შეცდომა X თავი

_ვაიმე, გაინძრა..ნახე_ალექსადნრეს ხელს დაეტანა და მუცელზე დაიდო_გრზნობ? _თვალებზე ცრემლები მოადგა გოგონას_ვგრძნობ _ აღელვებულმა უპასუხა მამაკაცმა და მკლავები მჭიდროდ შემოხვია ნატუკას_ ახლა რომ გაკოცო, შემიძულებ?

ბედნიერი

გამარჯობათ მე ელენე ამირეჯიმი გახლავართ ვარ 17 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,მყავს მშობლები,დედა ეკა ამასუკელი და მამა ალექსანდრე ამირეჯიმი 22წლის

სიყვარული მეორედაც მოდის (9 თავი)

გუგა კისერზე ძარღვებ დაბერილი შეხვდა , სოფოს საქციელს, ღიმილიანი როგორი სითბოთი და სიყვრულით სავსე საუბრობდა, ლამის წყლის ჭიქა შემოეფშვნა ხელში, რომ არა კაკის ხელი მხრებზე, კედელს მიაფშვნიდა ბოლო სიტყვის გაგნებისას ჭიქას.

მოხდენილი მატყუარა! [3]

კესო მშვიდად მისეირნებდა სკეიტით სოფოს სახლისკენ. ერთი სული ქონდა როდის მოუყვებოდა რაღაც რაღაცეებს, გული კი იმაზე წყდებოდა რომ რაღაცეების დამალვა მოუწევდა. იმედი კი იმის ქონდა, რომ არ წამოცდებოდა.ამ რამოდენიმე დღეში საბა

მჯერა, ერთად გაფრენასაც შევძლებთ (თავი 2)

კატომ კარი მოუთმენლად გააღო და ჩვენს წინ 4ძალიან მიმზიდველი მამაკაცი აღმოჩნდა. ნეტავ რომელია ანდრია? გავიფიქრე გულში, თუმცა ნამდვილად ვერ ვიცანი ამათგან რომელი იყო ანდრია.-ეკატერინეე! გაისმა მათგან ერთ-ერთის ხმა, ეკატერინე

ჩვეულებრივი დღე, არაჩვეულებრივი დასასრულით

...ვერ ვიტან ჩვეულებრივ დღეებს, არ მინდა დღემ უღიმღამოდ, არაფრის მომცემ და უაზროდ ჩაიაროს, არადა დილიდანვე ვფიქრობდი რომ დღე ასე ჩაივლიდა. ვფიქრობ, ყოველი დღე უნდა შევავსო ბევრი პოზიტიური და დასამახსოვრებელი წუთებით, არ ვიცი

სიყვარულს შენი სუნი აქვს ! (1)

-უარგისო ადექი დამომეხმარე ეს შენი ჩანთა მაინც აიღე რამსიმძიმეა რაუბედურებაა.. რაცგქონდა ყველაფერი წამოიღე?-კი უპასუხა მშვიდად მარიამმა და ისევ ოთახის თვალიერება განაგრძო-რაგჭრს ? უთხრა მეკომ ჩემოდნები დაყარა და მარიამთან მივიდა მარიამმა

One and Only (4)

მოტოციკლი 9სართულიანი კორპუსის წინ გააჩერა და გადმოსვლაში დამეხმარა.კედლები უფერული იყო,ეტყობოდა სადღა შორს რომელიღაც უბანში ვიყავით,ხელი მომკიდა და ლიფტში შევედით.მალე მყუდრო ბინაში ამოვყავით თავი.მიყურებდა და თან ეღიმებოდა,სახეზე მეფერებოდა შემდეგ

ანა 3 თავი

შესანიშნავ ხასიათზე ვბრუნდებოდი შინ. გზად გვანცას გამოვუარე ბაღში. სანამ სახლამდე მივაღწევდით, ენა არ გაუჩერებია, რაღაცებს მეტიტინებოდა. შუქი მოსული დაგვხვდა. ამ ბოლო ხანებში საგრძნობლად გამოსწორდა გრაფიკი. თუმცა რა, უკვე

ანხაიუ

უმზეო, ნაცრისფერი ცა უნიათო ღრუბლებით გადმოჰყურებს ლურჯი თითქოს და გაბრაზებული ტალღების ჩხუბს. ნაპირზე კი ნაცრად ქცეული ქვიშა. დიდი ქვები, მათ უკან კი ქალაქი რომელიც ასე ძალიან მძულს, ხმაურიანი მაგრამ მაინც ჩუმი, რადგან ერთმანეთს