პაიკის როლი -1-

''მინდოდა მედგრად ვმდგარიყავი, თვალები მებრიალებინა, ყველასთვის ის მეთქვა, რასაც იმსახურებდნენ და მხრებში გაშლილს შემებიჯებინა საკანში, მაგრამ... მაგრამ ამ სიმამაცის და სიდიადის იქით იმდენი რამ დარჩებოდა, იმდენი, რომ არ ღირდა... არ ღირდა ჩემი

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთვრამეტე თავი)

თეთრი შუქი თვალებში უსიამოვნოდ აჭყეტდა. ყურებში გამაყრუებელი წუილი ესმოდა, თვალები ნელნელა დააშორა ერთმანეთს და იმწამსვე ინანა რადგან ძლიერად აეწვა. თითქოს რამე ლოდი ედო მთელს სხეულზე უფრო მეტად კი თავზე, გამხმარი თითები ნელნელა გაამოძრავა და

გამოცდა (დასასრული)

უკან ვიხევ იქ კი ძლიერი მტევნები მიჭერს, გვერდზე მწევს და უკან მიყენებს. მის ზურგს ავყურებ და „დედა მიშველეს“ ვჩურჩულებ. ოთახიდან კი ჩამიჩუმი არ ისმის, ეტყობა ქეთომ ბავშვები გაარიდა სიტუაციას. კიდევ კარგი. ამ დროს კი გაცოფებული გიორგი ნიკასკენ იწევა

ლუციფერი (13)

- აბა ჩაიცვი?? (კარს ხსნის თეტღ კაბაში გამოწყობილი ვიქტორია, ფუშფუშა მუხლამდე კააბა აიწკიბა და შიშველ-საცვლების ამარა დაქალს გვერდით მიუჯდა როცა სარკის წინ ერთ წერტილს მიშტრებული შენიშნა) - ეიიიი (ხელი აუქნია ვიკიმ) - ჟააანეეეეეტ (ბოლოს ყვირილზე

უბედურად ბედნიერი..

დღეს სამშაბათია გარეთ წვიმს...რათქმაუნდა მარტის თვეა ამ დროს კი სულ წვიმს,მიყვარს წვიმა ვზივარ ყავით და კალმით ხელში და ვცდილობ დავწერო ისტორია რომელმაც მთელი ჩემი ცზოვრება თავდაყირა დააყენა,არია და სრული ქაოსი გამოიწვია ჩემს სულში და სხეულში..

შურისძიება

წყევლა გამარჯობა!მე მარი ვარ,18 წლის, საქართველოდან.საქართველოდან იმიტომ ვაზუსტებ რომ ვცხოვრობ ამერიკაში და აქვე ვსწავლობ.სკოლა დავამთავრე და კოლეჯში მიმიღეს.ოკვუდ ფოლსი ასე ქვია.

ჭირვეული სტუმარი (28 თავი) დასასრული

უცნაური ალიაქოთი იდგა აფციაურებთან, ამდენი ემოციისგან მოხუცს წნევამ აუწია, თამარი და ნინა წნევის აპარატითა და წამლებით დარბოდნენ და უფროს გოგოჭურს თავს დასტრიალებდნენ. ლევანი ისევ ეზოში დადიოდა და ნერვიულად სრესდა სიგარეტის ღერს, მე?! აღარ ვიცოდი რა

რეალობა (თავი 6)

-ვეშაპი მოგიყვანე, - დაბლიდან ამოსძახა ისე რომ ადგილიდან არ განძრეულა, - თუ კარგად მოიქცევი, წვიმაში „ფანტანსაც“ ამოუშვებს. ქეთო ადგილიდან მოწყდა და სულმოუთქმელად ჩაირბინა კიბეები. სადარბაზოდან გიჟივით გამოვარდა და მიშოს წინ გაჩერდა. მთელი ძალით

სულებთან მოსაუბრე 1

თუ რამეში ვერ გაერკვევით მომწერეთ... ოფელია მარტოობაა...დღეს ისეთი ამინდია მე და ოფელიას რომ გვიყვარს.... ოფელია მიხმოს თავის ბნელ სასახლეში... ის დიდი სიამოვნებით დამითმობს თავის ყინულის ტახტს და ნისლის გვირგვინს.... ზამთარი კი უფრო და უფრო

მჯერა, ერთად გაფრენასაც შევძლებთ (თავი 4)

ოხ კატო რას გიზამ შენ ხო არ იცი მისმა სიტყვებმა ლამის შემაწუხა ისე შემრცხვა, ვიფიქრე ეხლა გული წამივათქო და ანდრიას მხარს დავეყდენი რომ არ წავქცეულიყავი.