ყველა ტკივილი სიხარულის საწინდარია (დასასრული)

"რა კარგი გრძნობაა არა როცა სიყვარულს მიყიდი სხეულს... არა მარტო სხეულს, სულს, გულს და საერთოდ ყველაფერს... ნელ-ნელა რომ ეპატრონებიან ჭიანჭველები შენს არსებას და მისი ღიმილის დროს რომ

საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი1)

თბილისის სიცხეს თავი რაჭას შევაფარე.ბოლო დროს განვითარებულმა მოვლენებმა თავ–გზა ამირია.თითქოს ყველა ჩემს წინააღმდეგ იყო,ყველა მებრძოდა და ცდილობდა მიწაში ჩავემარხე. ერთადერთი ვისი იმედიც მქონდა ჩემო ოჯახი იყო. ცას ავხედე და უფალს მადლობა გადავუხადე

ჩვეულებრივი გოგოს ჩვეულებრივი ისტორია(1)

გამარჯობა,მე ვარ მარიამი 16 წლის,ნუ ჯერ 15ის მაგრამ სულ რაღაც ორ თვეში 16ის გავხდები.ვარ საკმაოდ მაღალი,გამხდარი,საშუალო სიგრძის მუქი ყავისფერი თმით და ასევე ყავისფერი თვალებით.მოკლედ არაფრით გამორჩეული ჩვეულებრივი გოგოსგან,უბრალოდ ტანი მაქვს

ექიმი დეტექტივი 4

ბატონი რენდალი საკმაოდ დაასაჩუქრებდა ჯეიმსის ციხეში გამოსაკეტად, სამხილების შეგროება ყველასგან დამოუკიდებლად უნდა შევძლო -თქვენ გგონიათ მისმა კოლეჯის მეგობარმა მოკლა კევინი? -დიახ, თუმცა ეგ რომ დავუშვა, იმ ქალზე ფიქრი არ მასვენებს კევინს ბარში რომ

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეხუთე )

ფერნანდინიო, ყველასთვის საყვარელი და თბილი მოხუცი. მისი შემხედვარე ყოველთვის სითბოთი ვივსები, რაგაც განსაკუთრებული აქვს ამ კაცს, სკლეროზით არის ავად ხშირად ავიწყდება ორი წუთის წინანდელიც და თავისი ოთახიც და საერთოდ ყველაფერი, მაგრამ მთავარი მისი

კორსეტის საიდუმლო (თავი 5)

ისევ ფეხების ჩქარი ბაკუნი,რომელიც ნელ-ნელა სირბილში გადადის.გრძელი ჰოლიდან შავებში ჩაცმული ქალი მორბის და გაურკვეველ რაღაცას ყვირის.გრძელი ანაფორა აცვია.სახეზეც ბადე აქვს ჩამოფარებული და შეშლილივით იქნევს ხელებს.ის პირდაპირ ლეას წინ დგას,მაგრამ

სიყვარული და ტკივილი (15თავი)

-მოიცა ნინი ვინ გიყვარს? ნინი.. -გეუბნები მე გამოვიკვლევ მაგას და ნახავ თუ არ გავიგებ ვინ არის ის პიროვნება რომელიც შენ გიყვარს. (ნიკა) -ნიკა უმცირესი შანსი გაქვს რომ ეგ გამოიცნო და არამგონია გაგიმართლოს. -თითქმის ვხვდები ვინ უნდა იყოს, მაგრამ მაგას

ქაოსი. #23

სად ვარ? უკუნითი სიბნელეა, მაგრამ რატომღაც ადვილად გადავადგილდები. გასვლა მინდა აქედან.. კედლებს მივყვები იქნებ კარებს მივაგნო. აშკარად მეორე წრეზე მივდივარ და ფანჯრის მსგავსიც კი არაფერი ჩანს.

L'ignorence

„ძვირფასო ჩაი, ახლა საღამოა. არ წვიმს, თუმცა ჰო, შენ ალბათ წვიმა მოგიხდებოდა. იმის მიუხედავად, რომ საერთოდ არ ხარ წვიმისფერი. ჩემს ოთახში ბნელა. ბნელა და ხარ შენ. აი აქ, ჩემს საკუთარ მაგიდაზე, კომპიუტერის ანთებული ეკრანი ნაწილობრივ შენც განათებს და

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (11)

ჩემი უნაკლო BMW სწრაფად დავძარი ადგილიდან, ორი საათის განმავლობაში უაზროდ დავდიოდი და საჭირო ინფორმაციას ვკრეფდი გერმანიში მცხოვრები ბნელი „სასტავის“ შესახებ, ამაში ჩემი ნაცნობობა მეხმარებოდა, ყველას რაღაც დავალება მივეცი