19:19 (2 ნაწილი)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა,თითქოს წინა დღით ვინმემ სასტიკად მცემა..უცებ მოვედი გონს და საწოლზე წამოვხტი..ოთახში მარტო ვიყავი,სხეულზე ჩალურჯებები უფრო მძაფრად მახსენებდა გუშინდელ ვნებიან ღამეს და კიდევ უფრო შემრცხვა საკუთარი თავის..

შეხება

ეს არის ისტორია გოგონაზე რომელიც იყო ძალადობის მსხვერპლი..მაგრამ მიუხედავად ამისან მან ყველაფერს გაუძლო და ბოლოს სამართლიანობამ გაიმარჯვა.

გაყიდული ღირსება (თავი 9)

თუმცა მის სახლში რა მოხდებოდა, ამაზე ფიქრიც კი არ მინდოდა. იატაკიდან ნამსხვრევები ავხვეტე, მოვწმინდე და აბაზანისკენ წავედი. მალევე საწოლშიც დავწექი, ტელევიზორი ჩავრთე და ნელ-ნელა მიმეძინა.

თავნება ქალბატონი (თავი 11)

ანდრო მიქაძე სრულებით ბედნიერი,თავის თავნება ქალბატონთან და პატარა ბიჭუნას მოლოდინში ემზადებოდა ახალი წლისთვის და ახალი გამოწვევებისთვის.რამდენად გასაკვირიც არ უნდა იყოს,თეკლა საერთოდ არ იყო ჭირვეული და შუაღამეც არ უწევდა იქეთ აქეთ სირბილი

19:19

Იცით შემოდგომის რომელი დღე იყო?ყურსასმენებში,რომ მშვიდ,სასიამოვნო მუსიკას უნდა უსმენდე,ნაცრისფერი ცა და ირგვლივ ყვითლად მოფანტული ფოთლების საოცარი კონტრასტით უნდა ტკბებოდე და გრილ, სასიამოვნო ნიავს უფლებას აძლევდე სახეზე მოგეფეროს..

გზა შენამდე [თავი 1]

ამბავი მოგვითხრობს ორ საპირისპირო ადამიანზე, რომლებსაც სრულიად საპირისპირო აზრები და ცხოვრების წესი აქვთ, ერთი პოლიციელია და მეორე მაფიის ბოსი, ისინი ერთმანეთს უპირისპირდებიან და ერთმანეთის განადგურებას ცდილობენ.

დასაწყისი ( 12 )

- პატარა ცუღლუტო, რამე განსაკუთრებული გეგმა გაქვს? -თვალებში ღიმილით ჩახედა და პროვოკაციულად გამობურცულ ტუჩებზე თითები გადაუსვა, მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი, ახლა მასთან ერთად განმარტოება ყველაფერს ერჩივნა...

დაბადების დღეს გილოცავ, მარია...

-გახსოვს, რომ გავიგეთ ჩვენი დაბადების დღე როდის იყო?! -რავა არ მახსოვს, მარია. რაფერ მიხაროდა...დებილივით ვიცინოდი მთელი კვირა. -ჰო, ქალო..მეც. -მერე კიდო, რამდენი გამახსენდებოდა, სიცილი მივარდებოდა და ასტე.

ამბები რეალობიდან (გაუკრვევლობა)

ხელები, ფეხები მთელი სხეული ერთიანად დამეჭიმა და კანკალი ამივარდა. მონატრება, სიყვარული, ბრაზი, ზიზღი, სიძულვილი ყველაფერი ერთად ვიგრძენი. ღრმად ჩავისუნთქე და ვუპასუხე.

ჩემი ისტორია

მე ლევანი ნაბორაშვილი ვარ დავიბადე 1995 წლის 14 ივლისს. მიუხედავად სიღარიბისა ჩემი მშობლები მაინც ახერებდნენ, რომ არაფერი მომკლებოდა საკვები, ტანსაცმელი მოკლედ რაც საჭირო იყო. მე ძირითადად ბებია და პაპა მზრდიდნენ მამაჩემთან ვერ ვცხოვრობდი რადგან