დედა

მე მარიამი ვარ, რუსეთში დავიბადე და გავიზარდე,ალბათ სულ 1 წელია რაც საქართველოში ჩამოვედი,მიყვარს წერა,ვფიქრობ მხოლოდ წერის დროს შეგიძლია დაიხარჯო ემოციებისგან... 2 წლის წინ დედა დავკარგე.სულ პატარაობაში კი მამამ მიგვატოვა.....საიტზე დარეგისტრირება

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (26)

სანდრო ზუსტად 10 წუთში მოვიდა. მინდოდა თბილად მივსალმებოდი, მაგრამ გაჩენილი ვარაუდისგან ცოტა განერვიულებულმა ეს ვერ შევძელი. -რამე დავაშავე?-ეჭვით შეჭმუხნა სახე და თვალებში ჩამაშტერდა.   ჩუმად ვუყურებდი. ღრმად ჩავისუნთქე.

ყველაფერი ხდება. ~1~

"მიყვარს ადამიანები, რომელთან ურთიერთობები არ იცვლება , შეიძლება არ ვნახო ყოველ დღე , ყოველ კვირა, ყოველ თვე და მაინც შეხვედრისას ისევ ისე ვიცინოთ რამე სისულელეზე, ვიპოვოთ საერთო თემა, მივუშვათ ერთმანეთი გულებამდე... " ანი, თაკო და ლიზა- სწორედ

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(1)

ირგვლივ მხოლოდ ხეების შრიალი და სუსტი ქარის ხმა ისმის. მიწის სურნელს ვგრძნობ რომელიც კოშკამდე აღწევს. ხელი ყელთან მიმაქვს და კულონს ვიმოწმებ, რომელზეც ფრთიანი გოგონაა გამოსახული,მას ხელში გამოჭედილი გალაქტიკა უჭირავს. ეს კულონი ბაბუამ მაჩუქა

საკუთრება.[5]

-შენ ეს შეძელი,კიდევ ერთი პაციენტი გადაარჩინე-იქვე იატაკზე ჩამოჯდა ლუკა და კალთაში ჩაისვა გოგონა,ცოტა ხანს ჩუმად იყო კატო,მაგრამ როდესაც ნერვები დაიწყნარა და გონს მოეგო სწრაფად წამოხტა -მატყუარავ! არ მომეკარო-განზე გახტა -აი ისიც,ველური

უშენოდ

მაღვიძარას ხმა ჩამესმის მინდა გავტეხო, მაგრამ მახსენდება რომ მობილურზე მაქვს დაყენებული და მუჭს ვკრავ. ჯანდაბა ! როგორ მეზარება ადგომა ,იქნებ ცოტა ხნით კიდევ ...არა არც გაბედო იოანე , ლიზი უნდა წაიყვანო სკოლაში მამას საქმეები აქვს და საუზმეც შენ

STANDOUT/გამორჩეული (მეცხრე ნაწილი )

ამ მომენტში მხოლოდ ერთი რაღაცის გაკეთება შევძელი , გაქცევა . დიახ მე გავიქეცი . ნამდვილი იდიოტივით .”ბაგ-ბუგ , ბაგ-ბუგ ”აი ისევ და ისევ გული მიჩქარდება როცა მასზე ვფიქრობ . ეს სიყვარულია?რა არის ეს? რატომ შემიყვარდა ყველანაირად სადისტი?ოო , ღმერთო!

სიბნელის რჩეული (1თავი)

ერთი ამას შეხედეთ, ჩვენი საყვარელი სოფი! სანდრომ წინსაფარი მესროლა,რომელიც დავიჭირე, და წელზე შევიკარი. - დილა მშვიდობისა, სანდრო. - ახალი ამბავი გაიგე? - მკითხა, და თან ახალი ოფიციანტისკენ შებრუნდა. მისი ხელები დაკავებული იყო სუფთა თებშებით,

კორსაკოვის სინდრომი ანუ ამნეზია (1 თავი)

„მონატრება ყველაზე საშინელი ფორმაა,როდესაც ხარ მასთან და გრძნობ,რომ ის არასდროს იქნება შენი“ _გაბრიელ გარსია მარკესი- გამოფხიზლებისთანავე მხოლოდ

არასდროს უშენოდ! (18)

პატარა, აბეზარო ქალბატონო... - სახიფათოდ მომიახლოვდა... - ოთხი წლის წინ, სულ რომ არ მიცნობდი, სულ რომ არაფერს ვნიშნავდი შენთვის და არავითარი ადგილი არ მქონია შენს ცხოვრებაში, მაშინ ჩამიჯექი მანქანაში... გახსოვს ის დღე? აცრემლებული თვალებით რომ