არასწორი სიყვარული(თავი 8)

8 თავი ვისხედით და ისევ გავყურებდით ჰორიზონტს, საიდანაც მზე ამოდიოდა, მზის სხივები სახეზე მეცემოდა, მაგრამ გაყინული ვიჯექი, და ისევ გავცქეროდი აღელვებულ ზღვას -მელანო… -მე არ მინდა მესამე პირი ვიყო სხვის ურთიერთობაში

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 6 )

ორი კვირა ერთად გავატარეთ. ეს იყო ყველაზე სევდიანი დღეები. გიგი აღარ იღიმოდა. ის სულ დაძაბული იყო. ორი კვირის შემდეგ დიდი ზარ-ზეიმით გავაცილეთ. ყველა ჩვენ გვიყურებდა ჩახუტებულები ვიდექით აეროპორტში და ცრემლები სავსა თვალებით უთქმელად ვიტანჯებოდით.

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც ( თავი მეოთხე)

- ნუღელავ ადამიანობა გამოვიჩინე და სავადმყფოში თავად წავიყვანე. -ბევრი სიჩუმის შემდეგ, დაარღვია ჩვენ შორის გაურკვევლობა. გამეცინა. სიმწრის სიცილით გამეცინა. - ადამიანობა? რომელ ადამიანობაზე მელაპარაკები კოჩქიანო!- ცინიზმს არ ვეშვებოდი. -

ჩრდილი ( 1 თავი)

- „ ადამიანები, - თქვა პატარა უფლისწულმა, - ჩქარი მატარებლებივით დაქრიან, მაგრამ თვითონ არ იციან, რას დაეძებენ. ამიტომაა, რომ მოსვენება დაუკარგავთ და აქეთ-იქით აწყდებიან.“

დათარსული კაცი (თავი 13 დასასრული)

ჰოლში შევედი და კარი ჩავკეტე. სასტუმრო ოთახიდან ნინა გამომეგება. გაფითრებული და აღელვებული მომეჩვენა. მომეკრო, მაკოცა. მეც მაგრად მოვხვიე ხელი. -ჰარი! აჩურჩულდა ნინა. ჩემს არყოფნაში აქ რაღაცას ეძებდნენ. უფრო მაგრად ჩავიკარი გულში. -რატომ გგონია?

გზა, სიცოცხლისა . . . (თავი 4)

ხმა, შეხება, სუნთქვა იმდენად რეალური იყო, მაქსიმეს თვალების გახელის ეშინოდა, სუნთქვა შეკრული საბანში გახვეული იწვა. გრძნობდა მთელ სხეულზე ცივმა ოფლმა როგორ დაასხა. შიშმა აიტანა, გააცია, თუმცა თავს ძალა დაატანა და მარჯვენა თვალი ოდნავ გაახილა,

მომეცი შანსი ( თავი 13)

ფანჯრებიდან შემოსულმა დღის სინათლემ დემეტრეს ძილის სამყაროდან გამოსვლა აიძულა.თავი უსკდებოდა, ნელ- ნელა გონზე მოდიოდა და ახსენდებოდა წინა დღის ლაპარაკი, რომელიც სწორი იქნება თუ ვიტყვით რომ კრახით დამთავრდა

დათარსული კაცი (თავი 12)

-შემოდი, ნუ გრცხვენია, თქვა ო'რეილიმ. შენმა ცოლმა ეტყობა, რაღაც ცუდ თვალზე შემხედა. ნინას მივუახლოვდი. ჩემს სახლში ამ კაცის ნახვამ შემაძრწუნა და თავდაპირველი შიში ნელ-ნელა გააფთრებამ შეცვალა. -გაერთრიე აქედან, სანამ კინწისკვრით გამიგდიხარ! ვუთხარი

დათარსული კაცი (თავი 11)

ოდეტას გვამი მეორე დღეს იპოვეს, თერთმეტი იყო დაწყებული. მე დილის ცხრა საათიდან ჩემს კაბინეტში ვიჯექი და ტელეფონის ზარის მოლოდინში ოფლად ვიღვრებოდი. საშინელი ღამე გავატარე. როცა ნინა გონზე მოვიდა, ისტერიკა დაემართა. მაგრად გავწამდი. ბოლოს, როგორც

გზა, სიცოცხლისა (თავი 3)

- თქვენი შვილი ამ ბაღიდან უნდა გადაიყვანოთ! - ჩემი შვილი? - დეას თვალები გაუფართოვდა. - და რატომ? - აუტისტი ბავშვი ჩვენს შვილებთან ერთად ვერ იქნება. - უკაცრავად? - ირონია და ტკივილი ერთდროულად იკითხებოდა დეას სახეზე. - ეგ არის მიზეზი? თუ მომესმა?