სობრანიე (3)

ხანში შესული ქალბატონი, თბილისის თოვლიან გზებს მიუყვებოდა და აღმართზე ასვლას ნელი ნაბიჯებით ცდილობდა, თავში უამრავი აზრი უტრიალებდა და იმდენად შორს იყო წასული ფიქრებით, ზამთრის სიცივე არ აშინებდა...მოხუცის გარინდული ფიქრები მანქანის სიგნალმა

სულის ადამიანები [2]

ესეც მეორე, საცდელი თავი. კომენტარებში დააფიქსირეთ თქვენი აზრი, მჭირდება კრიტიკა ნამდვილად. მადლობა ვინც კითხულობს და ელოდება! ვეცდები იმედი არ გაგიცრუოთ.

სხივი გარდატყდა (პირველი თავი)

ჰოპ. გარდატყდა... რა?! სხივი გარდატყდა. მახვილი თუ ბლაგვი კუთხით?! ეგ არ ვიცი, მაგრამ , მთავარია ,რომ გარდატყდა და გამაღიმა, გულწრფელი გულჩათხრობილობაში არ გადასული ღიმილითისევ ლაკონურად დავწერ მკითხველო, რა ვქნა , სიტყვა შემომეძარცვება ხოლმე ,თან

თვალები (1 ნაწილი)

იმედია მოგეწონებათ ...თვალები... მე მის თვალებში ჩავიხედე და თითქოს მისი სული დავინახე. ნეტავ რატომ ჩავიხედე მის უძირო, ლურჯ თვალებში, რომელიც ყველას ატყვევებს? მე კვლავ მახსოვს მისი ღიმილი, ღიმილი რომელიც სამუდამოდ აღიბეჭდება ჩემ გონებაში. მე ისევ

სვანი (თავი 2) ultrix

მოკლედ დიდი აურზაური მოყვა ამ ისტორიის გამოქვეყნებას , გეტყვით კიდევ ერთხელ მწერალი არ ვარ, უბრალოდ საინტერესო (ჩემთვის ) ისტორიებს ვდებ ამ საიტზეც , წაიკითხეთ და ისიამოვნეთ სამწუხაროდ ამ ისტორიის ავტორი არ ვიცი ვინაა სიყვარულით თათია :-)

Dream! (7თავი)

_ხო გისმენთ აბა! (გიო) _მოკლედ არ ვიცი როგორ გითხრათ მიჭირს ამაზე საუბარი , თქვენ ყველა ანას უყურებთ როგორც დას, მე კი ასე არ ვარ ! მაგრამ მე თქვენი ძმა ვარ ,ვიცი რომ გაჭირვებაში არასდროს დავტოვებთ ერთმანეთს ნუ ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ და ასე

სიყვარული თუ შურისძიება? დასასრული

მეტი ღარაფერი მითქვამს წავედი და უკან აღარ მომიხედავს, ალბათ იმიტომ, რომ მეშინოდა ტირილი არ ამვარდნოდა. რადგან იქიდან წამოსვლა გამიჭირდებოდა. მაშინვე სახლში ავედი და თითქოს სუნთქვა დავიწყე. საღამოსთვის მოვემზადე და მეცადინეობა გადავწყვიტე, რადგან ამ

ქალი

დაჩაგრული, სულელი, უსარგებლო ! თუმცა მაინც ყველაფერი მისია ილუზიით შენახული სატანჯველი წლები, დარდი, მოლოდინის სხივია !! უფრთხილდება, ეფერება, ენატრება ბოლოს სულში ჩაადნება სანთელი ცრემლის კვალი ლოყებზე რომ დასთამაშებს ეს წვიმაა, თბილი წვიმა

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (8)

დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. - გაიღვიძე დადა დაგვაგვიანდება. ( ლენა ) - რა? - სკოლა გველის სკოლა, ადექი მალე. ( ლენა ) - მეღადავები გოგო? რა სკოლა? დამაძინე.

ჩემს ვენებში [3]

ვერ გეტყვით, რომ დიდი ხანი მოუწია ცოტნეს ბიძაშვილს საავადმყოფომდე მოსვლა. დაზაფრული ადევნებდა თვალს გიჟივით შემოვარდნილ სანდროს ანაბელი და თვალის გუგები უფრო და უფრო უფართოვდებოდა გაოცებისაგან. არც კი შეუხედავს გოგონასთვის, რაიმეს თქმაზე ზედმეტია