M.I (თავი მეათე)

მარი, ნუცა, საშა, დაჩი და სანდრო მისაღებში ისხდნენ და ლაპარაკობდნენ. თემა შეყვარებულებზე წავიდა, სანდროს გაეცინა, მარის და ნუცას გახედა. -ირაკლი სად არი ნუცი?

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (10)

სიგარეტი სწრაფად ჩასრისა საფრფლეში და ისევ ჩემს ზემოდან მოექცა ამჯერად ისე მკოცნიდა მთელ სხეულზე,რომ აღარ გამცინებია,პირიქით სიამოვნებისგან ვკვნესოდი და ვიცოდი რომ ეს უარესად აგიჟებდა.მუცლის დაბლა ჩაუყვა თეზოებზე და იმ ადგილს რომ შეეხო

სიჯიუტე ბედნიერებას დაგაკარგვინებს5

მეგობრებო,ცუდად ვიყავი და ვერ ვდებდი თავებს,ახლაც ცუდად ვარ,ასე რომ ძალიან კრიტიკულები ნუ იქნებით. <3რამოდენიმე მაღაზია დავიარეთ,არ იყო არსად,ხიდთანაც კი ვიყავით,მაგრამ უშედეგოდ -კარგიი,ერთი ადგილი დაგვრჩა სანახავი,წამო ფეხით გავიდეთ.-მითხრა და

მომენდე გთხოვ 1 თავი

გამარჯობა,მე ახალი ვარ და იმედია მოგეწონებათ ჩემი ფოსტები. მე მქვია დეა,ვარ 17 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,მყავს მშობლები,მამა_გელა დედა_მარიამი, ორივე ძაალიან მიყვარს.ვარ დედის ერთა! ვსწავლობ 166 სკოლაში,ვარ ცოტა პუტკუნა,მწვანე თვალება გოგო,დავდივარ

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ !? (პირველი თავი)

ლექციებიდან დაბრუნებულმა მექანიკურად ჩავრთე კომპი და საჭმელად გავედი.უკან დაბრუნებულს თაკოსგან უამრავი მონაწერი დამხვდა სკაიპშილექციებიდან დაბრუნებულმა მექანიკურად ჩავრთე კომპი და საჭმელად გავედი.უკან დაბრუნებულს თაკოსგან უამრავი მონაწერი

ჯანდაბა! (4)

-კარგი ჰო,მასე ცუდათაც არ დამყავს-ამოიღმუვლა და ტუჩის პირსინგი თითით შეათამაშა.მხოლოდ ახლა მიმოვიხედე სად ვიყავით.ჭიშკარს დიდი ასოებით ეწერა: ,,ზ ო ო პ ა რ კ ი“ -თქვენი საბუთები თუ შეიძლება-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ მაინც წამსკდა სიცილი.

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 33)

მათ თითეულ გულის ფეთქვას ვგრძნობდი და ვხვდებოდი რა ბედნიერი ვიყავი.... ვხვდებოდი, რომ ალექსის სიცოცხლე მათში გაგრძელდა, მან ყველაზე ძვირფასი საჩუქარი მაჩუქა ტყუპების სახით, ვხედავდი მათ უსუსურ სახეებს და ვხვდებოდი, რომ მე მათთვის უნდა მეცოცხლა,

გაურკვევლობა(თავი4-5)დასასრული

მარია კიდევ დარჩა ვიქტორიასთან. გოგონამ როცა გამოიფხიზლა და თავისი ოთახი დაინახა გაუხარდა. ღიმილით შეხედა მარიას, მაგრამ ხელი როცა აამოძრავა ოდნავ ეტკინა. მარია გახადებული მიუახლოვდა მას და გადაეხვია. არ სჯეროდა, რომ ორი დღის შემდეგ, თავისი

თოვლის ზღაპარი [7]

გაზაფხულის თბილ საღამოს სახლისკენ მიაბიჯებდა. დადებითი ემოციებით დამუხტულს ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან. სწრაფად შევარდა სადარბაზოში, კიბეები მხიარულად აირბინა და დააკაკუნა. კარები არავინ გაუღო, გაუკვირდა. მეზობელს მიუკაკუნა და იქიდანაც მხოლოდ

ეგზოტიკური კოცნები -6-

-იდიოტი,საზიზღარი...-ქოქოლას ვაყრი ნიკას და ჩქარი ნაბიჯებით მივდივარ. -ლო,დამრლოდე!-მესმის ნიკას ხმა თუმცა ჯიუტად არ ვჩერდები. -ლო!-სულ ახლოდან მესმის მისი ხმა,სწრაფი ტემპით მატრიალებს მისკენ და ტუჩებზე მეწაფება.