19:19 (ნაწილი 3)

კაბინეტის კარი ნახევრად ღია იყო, უცებ შიშისგან შევხტი როდესაც ჩემს სკამზე ივა დავინახე , გვერდით ნაგვის ურნაში დიდი თაიგული და მის ხელში ათამაშებული ლამაზი ბარათი...

თავნება ქალბატონი (დასასრული)

-როგორ არის ყველაზე მაგარი რძალი?-ჯერ ნიკო და თათა შემოვარდნენ. -იმაზე უკეთ ვიდრე წარმოგიდგენია!-ანდრომ უპასუხა და წყვილს შეეგება. -რატო არ გამოფარფატდა?-

შიში

საკუთარი თავი, ცხოვრება, სხეულ, აზრები, გონება მეზიზღებოდა და ზუსტად ამდენამდე მიყვრდა. მქონდა ყველაფერი რაც ბედნიერებისთვის იყო საჭირო: ორი ხელი, ორი ფეხი, ორი თავლი, ოჯახი, მეგობრები, საქმე რომლითაც ყოველ დღე ვკავდებოდი, მაგრამ ეს ყველაფერი

მარწყვის არომატი

ისტორია უსამართლო ცხოვრების და რეალობის შესახებ.. და მაინც როგორი სასტიკია რეალობა და ნინას ცხოვრება..

დასაწყისი ( 13 ) დასასრული

- ზუსტად ასე მიყურებდი მაშინ, ელავდა და ისე საოცრად ჩანდა შენი სახე, შენი შეშინებული თვალები, სწორედ მაშინ მივხვდი რომ ვერასდროს შევძლებდი შენს გაშვებას, იცი რა დავარქვი? დასაწყისი...

ალუბლის სიტკბო (სრულად)

ბერლინიდან დაბრუნებული ანასტასია ჯანაშია უეცრად იგებს, რომ მისგან მალულად გადაწყდა იმ სასტუმროს გაყიდვა, რომელიც მისი ბავშვობის მოგონებების მთავარი სახლი და ცხოვრების გასაგრძელებლად მამოძრავებელი ძალაა.

მიჰყევი ოცნებას (თავი 7)

რა უქენი ასეთი ამ ბიჭს ერთი წუთი,რომ ვეღარ გშორდება.ხარხარებდა ირაკლი და დათას ნასროლ ჩუსტს იგერიებდა. სამზარეულოში გასული სალომე მარტო დაიგულა თუ არა, კუთხეში მოიმწყვდია დათამ -მომენატრე პატარა სალომე -ვინმე შემოვა. ერთი გაიბრძოლა

19:19 (2 ნაწილი)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა,თითქოს წინა დღით ვინმემ სასტიკად მცემა..უცებ მოვედი გონს და საწოლზე წამოვხტი..ოთახში მარტო ვიყავი,სხეულზე ჩალურჯებები უფრო მძაფრად მახსენებდა გუშინდელ ვნებიან ღამეს და კიდევ უფრო შემრცხვა საკუთარი თავის..

შეხება

ეს არის ისტორია გოგონაზე რომელიც იყო ძალადობის მსხვერპლი..მაგრამ მიუხედავად ამისან მან ყველაფერს გაუძლო და ბოლოს სამართლიანობამ გაიმარჯვა.

გაყიდული ღირსება (თავი 9)

თუმცა მის სახლში რა მოხდებოდა, ამაზე ფიქრიც კი არ მინდოდა. იატაკიდან ნამსხვრევები ავხვეტე, მოვწმინდე და აბაზანისკენ წავედი. მალევე საწოლშიც დავწექი, ტელევიზორი ჩავრთე და ნელ-ნელა მიმეძინა.