კანონს მიღმა (სრულად)

ხოლო, როდესაც ზურგით შემობრუნდა ჩემკენ, სუნთქვა შემეკრა, რადგან პირველად ვხედავდი მის ფართე ზურგზე ფერად ტატუს. ეს არ იყო ჩეულებრივ ტატუ-სალონში გაკეთებული იაფფასიანი იეროგლიფები ან უნიჭოდ დახატული მგლის თავი. ეს იყო ირეძუმი, ნამდვილი ხელოვნება.

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 2

-თორნიკე ზოგჯერ მაგ გრძელ ენას ტვინი რომ დააყოლო და დაფიქრდე რას ლაპარაკობ არ იქნება ცუდი საბა ძალიან დაიძაბა. არ მინდოდა ძმებს ჩემს გამო ეჩხუბათ. ლუკას სახეზე დამცინავი ღიმილი აეკრა. ვერ მიხვდა რა ხდებოდა -ოო ნუ იღრინები ტო ისე ვთქვი, წამოდი ეხლა

შურისძიება ვამპირის ენაზე (4)

მთელი დღე ეძინა ჯესის. საღამოს გამოეღვიძა. ნელ-ნელა გაახილა თვალები, მაგრამ ისევ დაეხუჭა და ერთ გვერდზე წოლა რო მობეზრდა გადაბრუნდა. მისი გადაბრუნება და უცებ თვალების დაჭყეტა ერთი იყო. წამოწევა სცადა, მაგრამ არაფერი გამოუვიდა,თავიც კი ვერ აწია.

მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (3)

-სახლში წასვლა არ მინდოდა.- ვუთხარი ემას როცა კარები გამიღო. სახლში წასვლა მართლა არ მინდოდა, ახლა ჩემი მშობლები ბატონ დავითთან ერთად ჩემი ქორწილის საკითხებზე ბჭობენ, მეკი არაფრის გაკეთება არ შემიძლია, ემასთვის უნდა მეთქვა ამიტომ პირდაპირ მასთან

სიზმრის ქურდი (თავი XIII)

ბოლოს კარვიდან გამოსვლა მაინც მომიწია. კარავი ავშალე,ზურგჩანთა მოვიკიდე და ავტობუსისკენ გავწიე. ღრმად ჩავისუნთქე ჰაერი და მაისური კიდევ უფრო დაბლა ჩამოვიწიე. ოღონდ ისე ჩავჯდე ავტობუსში რომ ვერავინ მნახოს და მეტი არაფერი არ მინდა. თვალები მაღლა, ცას

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 11)

მოკლედ როგორც გითხარით გადავწყვიტე უბრალოდ თბილისში დაბრუნება , ჩემს ძველ ნაცნობს მანქანა ვთხოვე და თბილისშიც დავბრუნდი . სიმართლე გითხრათ მარტოობა მერჩივნა ჩხუბს და დავიდრაბას . როგორც მოგახსენწთ თბილისში დავბრუნდი , სახლში და სახლში

მეგობრის შეყვარებული (თავი 10)

-იცი ვერ ვხვდები რა დაგემართა? -მარიამ ისე როგორც მე და შენ ვცხოვრობდით,უბრალოდ მოსაბეზრებელია -ანუ მე ვარ მოსბეზრებელიი? -არა ჩვენი ცხოვრების სტილი -აჰამ და როდის მიხვდი მაგას -დიდი ხნის წინ,ვიცი რო გენატრები და გაკლივარ მაგრამ ახლა ესე აჯობებს.

მე და შენ... მთვარის შუქზე(თავიll)

ოთახი კომფორტულად იყო მოწყობილი, კუთხეში ორსართულიანი საწოლი იდგა მის გვერდით ფართო ფანჯარა იყო, საიდანაც ულამაზესი ხედი მოსჩანდა, კუთხეში მაგიდა და ორი სკამი იდგა, მის გვერდით კი ცოტა მოშორებით ტანსაცმლის კარადა იდგა. მესიამოვნა, როცა ვნახე ასეთ

წერეთელი (თავი მესამე)

"მონატრება დროითი კი არა სივრცითი ფენომენია,შესაძლოა ადამიანი მთელი თვე ვერ ნახო,მაგრამ თუკი ის სადმე წავა და მასთან შეხვედრის ალბათობა ნულს გაუტოლდება,პირველივე დღეს მოგენატრება."

შენს მეზობლად (ნაწილი 9)

ადამიანებს, რომლებიც ნაკლებს საუბრობენ და ნაკლებად ჩანან საზოგადოების სხვადასხვა წრეებში, ყოველთვის ბევრად მრავალფეროვანი ცხოვრება აქვთ, ბევრად მეტი აქვთ სათქმელი და როცა მათი ლაპარაკის დრო მოვა, ან სამუდამოდ დაგატყვევებენ საკუთარი ცხოვრებით ან ისე