმაყოფილი ღიმილით

დასაწყისიდან დასასრულამდე...

გოგოები მისაღებ ოთახში ისხდნენ და აგერ უკვე რამდენიმე საათი იყო ერთმანეთს ამბებს უყვებოდნენ. სულ დაავიწყდათ ირგვლივ ბიჭების არსებობა და ისიც რისთვის იყვნენ აქ. ტასუნა თაკოს კალთაში მოკალათებულიყო და ყურადღებით ისმენდა მათ ამბებს, თითქოს რამე ესმოდა

14 თებერვალი ( თავი 4)

მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია.ღიმილი მეკვროდა სახეზე, რაც შეუმჩნეველი არ დარჩებოდა სანდროს. 10 წუთის წინ მინდოდა გავცლოდი და არასოდეს დამენახა. ახლა? ახლა კი მინდა რომ ყოველთვის მას ვხედავდე და სხვას არავის. ვხვდები რომ მიყვარდება, ან უკვე მიყვარს

წარსულის ვერ დავიწყება (თავი 1)

საკმაოდ გვიანი იყო, მაგრამ უეცრად გარეთ გასეირნება მომინდა. რათქმა უნდა ბებოსაც გაუკვირდა, მაგრამ წინააღმდეგი მაინც არ ყოფილა. მე და ბებო თბილისში ვცხოვრობდით, ჩემი მშობლები და ჩემი ძმა კი იტალიაში იყვნენ. დედა დიდიხანი მეხვეწებოდა მეც წავსულიყავი,