ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეშვიდე თავი)

-შენი არ მეშინია ,დღეის ამას იქით შენ ჩემთვის აღარ არსებობ. ისევე ამოგშლი, როგორც ეს შენ გააკეთე .ტკბილი მოგონებები შენზე აქ, სახლის უკან დარჩება.-მის თვალები ცრემლით იყო სავსე(მაშინ ვერ მივხვდი და ახლა ვნანობ რომ ეს ყველაფერი დავიჯერე და ასე

ხელოვნური სიყვარული(თავი 2)

მალე გაისმა белые розы-ს ხმა მანქანაში,უფრო ავუწიე ხმას და ანდრიასკენ გავიხედე.ყველა აქით იყურებოდა და იცინოდა. ანდრია გაბრაზებული სახით ცდილობდა დისკის გამოღებას და თან მანქანის ტარებას.

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (20)

ნერვებმოშლილი და დაბნეული ვიდექი აივანზე,გარეთ საშინლად ყინავდა,თუმცა ამას ახლა ნაკლებად ვგრძნობდი.დავიჯერო რასაც მეუბნებოდა ტყუილი იყო ყველაფერი და ესე ერთ დღეში გაქრა? ან საერთოდ რაში დაჭირდა ეს ყველაფერი,ტუჩები დავიჭამე ნერვიულობით.დაწყნარდი

მხოლოდ ხმა მესმის (თავი 2)

დაახლოებით ნახევარი საათის შემდეგ,ტელეფონზე მესიჯის ხმა იყო,დედას ეძინა ამიტომ როგორღაც ჩემით მოვახერხე გადარევა.იმ ღამეს მე და ნინამ გვიანობამდე ვილაპარაკეთ,ნინა 17 წლის იყო,საყვარელი ბავშვური ხმით და საუბრის მანერით.ვგრძნობდი რომ ის

წერეთელი (თავი მერვე-მეცხრე) და-სა-სრუ-ლი

მერე, ქუჩებს ვათვალიერებდი. და მაშინ პირველად მეტკინა ის, რომ ძველი ნაშენები, თითქმის დანგრეული ჯიხური, ზამთარში გათოშილი, ზაფხულში ოფლით შემოსილი მოხუცი ქალბატონით და მისი მაინც ბედნიერი გამომეტყველებით, ცელოფნის პარკში

ზღვითურთ [სრულად 2]

– რა მოხდა? - მკითხა.– არა, ეს არ შეიძლება. - წავიბურტყუნე. წვიმა გაძლიერებულიყო. – რა, რომ გაკოცე? - ჩაეღიმა. – არა, შენ არ უნდა შეგყვარებოდი, არ უნდა გიყვარდე. - ხმა გამებზარა. სახე დაუსერიოზულდა. წამოდგა და მომიახლოვდა.

სიყვარული და ტკივილი (დასასრული)

-სანდრო ბავშვები სად არიან?-ზღვაზე დავტოვე თიკო.-სერიოზულად გეკითხები და მიპასუხე...-მე მომყავს თიკო ნუ გეშინია (მაია)-კარგია, შენ უნდა დამეტოვებინე იქ ვაჟბატონო.-მარიამ კარი დამრჩა ღია და მგონი ვიღაც მოვიდა, ნახე რა. შენ დარჩი გიო.

ვაჩე ვიბლიანი თავი 2

ბავშვობიდან ვერ ვიტანდი მგზავრობას, თან რა უსაშველოდ გაიწელა ეს გზაც. იმის მიუხედავად, რომ ვაჩეს ერთ-ერთი ძმაკაცი - ნიკა, ჩვენთან მოკალათდა და მთელი გზა ვაჟბატონის ბღვერის მოგერიების, ჩვენი გამხიარულებისა და კესოსთვის

იასამნისფერები

გალაქტიკა.მე.შენ.ჩვენ ის დღე მთელ ჩემს დანარჩენს ცხოვრებას ჯობდა,მართლა ჯობდა. გახსოვს პლედში გახვეულები ცხელ კაკაოს რომ ვსვამდით,ვარსკვლავებით გადაჭედილ ცას ავყურებდით და ვსაუბრობდით,რაზე? ფერებზე.თითქოს სისულელეა მაგრამ ერთმანეთის ისე

არ შეიძლება! თავი 8

სიყვარული მთის ჰაერივითაა.. სუსტები მას ვერ უძლებენ. ოთარ ჭილაძე იმ ღამეს როგორ მეძინა ვერ გერტვით, მთელი ღამე შაკუნა მესიზმრებოდა, ხვალ არა და ზეგ სახლში წავიდოდით და არვიცოდი ეს უნდა გამხარებოდა თუ პირიქით. თვალები რომ გავახილე 9 საათი იყო,